De top-100 van 2022

12 maart 2023 Algemeen

Onze jaarlijkse top-10-wedstrijd is afgelopen. Alle punten zijn inmiddels geteld. We kennen ons publiek als een erg verscheiden lezersveld met uiteenlopende smaken en voorkeuren met soms heel duidelijke favorieten die zich aftekenend manifesteren in de hogere regionen van de einduitslag. Dat is ook dit jaar weer het geval. Van alle in 2022 verschenen albums namen de deelnemende lezers in totaal 576 titels op in hun persoonlijke toplijstjes. Daaruit kunnen we weer een top-100 afleiden die we hieronder aan je voorstellen.

Winnaar Joris Mertens (Bleekwater) heeft ook nog een boodschap voor de deelnemende lezers. Klik op het filmpje hieronder.

De nummers 1 tot 4

1. Bleekwater (Joris Mertens, Oogachtend): Een afgetekende nummer 1. Goede kritieken, mooi onthaal door pers én publiek en twee maanden na verschijning al een herdruk. In het Frans verkocht het album veelvouden van de Nederlandstalige editie. "Inderdaad, cinema. Bleekwater is een strip gemaakt door iemand die perfect weet hoe beeldtaal werkt. Dat hoeft je niet te verbazen. Dik vijfentwintig jaar was Mertens actief binnen de Vlaamse filmwereld. Maar zijn goesting om zelf zijn eigen verhaal te vertellen, met al zijn vakkennis en los van budget- en artistieke beperkingen, dreef hem naar de negende kunst. Gelukkig. Bij onze zuiderburen won zijn tekstloze Beatrice de ene prestigieuze (debuut)prijs na de andere. Bij ons bleef het eerder kalm rond de man, maar dit zal niet lang meer zo blijven. Dit is een absolute doorbraakstrip. Als je maar één strip koopt dit jaar, laat het dan deze Bleekwater zijn. Bleekwater is ongewone topklasse." (uit onze bespreking) Lees ook dit interview met Joris Mertens.
2. De Beestenburcht 3: De Nacht der Rechtvaardigen (Félix Delep + Xavier Dorison, Casterman): "Je hebt van die recensies die geen zin hebben. Deze is er zo eentje. De reden hoef je niet ver te zoeken. Het derde deel van De Beestenburcht is al vorige week verschenen en iedere stripliefhebber die de voorbije dagen bij zijn of haar favoriete stripboer is langsgeweest, heeft dit album gekocht, gelezen en goedgekeurd. En gelijk hebben ze. Ook deze De Beestenburcht heeft de zeldzame klasse van de voorbije onweerstaanbare delen. Zelfs de grootste onbenul kan voorspellen dat deel 3 heel hoog zal eindigen in de eindejaarlijstjes van beste strips van 2022. Honderd procent terecht." (uit onze bespreking) Lees ook dit interview met Félix Delep en Xavier Dorison.
3. De Verboden Haven (Stefano Turconi + Terese Radice, Uitgeverij HUM!): Goed nieuws voor al wie dit album had gemist of te laat was nadat het album uitverkocht raakte. Het wordt herdrukt, ditmaal in softcover en met een andere cover. Lees er hier meer over. "De Verboden Haven kan gerust naast Jiro Taniguchi’s Herinneringen, Cyril Pedrosa's Drie Schimmen en het piratenvierluik Long John Silver staan. Alleen vrezen we dat dit juweeltje zijn weg naar de echte stripliefhebber niet zal vinden op de klassieke manier. De cover is matig, de tekeningen zijn in potlood,... Dit meermaals in Italië als beste strip bekroonde pareltje heeft veel commerciële hindernissen te overwinnen. Misschien kan jij helpen? Als je dit boek even straf vindt als wij, mogen we je dan vragen om wat tamtam te maken over het boek op sociale media? Enerzijds vinden we het geweldig dat een kleinere uitgeverij het financiële lef en de durf heeft om ons kennis te laten maken met dit pareltje. Anderzijds is het boek al die mond-tot-mondreclame ook meer dan waard. De Verboden Haven is de beeldroman waar we dit jaar al lang naar snakten. Een machtig verhaal over de woeste zee, verzengende liefde en een onafwendbaar noodlot. Topstrip!" (uit onze bespreking)
4. De Avonturen van Blake en Mortimer 29: Acht Uur in Berlijn (Antoine Aubin / José-Louis Bocquet en Jean-Luc Fromental, Blake en Mortimer): "Als dit verhaal het niveau is van de heren Bocquet en Fromental dan hopen we dat er nog de nodige verhalen zullen volgen. Beide heren schreven alvast een volgend, 120 pagina's tellend buitenreeksalbum dat door Floc'h wordt getekend en in 2023 zal verschijnen. We hebben ons in ieder geval geamuseerd met hun spionageverhaal Acht Uur in Berlijn. Op dat gebied komt Fromental beslagen op het ijs met eerdere thrillers als De Praagse Coup en De Andere Kant van de Grens, terwijl Bocquet lezenswaardige albums heeft geschreven als Kiki van Montparnasse en De P.I. van Hollywood. Er staat ook een vertaling van zijn biografie Franquin, Chronologie d'une Œuvre op stapel. Samen schreven ze trouwens de stripbiografie De Avonturen van Hergé. Ook complimenten voor tekenaar Antoine Aubin. Dit is het derde album van zijn hand en grafisch behoort deze tot het betere werk sinds de herstart van de reeks. De tekenstijl is eenduidend en constant van een hoog niveau." (uit onze bespreking)

De nummers 5 tot 8

5. Antananarivo (Sylvain Vallée, Mark Eacersall, Daedalus): "Antananarivo leest als een vederlichte feelgoodstrip, maar schijn bedriegt. Onder het luchtige oppervlak, tref je een schrijnend verhaal aan van drie mensen die al jaren zichzelf niet kunnen zijn. Een grootse Sylvain Vallée (Katanga, Er Was Eens...) laat je subtiel en waardig die mensen achter die schijn ontdekken. Het is zalig vertoeven in Antananarivo. Dit is een topper voor wie zich openstelt voor een gezonde portie gekte." (uit onze bespreking)
6. Robbedoes - Hoop in Bange Dagen 4: Het Einde, Maar Ook een Nieuw Begin (Émile Bravo, Dupuis): "Toch wil Émile Bravo met zijn vierdelige oorlogs- en originreeks rond Robbedoes de hoop erin houden. Niet zozeer door mee te geven dat zelfs een wereldoorlog een keer eindigt — dat wisten we toch al. Al gaat Kwabbernoot er wel in mee: "Het monster is verslagen, we kunnen met een schone lei beginnen", zegt hij in de epiloog van dit vierde (spijtig genoeg drie keer kortere dan het vorige) deel van dit vierluik. Een schone lei geeft nog geen garantie op verbetering: zie maar hoe we vandaag in de shit zitten. De hoop zit ‘m eerder in zo’n knaap als Robbedoes: Kwabbernoot verwijt hem "een echte moraalridder" te zijn geworden, maar het is net Robbedoes’ zuivere geweten dat ons hoop geeft. Al denken ze er momenteel in Oekraïne misschien anders over, maar hij wil geen moordenaars vermoorden, want dan ben je geen haar beter. Kwabbernoot krijgt dan wel een medaille voor een ‘heldendaad’ die hij eigenlijk niet verrichte, het was Robbedoes die in deze vier delen gevangenen bevrijdde, hongerigen te eten gaf, kinderen vermaakte,... "Wat opvalt, is niet goed en wat goed is, valt niet op", aldus boer Anselm, altijd goed voor boerenwijsheid." (uit onze bespreking)
7. Een Godverdomse Klootzak 3: Guajeraï (Olivier Pont + Régis Loisel, Standaard Uitgeverij): "De vertelling van Een Godverdomse Klootzak had het oorspronkelijke opzet om een drieluik te zijn, maar blijkbaar omvat de Amazonejungle potentieel zoveel meer klootzakkerij dat de heren Régis Loisel en Olivier Pont er maar niet over uitverteld raken. We willen het duo maar wat graag bevestigen dat we dat hoegenaamd niet erg vinden. Hoewel ieder volume zo’n 80 bladzijden dik is, heeft het tot dusver elk een heerlijk godverdomse rotvaart, die in dit volume nog eens dubbel hard gaat tijdens een achtervolgingsscène. Dit verhaal toch in het voorafbepaalde keurslijf van drie delen willen wringen, is hetzelfde als een paling in een sardienenblik pogen te duwen. Dit verhaal zoekt glibberend zijn eigen weg. Net als Max zelf tuimelt de ene situatie zomaar in de andere, wat het pageturnergehalte enorm verhoogt. Alles lijkt Max zomaar te overkomen, haast per ongeluk, maar vergis je niet, alles aan dit plot is doordacht. Een evenwichtige dosis spanning, zo nu en dan een vleugje humor, en slechts stelselmatig elementjes mysterie prijsgeven. Loisel is en blijft een meester in zijn vak." (uit onze bespreking)
8. Noir Burlesque 2 (Enrico Marini, Dargaud): De afsluiter van dit tweeluik doet het één plaatsje beter dan vorig jaar. Sowieso is het werk van Enrico Marini geliefd bij onze lezers. Het zal je dan ook plezieren dat hij momenteel het volgende album van De Adelaars van Rome tekent waarvan vorige delen tot driemaal toe op nummer 1 belandden in onze lezerstoppen van het jaar. Lees hier ons interview met Enrico Marini.

De nummers 9 tot 12

9. Sirocco (Giulio Macaione, Lauwert Uitgeverij): "De Italiaan Giulio Macaione is een subtiele kok. Hij maakt het zichzelf nochtans niet gemakkelijk met zijn ingrediënten voor zijn jongste graphic novel. Enerzijds vertelt hij een verhaal dat bol staat van de grote emoties, zoals rouw, liefde, hoop en familie. Anderzijds kiest hij voor wel heel opvallende personages die zo woke zijn dat zelfs de cast van Sex Education er bleek bij wegtrekt. De homofiele vader, de vrijgevochten moeder die gehuwd was met een veel oudere man, de typische balletstress van een zoekende tienerdochter, haar zwarte vriendje,... Wat echter heel makkelijk kon ontsporen in een Italiaans overgeacteerd drama, houdt hij toch aardig in toom. De Siciliaan wikt en weegt zijn dialogen. Vaak laat hij enkel de tekeningen spreken. En daarmee scoort hij volop." (uit onze bespreking)
10. De Slang en de Coyote (Philippe Xavier + Matz, Le Lombard): "Scenarist Matz en tekenaar Philippe Xavier zijn vooral bekend van hun gezamenlijke reeks Tango. Die hebben ze voor dit lange album tijdelijk gepauzeerd. De Slang en de Coyote is niet hun magnus opus, maar zeker een aanwinst voor de prestigieuze collectie Getekend." (uit onze bespreking)
11. Jagen op Ramirez 2 (Nicolas Petrimaux, Dark Dragon Books): "Het scenario van Nicolas Petrimaux, een voormalig gamedesigner en filmfreak, is een zalige mix van Pulp Fiction, Thelma & Louise en Robert Rodriguez’ Desperado. Deze strip domineerde in Frankrijk maandenlang de verkooplijsten en smeekt dan ook om verfilmd te worden. Regisseur Petrimaux ziet het zelf ook als een papieren film. Het ritme is moordend met steeds wisselende camerastandpunten. De inkleuring heeft een typisch jaren 1980 filmfilter over zich, die we ook terugzien in de films van Adil El Arbi en Bilall Fallah." (uit onze bespreking)
12. De Klaagzang van de Verloren Gewesten: De Sudenna's 2: Aylissa (Paul Teng + Jean Dufaux, Dargaud): "Sobold stierf plotseling. Hij was de leider van de Greenwald-clan en de echtgenoot van Siobans nicht Aylissa. Zijn mannen zijn boos. Ze kunnen deze plotselinge dood niet verklaren. Het kost Sioban al haar overredingskracht om hen te herinneren aan hun gezworen loyaliteit aan de Sudenna’s. Diezelfde kracht zal ze ook nodig hebben om haar doel te bereiken: het waarborgen van de vrede tussen de clans, ondanks hun meningsverschillen. Aylissa, even verraderlijk als verleidelijk, deelt deze visie niet. In haar ogen telt alleen de macht en dat doel heiligt alle middelen."

De nummers 13 tot 16

13. Meccano: Poppy (Hanco Kolk, De Harmonie): "Terwijl een werkelijke, narcistische en opschepperige drugsbaron grote sier maakt in Dubai en ongestraft zijn zaakjes blijft voeren in onze contreien, laat hij al wie in zijn weg staat omleggen. Hanco Kolk wond zich over deze actualiteit zodanig op dat daaruit een vijfde verhaal van Meccano voortvloeide. Halleluja! Extreme emoties leiden duidelijk naar uitzonderlijke resultaten. Láát Hanco dus maar eens lekker kwaad worden, dan is-ie op zijn best. Net zoals in zijn vorige Meccano-verhalen zijn de dialoogscènes, waarin elk woord op zijn plaats staat, de stilte voor de storm, de scènes vol extreme waanzin of zorgvuldig georkestreerde balletten van gruwel en geweld." (uit onze bespreking)
14. Heden Verse Vis 1: En Route! (Charel Cambré + Marc Legendre, Standaard Uitgeverij): "Heden Verse Vis is veel. Het is enerzijds zalig geleuter van twee blanke mannen van middelbare leeftijd, zoals enkel de kijvende Muppets Statler en Waldorf hen hebben voorgedaan. Anderzijds is het ook een confronterende zoektocht naar grijze rechtlijnigheid in een wereld vol zwart-wituitersten. En zo worden op één pagina woke en bot racisme door de mangel gehaald. Cambré en Legendre doen dit met hun typische humor. Ze trappen op alle mogelijke tenen, maar nergens stampen ze echt door. Bovendien lachen ze nog het meest met henzelf waardoor hun stripfiguren met alles wegraken. Scenarist Legendre is zo slim om het verhaal een zweem van Asterix’ De Ronde van Gallië en Mooie Zomers te geven en die formats te gebruiken als kapstok voor zijn boodschap. Daarbovenop kiest Cambré voor een zomerse, losse tekenstijl. Welja, het schrijf- en tekenplezier spat van de sfeervolle pagina’s." (uit onze bespreking)
15. De Kronieken van Amoras 11: Schanulleke (Charel Cambré + Marc Legendre, Standaard Uitgeverij): "Deze Schanulleke is zonder twijfel de beste De Kronieken van Amoras. Maar of er echt een kei wordt verlegd in de rivier van Willy Vandersteen-strips hangt af van het vervolg. Spannend." (uit onze bespreking)
16. Een Nieuw Avontuur van Nero en C° hommage 3: De Hemeltergers (Dirk Stallaert + Kim Duchateau): "Er is echter iets vreemds aan deze strip. Scenarist Kim Duchateau (Esther Verkest) nam de beste elementen van zijn al geslaagd hommagealbum De Zeven Vloeken over en levert nu een grimmig en grappig verhaal af dat nog surrealistischer is dan Sleen ze kon bedenken. Terzelfdertijd respecteerde hij het DNA van de Nero-reeks, zoals de lineaire opbouw, het taalgebruik en de karakters van de personages. Het recept werkt. Verrassend genoeg mocht Dirk Stallaert, die de laatste veertig Nero-albums heeft getekend, opnieuw in de huid van zijn geliefde personages kruipen. En of hij zich heeft geamuseerd — lees er alles over in dit interview. Het resultaat overtreft alles. Dit is fris, actueel en straf. Niemand zou zeggen dat het al twintig jaar geleden is dat het laatste reguliere Nero-album is verschenen. Alles aan dit album ademt liefde voor Sleen uit. Het voelt als thuiskomen." (uit onze bespreking)

De nummers 17 tot 20

17. Bussi-collectie 1: Ogen Zo Blauw (Nicolaï Pinheiro + Fred Duval naar de roman van Michel Busi, Daedalus): "Ogen Zo Blauw is een sterk en spannend album waarvan het trieste verhaal je meesleept: een baby waarvan de ouders verongelukken. Ook al lijken sommige pistes in eerste instantie misschien wat vergezocht, toch worden ze zo geloofwaardig aangebracht dat je meteen mee op onderzoek wil en je doet hopen op een rechtvaardige en voor alle partijen aanvaardbare oplossing." (uit onze bespreking)
18. Zestig Lentes (Aimée de Jongh + Ingrid Chabbert, Dupuis): "Het is algemeen bekend dat mannen en vrouwen tussen de veertig en zestig jaar last kunnen krijgen van een midlifecrisis. Dit wordt ervaren als een emotionele staat van twijfel en onrust over verschillende dingen. Het stereotype beeld hiervan is de gehuwde man die zijn partner of werk (soms ook beide) verlaat voor andere avonturen. Dat vrouwen hier net zo goed mee te maken kunnen hebben, wordt doorgaans minder belicht, laat staat in een stripalbum. In dat laatste brengen Aimée de Jongh en Ingrid Chabbert verandering." (uit onze bespreking)
19. RIP 3: Ahmed - Op de Goede Plek op het Verkeerde Moment (Julien Monier + Gaet's, Microbe): "Drie delen, driemaal 112 bladzijden. Een forse hap. Ons is het niet gelukt, maar we raden je toch aan om de drie delen niet in één ruk uit te lezen. Probeer hoofdstukgewijs te genieten van deze strip. Laat je elke dag verrassen door zijn grove rauwheid, door de plotwendingen en de heerlijke dialogen. RIP zal je vakantielectuur een extra dimensie geven. Eentje vol verrassing, stank en cynisme. Heerlijk. Geniet ervan, want je leeft maar één keer voor je sterft!" (uit onze bespreking)
20. Het Venijn 4: Hemelblauw (Laurent Astier, Daedalus): "Wat begint als een strooptocht naar de moordenaars van haar moeder ontaardt steeds meer in een complexe zoektocht waar tekenaar en schrijver Laurent Astier behendig steeds meer kleine deeltjes van de puzzel op tafel legt. Door de flashbacks leren we steeds meer over het verleden van Emily en hoe zij is geworden tot de persoon die ze nu is. In elk deel van deze vijfdelige reeks maakt ze jacht op een van de vermeende vijf moordenaars van haar moeder. En deze keer is de architect Stanley Whitman op haar radar verschenen." (uit onze bespreking)

De nummers 21 tot 24

21. RIP 2: Maurice - De Vliegen Komen Altijd op de Kadavers af (Julien Monier + Gaet's, Microbe): "Het eerste deel van RIP kwam binnen als een gitzwarte polar, een onweerstaanbare mix van Reservoir Dogs en Derrick. Dit was grof. Dit was cynisch. Dit was machtig. Nu de volgende twee delen (eindelijk) zijn verschenen, fluiten we pas echt op onze vingers. Scenarist Gaet’s zet in elk nieuw deel een van de teamleden centraal en breidt het verhaal uit, verteld vanuit hun stand- en oogpunt. Dit concept is niet nieuw (Hard tegen Hard, Quintett, Blue Note,...), maar de Fransman maakt er een wel heel intrigerend web van. We zijn nu drie delen ver en de eerste drie Really Inspiring People hebben een wel heel eigen agenda. Bovendien blijken de lijken ook nog eens een verband met elkaar te hebben. Dit is echt magistraal bedacht." (uit onze bespreking)
22. De Knuffel (Laurent Bonneau + Jim, Saga Uitgaven): "Laurent Bonneau en Jim vertellen een prachtig verhaal over liefde en diepe genegenheid met daarna de pijn van het afscheid. Moet men blijven treuren bij een verlies of mag het leven hervat worden en gebeurt dit dan niet te snel? Het belang van eerlijkheid en oprechtheid in een relatie wordt doorkruist door het boeiende avontuur om nieuwe mensen te leren kennen. Het verderzetten van het leven met aftastende kennismakingen tussen man en vrouw. Het komt hier niet louter tot stand door een klassieke mannelijke jagersdrift, maar wordt aannemelijk en natuurlijk voorgesteld door de ogen van een kunstenaar, een beeldhouwer, die het niet kan laten de gracieuze expressie te zien in een vrouwelijke passant als een potentieel model." (uit onze bespreking)
23. Go West Young Man (diverse tekenaars + Tiburce Oger en Hervé Richez, Saga Uitgaven): "In deze raamvertelling van Tiburce Oger, die hij samen met Hervé Richez schreef, mag je dat best letterlijk nemen. Het duo creëerde een verhaal waarin het zakhorloge van de Britse officier Trenton van hand tot hand gaat, dwars doorheen enkele vormende fases van de vroege Amerikaanse geschiedenis. Kort gezegd leveren Oger en Richez twee knalprestaties af. Ten eerste heeft ieder kort verhaal zijn eigen sfeer, maar toch is er voldoende over gewaakt dat ook de sfeer van het grotere plaatje overeind blijft. Op voorwaarde dat je jezelf enkele korte verhalen de tijd geeft om gewoon te raken aan de vertelstructuur zal je merken dat de onderlinge samenhang tussen de verhalen de individuele vertelsels flink versterkt. Daar waar er openingen vallen tussen de korte verhalen vullen kundig geschreven korte tekstjes de ontstane gaten op, wat door de band genomen zorgt voor vlotte overgangen. Het verteltempo en de spanningsboog is anders bij ieder verhaal en dat houdt het geheel verrassend fris." (uit onze bespreking)
24. Robbedoes en Kwabbernoot 56: De Dood van Robbedoes (Olivier Schwartz + Benjamin Abitan en Sophie Guerrive, Dupuis): "Eindelijk. Eindelijk een nieuwe échte Robbedoes. Na zeven jaar absolute stilte wordt de hoofdreeks weer opgenomen. Tekenaar is de straffe Olivier Schwartz die zijn sporen al verdiende met Inspecteur Bayard en vooral met zijn albums in de nevenreeks Robbedoes door... (Piccolo in Veldgroen, De Luipaardvrouw, De Meester van de Zwarte Hosties). Voor dit actuele verhaal — wat een vereiste is voor de hoofdreeks — vond de bijna zestigjarige Fransman een soort retrofuturisme uit die ons uitermate charmeert. Heel straf vinden wij het scenaristenduo Benjamin Abitan en Sophie Guerrive. Voor dit eerste deel van het tweeluik slagen ze erin een spannend, samenhangend verhaal te vertellen. Toffe inleiding, een intrigerend begin, een spannend middendeel en een knoert van een cliffhanger. Alles klopt. Bovendien verzuipen ze niet in knipoogjes en bezwijken ze niet onder de immense Franquin-druk. Deze prima geschreven jeugdstrip vol humor en avontuur, kan bovendien perfect zonder voorkennis gelezen worden. Dit is eindelijk weer een frisse Robbedoes die we graag ontdekt hadden als klein gastje." (uit onze bespreking)

De nummers 25 tot 28

25. Jerome K. Jerome Bloks 28: In Goede en Slechte Tijden (Alain Dodier, Dupuis): "Op de cover zien we onze geliefde detective voor het altaar staan met de knappe rosse Rebecca. Iets wat het Oost-Europese bloed van Babette serieus laat koken. Wie denkt dat dit een vertellinkje wordt van de sympathieke mensenvriend die uit altruïsme even met een vreemde huwt voor een verblijfsvergunning, heeft het mis. Een JKJ is geen aflevering van Thuis of Goede Tijden Slechte Tijden. Zoals steeds kiest Dodier niet voor ongeloofwaardige effectzoekerij, maar wel voor een lokaal verhaal dat druppelsgewijs wordt opgebouwd en waar geen speld tussen te krijgen is." (uit onze bespreking)
26. Corto Maltese16: Berlijnse Nocturne (Rubén Pellejero + Juan Díaz Canales, Casterman): "Le nouveau Corto est arrivé, jubelde men enkele jaren geleden toen het Spaanse duo Rubén Pellejero en Juan Díaz Canales de iconische reeks van Hugo Pratt mocht voortzetten. Dat vonden we net iets te veel promotionele blabla, maar elke Corto Maltese van hun hand was er wel eentje in stijgende lijn. Hun Corto kreeg steeds meer een eigen smoel die ons wel heel erg beviel. Ja, we durven te zeggen dat we hun verhalen liever lezen dan die van Pratt. Met dit vierde album gaan we helemaal knock-out voor deze doorzetting. Canales heeft zich Corto Maltese volledig eigen gemaakt. De mijmerende avonturier gooit zich niet alleen nog steeds in hopeloze queesten, maar de scenarist van Blacksad heeft er ook een geweldige droge humor aan toegevoegd. Machtig!" (uit onze bespreking)
27. Onder de Kiezels Schuilt het Strand (Pascal Rabaté, Concerto Books): "Het gedrag van de jongeren getuigt misschien niet van voorbeeldige ethiek, maar het is een prachtig verhaal en ook aannemelijk gebracht. De meubelen worden immers weggehaald bij welstellende families die geen boterham minder zullen eten. Het is Pascal Rabatés soort pleidooi voor een betere sociale verdeling. De jonge kerels lopen echter uitsluitend in hun seksuele verkenningsperiode — het zijn de nog relatief brave jaren 1962 — hun testosteron achterna en ze laten zich strikken door een sensuele juffrouw. We zien ook het enigszins afschermen van het imago van de betere, zogezegd eerbare klasse, en de beperkte gevolgen voor hun misstap tegenover een zwaarwichtiger behandeling van de anderen. Staat dit alles wel in een juiste verhouding? Een pure liefde laat evenwel alle niet essentiële dingen terzijde." (uit onze bespreking)
28. De Boekenezel van Córdoba (Léonard Chemineau + Wilfrid Lupano, Standaard Uitgeverij): "Er zijn van die strips die, wanneer je eenmaal thuis bent je na een stripshoprondje direct afvraagt waarom je ze eigenlijk gekocht hebt. De Boekenezel van Córdoba is er zo eentje. Een WTF?-titel, een suffe cover en een karikaturale tekenstijl zonder weerhaakjes. Maar de scenarist is Wilfrid Lupano (Krasse Knarren, Alim de Leerlooier, Azimut,...) die ons de laatste jaren nog niet ontgoocheld heeft. Hopelijk bevestigt hij... En hij doet het weer! De Boekenezel van Córdoba is niet alleen een echt grappig boek, van platte slapstick tot ironische tederheid, maar ook een harde aanklacht tegen religieus - en politiek fanatisme. Bovendien knettert de wisselwerking tussen de drie personages en de ezel — ja, vooral de ezel — als een gepekelde heks op een brandstapel. Soms is het gemeen, soms aandoenlijk, soms intriest, soms lekker dwaas, maar altijd is het goed geschreven. Hoe verder de ezel de boeken sleurt, hoe gelaagder het verhaal wordt. Deze 264 bladzijden dikke klepper eindigt dan ook terecht met een knap dossier. Mooi!" (uit onze bespreking)

De nummers 29 tot 32

29. De Blauwbloezen 66: Irish Melody (Willy Lambil + Kris, Dupuis): Het moet zijn dat Kris goed werk heeft geleverd voor deel 66, Irish Melody, want hij mag ook deel 67 schrijven. En omdat Raoul Cauvin zijn scenario's ook summier uittekende voor Lambil is diezelfde werkwijze gehanteerd. Emmanuel Michalak (Aslak) heeft die taak op zich genomen. Maar dus eerst deel 66 waarvoor Kris historische gegevens mengt met een komisch avontuur in de lijn van Cauvins nalatenschap.
30. Onze Oorlog (Mario Boon, Standaard Uitgeverij): "Mario Boon kent het klappen van de zweep, en daarmee bedoelen we niet het folteren van gevangenen, maar hoe hij een verhaal in elkaar moet steken om spanning, drama en een historische achtergrond te verwerken. Ogenschijnlijk meer langs de neus weg dan pertinent geeft hij heel wat geschiedenis mee, maar bovenal primeert het verhaal van Piet en Karel. Mario had hun gemeenschappelijke voorliefde voor de bokssport nog wat nadrukkelijker kunnen uitwerken dan de terloopse scènes. Zijn aanpak is wat fragmentarisch, meer bedoeld om stil te staan bij sleutelmomenten, dan om een weidser verhaal te vertellen. Daar was nu eenmaal onvoldoende plaats voor. Hij slaagt er anders wel in om op 54 strippagina's een aansprekend verhaal op poten te zetten, naar onze mening zijn beste album tot nu toe." (uit onze bespreking)
31. Edgar P. Jacobs: De Doemdromer (Philippe Wurm + François Rivière, Daedalus): "In negen hoofdstukken volgen we de levensloop van Jacobs. We zien zijn worsteling met de liefde, zijn korte operacarrière, zijn succes als striptekenaar, zijn gebrouilleerde relatie met Hergé en zijn eenzaam einde. Rivière heeft zijn huiswerk goed gemaakt en baseert zich onder meer op bestaande interviews met de auteur. De hiaten in de chronologische vertelling weet hij steeds op een geloofwaardige manier op te vullen, zodat je een heel lezenswaardige, soms zelfs poëtische versie van ’s mans leven te lezen krijgt die het standaardniveau van een stripbiografie ruim overstijgt. Vooral het laatste hoofdstuk wordt heel pakkend in beeld gebracht." (uit onze bespreking)
32. Krasse Knarren 7: Zo Heet als de Planeet (Paul Cauuet + Wilfrid Lupano, Dargaud): "In de vorige delen heeft scenarist Wilfrid Lupano een robuuste karaktertekening van zijn hoofdpersonages uitgezet en hier geeft hij de sidekicks (de burgemeester, Berthe, de hangjongeren) ook nog heel wat body mee. Dit zevende deel is dan ook een uitgekiende mix van herkenbare riedeltjes uit de vorige albums, wat nieuwe verhaallijnen en een onverholen aanklacht tegen de toenemende verrechtsing van het Frankrijk van anno 2022. Daarnaast beroept Lupano zich duidelijk op de kracht van de herhaling en het is net die herkenbaarheid die de personages stuk voor stuk zo aaibaar maken. Op zich kan je alle albums uit de reeks ook los lezen, maar dan mis je toch net die kruiding die de strip naar een hoger niveau tilt. En dan die tekeningen! Heerlijk! Paul Cauuet weet in zijn speelse stijl steeds weer net de juiste toon tussen karikatuur en realisme te vinden. Kortom: onze krasse knarren klauwen weer als vanouds!" (uit onze bespreking)

De nummers 33 tot 36

33. XIII 28: Cuba, Waar Alles Begon (Iouri Jigounov + Yves Sente, Dargaud): "Sente strooit op het juiste moment zijn scenariokruimels en houdt de vaart en spanning in het verhaal. Er zijn de nodige locatie- en personagewisselingen, maar die halen de vaart niet uit het verhaal. Igounov is qua tekenstijl de beste opvolger van wijlen William Vance. Dat had hij al eerder bewezen." (uit onze bespreking)
34. Airborne 44 10: Wild Men (Philippe Jarbinet, Casterman): Vervolg en slot van het vijfde tweeluik, dat zich afspeelt tijdens de Tweede Wereldoorlog.
35. De Tekening (Marc-Antoine Mathieu, Sherpa): "De Franse tekenaar Marc-Antoine Mathieu (°1959) begint eindelijk verdiende bekendheid te krijgen in het Nederlandstalig gebied na de vertaling van enkele vroegere grafisch opmerkelijke en filosofische albums, zoals De Oorsprong, De Krochten van het Vourlé, Wachten op K... In die albums word je telkens geconfronteerd met leefwerelden die absurd lijken, maar in werkelijkheid weleens de ware weergave van een realiteit zouden kunnen zijn, en die je leren door een andere bril te kijken." (uit onze bespreking)
36. Een Avontuur van de Marsupilami: Het Humboldtdier (Flix, Dupuis): Van Flix verscheen in 2021 pas de vertaling van zijn grappige Robbedoes-hommage Robbedoes in Berlijn. Intussen mocht hij ook een eigen Marsupilami-verhaal maken voor de Duitse uitgeverij Carlsen. Het verhaal is dus te lezen als een Marsupilami in Berlijn.

De nummers 37 tot 40

37. Irena 1: Het Getto (David Evrard + Jean-David Morvan en Séverine Tréfouël, Silvester): "Geraakt door deze jeugdstrip en al peinzend liepen we naar onze goedgevulde stripboekenkast speurend naar Art Spiegelmans meesterwerk Maus. Basis- of middelbare scholen die hun leerlingen willen bijbrengen over deze sombere periode raden we zowel Maus als Irena aan. Moge de wandaden nooit worden vergeten. Net zoals de heldendaden van Irena Sendlerowa die op 12 mei 2008 op 98-jarige leeftijd overleed in Warschau." (uit onze bespreking)
38. Nello en Patrasche (Griffo + Marc Legendre, Kennes): "Het verhaal van Nello en Patrasche is genoegzaam bekend... maar is dat wel zo? Zelf hebben we nooit het oorspronkelijke verhaal A Dog of Flanders van Marie Louise de la Ramée alias Ouida gelezen. Onze eigen hervertelling van het verhaal zou gebaseerd zijn op wat we in de Suske en Wiske-klassieker Het Dreigende Dinges gelezen hebben of op de flarden die we ons nog herinneren van een Japanse tekenfilmserie. A Dog of Flanders is een dun romannetje in een œuvre van tientallen titels waarmee Ouida tijdens haar leven het nodige succes en aanzien verwierf. Als tijdgenoot van Charles Dickens, die in haar ogen ellende lichtvoetig maakte, schreef ze in A Dog of Flanders met enig misbaren en zonder al te veel nuancerende adjectieven over de kloof tussen arm en rijk in het negentiende-eeuwse Antwerpen dat ze had bezocht. Marc Legendre kiest ervoor om Een Hond van Vlaanderen niet slaafs te verstrippen, waardoor het allicht een gedateerd, tranentrekkend gedrocht zou geweest zijn, maar om er wat introspectieve elementen en extra tegenstellingen aan toe te voegen." (uit onze bespreking)
39. Madeleine, Verzetsstrijdster 1: De Gewapende Roos (Dominique Bertal + Jean-David Morvan en Madeleine Riffaud): "Jean-David Morvan vertelt in dit album het verhaal van de Franse Madeleine Riffaud, een jongedame die al op haar achttiende een prominente rol zal spelen in het verzet. De auteur kan voor zijn verhaal putten uit de talloze interviews met de dame zelf. 98 is ze ondertussen, maar nog steeds helder van geest. Hoewel ze aanvankelijk wat weigerachtig stond tegenover het medium strip, ging ze uiteindelijk toch overstag en verleende ze haar gewaardeerde medewerking aan deze trilogie, hoewel Morvan er al een zesdelige reeks in ziet. Dit eerste deel moeten we lezen als een aanloop: we krijgen nogal wat snippets te lezen over haar jeugd en haar verblijf in het sanatorium omwille van haar tuberculose. Daar legt ze de eerste contacten met de ondergrondse beweging, waar ze onder de schuilnaam Rainer (naar de Duitse dichter Rainer Maria Rilke) al snel haar pluimen zal verdienen." (uit onze bespreking)
40. Saboteuses 1: Needle (Thomas Du Caju + Jean-Claude Van Rijckeghem, Silvester): "Dit eerste deel van Saboteuses wist ons vanaf de eerste pagina’s te overtuigen en stelde geen seconde teleur. Bovendien blijven we achter met een cliffhanger van formaat. We kunnen alleen maar hopen dat we niet te lang op het vervolg moeten wachten. Silvester verzorgde de mooie hardcoveruitgave en heeft na Du Caju's Vleugels van Hoop blijkbaar de smaak te pakken. Hun fonds zit dan ook boordevol kwalitatieve reeksen rond de Tweede Wereldoorlog." (uit onze bespreking)

De nummers 41 tot 44

41. Suske en Wiske hommage: De Verdwenen Joker (Dirk Stallaert + Ronald Grossey, Standaard Uitgeverij): "Hoewel Vandersteen helemaal niets met dit album te maken heeft, sluit dit album naar ons gevoel beter aan bij de originele albums uit de Blauwe Reeks dan De Sonometer die de betreurde scenarist François Corteggiani heeft geschreven. De eenvoud van het scenario, de setting, het verhaaltempo en de nodige knipogen (meneer Priem mocht zowaar meespelen) zitten hier voor veel tussen. Ronald Grossey heeft deze kans met beide handen gegrepen. Wat ons betreft mogen er nog hommagealbums blauwe stijl komen. Waarom niet eentje in Vandersteens oh zo geliefde zestiende eeuw?" (uit onze bespreking)
42. In de Schaduwen 2 (Vincent Mallié + Hubert, Dupuis): "Het eerste deel van dit tweeluik sloeg ons vorig jaar met stomheid. Wat een klassiek sprookje kon zijn, groeide uit tot een fantastische nachtmerrie. Scenarist Hubert zaliger haalde voor zijn laatste verhaal alle demonen uit de kast. Het werd een innerlijke strijd waarbij goed slecht is en omgekeerd. Ouders, opvoeding, liefde, keuzes,... voortdurend onthult dit sinister liefdessprookje nieuwe dimensies, zonder de leesbaarheid van het primaire niveau te verstoren. Grote klasse." (uit onze bespreking)
43. Op Zoek naar de Tijdvogel - Voor de Zoektocht 7: De Vruchtbare Archipel: "Oké, er is in dit album eindelijk ‘touche’ tussen Mara en Bolster (die zijn zaad ook nuttig weet te gebruiken, nudge nudge), maar dat dit ervan ging komen, konden we ook wel raden. Waarom het dan zo rekken? Ruikt ons wat naar platte commerce. Dat in de tweede cyclus (in De Weg van de Jager) de fameuze Jager weer opgevoerd werd, wijst daar ook op: een poging om een graantje mee te pikken van het beste boek in de eerste cyclus, De Jager. Begrijp ons niet verkeerd: de reeks is zeker niet slecht en zelfs goed toegankelijk voor wie niet zo’n liefhebber is van het genre, en best wel onderhoudend, maar het vuurwerk tussen de onstuimige Hermelijn en haar mopperige vader Bolster missen we toch." (uit onze bespreking)
44. Elise en de Nieuwe Partizanen (Jacques Tardi + Dominique Grange, Silvester: "Elise en de Nieuwe Partizanen is een bijzonder sterk album, verzorgd uitgegeven, met heel wat nuttige verklarende voetnoten over een periode die vooral de lezer in Frankrijk zal herkennen. Voor een vlottere leesbaarheid zou een meer aaneensluitende chronologie makkelijker zijn geweest. Het album onthouden we voor ons eindejaarslijstje." (uit onze bespreking)

De nummers 45 tot 48

45. Jaren van de Olifant (Willy Linthout, Standaard Uitgeverij): "Oorspronkelijk verschenen de eerste acht hoofdstukken van dit album als losse bundeltjes bij uitgeverij Bries en werd het in 2009 een eerste keer gebundeld door uitgeverij Meulenhoff | Manteau, waarna het ook vertaald werd in het Engels, Frans en Spaans. Voor deze definitieve en uitgebreide editie voegde Linthout nog twee extra kapittels toe die grafisch wel wat afwijken van de oudere deeltjes en waarin vooral de verbinding met de echtgenote centraal staat. We hopen voor Linthout dat dit inderdaad de ultieme afsluiter kan zijn van een verschrikkelijke periode uit zijn leven. Toen we het afsluitende interview van Wouter Porteman met Linthout en therapeute Isabelle Demets lazen, konden we ons echter niet van de indruk ontdoen dat hij nog steeds worstelt met zijn eigen donkere gedachten en nog lang niet 100% met zichzelf in het reine is. Het zou ons dan ook niet verbazen als de auteur tijdens het volgende decennium nog wel wat aanvullingen uit de tekenpen laat vloeien." (uit onze bespreking)
46. Thorgal 40: Tupilaks (Fred Vignaux + Yann, Le Lombard): Slot van het tweeluik over de Atlantische dreiging.
47. De Werelden van Aldebaran: Neptunus 2 (Leo, Dargaud): Dit is de voltooiing van de kortste Aldebaran-cyclus. Voor de volgende cyclus zal Leo toch weer wat meer delen gebruiken.
48. De Avonturen van Lucky Luke naar Morris 10: De Ark van Rataplan (Achdé + Jul, Lucky Comics): "Nog steeds verheugen we ons op een nieuwe Lucky Luke en ook dit keer zijn we weer tevreden. Wel lijkt het alsof tekenaar Achdé soms wat haast had. Naarmate het einde vordert, oogt het tekenwerk soms wat slordig." (uit onze bespreking)

De nummers 49 tot 52

49. de Kiekeboes 162: Kind van de Rekening (Steve Van Bael en Jos Vanspauwen + Merho en Peter Van Gucht, Standaard Uitgeverij): "Niet voor niets staat de Kiekeboes al jaren aan de top. Het is actueel, origineel, op het randje, spannend, grappig en levert altijd voer voor discussie op. Kind van de Rekening is misschien wel het beste de Kiekeboes-album van de afgelopen jaren." (uit onze bespreking)
50. Sangoma: De Verdoemden van Kaapstad (Corentin Rouge / Caryl Férey, Dark Dragon Books: "De aparte polar Sangoma gaat helaas een paar keer Hollywoodiaans uit de bocht, maar geeft je vooral een keiharde stomp in je maag. Niet voor tere zieltjes." (uit onze bespreking)
51. De 5 Rijken 4: Dezelfde Wreedheid (Jérôme Lereculey + Lewelyn, Daedalus): "Een nieuw album van De 5 Rijken lezen, is als op een zondagochtend naar de bakker gaan om kraakverse tijgerpistolets. Het geheel is een wiel pistolets, want ieder album, iedere pistolet zo je wil, hangt aan de volgende vast. De wereld van Angleon is eigenlijk net zo, allemaal kleine entiteiten die rond het ene middelpunt, dat ene machtscentrum, samenklitten. Niet toevallig zijn het tijgerpistolets, want in het veelsoortige dierenrijk Angleon maken katachtigen, meer bepaald de tijgers, de dienst uit. Maar hoelang nog? Andere diersoorten beginnen te morren. Zelfs gevlekte katachtigen staan op hun strepen en niet-katachtigen reageren kattig op het beleid van de nieuwe vorst. Intussen ontsnappen gegijzelde vertegenwoordigers en vinden er uitbreidingen plaats in de paleiswacht. Kortom, er broeit wat in de hoofdstad." (uit onze bespreking)
52. Luchtwegen (Etienne Davodeau + Etienne Davodeau en Joub, Concerto Books): "Het mooie album schetst heel raak het keerpunt dat we allen (zullen) voelen bij het bereiken van een bepaalde leeftijd. Sommigen voelen het al rond hun veertigste, maar zeker op je vijftigste is dat toch iets bijzonders. Dan begin je sowieso aan de laatste helft van je leven, mocht je ooit honderd worden. De zin van een aantal dingen van het routineus, dagelijkse leven kan dan in vraag worden gesteld, het wordt bezien als louter een bezigheidstherapie. We gaan ook meer en meer teruggrijpen naar herinneringen die we koesteren, “als het kostbaarste dat we bezitten”. Maar niet bij de pakken blijven zitten. De boodschap is om ons niet te laten meeslepen in die negatieve en passieve teneur en om in elk ogenschijnlijk banaal voorval het mooie te zien en er het beste van te maken zolang we leven. En ook contact te onderhouden met de mensen die ons omringen." (uit onze bespreking)

De nummers 53 tot 56

53. A Christmas Carol: Een Kerstvertelling (José Luis Munuera naar de novelle van Charles Dickens, Standaard Uitgeverij): "Geen kerstvertelling is bekender dan het honderdtachtig jaar oude, hartverwarmende A Christmas Carol — of vaker bewerkt, van Blackadder tot Bugs Bunny. Ook in de strip: voor de meest getrouwe versie verwijzen we graag nog eens naar Dick Matena. De verstripping door José-Luis Munuera, die vorig jaar nog Melvilles novelle over De Klerk Bartleby aanpakte, is een vrijere bewerking. Scrooge is nu zowaar een misantropische vrek in vrouwengedaante! Voordat je je aansluit bij dolle mina’s die Munuera, die het aangedurfd heeft van een van de meest gehate figuren uit de wereldliteratuur ook nog eens een vrouw te maken, op de brandstapel willen sleuren, één goede raad: lees de strip eerst eens. Net zoals A Christmas Carol destijds — zoals altijd in het werk van Charles Dickens — bedoeld was als maatschappijkritiek (een aanklacht op de schrijnende armoede in het midden-negentiende-eeuwse Engeland, maar met een happy ending), neemt Munuera het in zijn bewerking in feite net heel feministisch op voor de werkende vrouw." (uit onze bespreking)
54. Durango - De Jonge Jaren 1: De Eerste die Je Zult Doden (Roman Surzhenko + Yves Swolfs, Arboris): "Het tempo is hoog, er gebeurt genoeg, de tekeningen zijn zeer geslaagd en het pakkende verhaal zal bestaan uit drie delen. Durango - De Jonge Jaren debuteert heel verdienstelijk en toont aan dat Jonge Jaren-reeksen zeker een toegevoegde waarde kunnen bieden." (uit onze bespreking)
55. De 5 Rijken 5: Het Voorwerp van Je Haat (Jérôme Lereculey + Lewelyn, Daedalus): Terwijl in het Frans al vier delen zijn verschenen van de tweede cyclus (met aapachtigen) moet in het Nederlands eerst nog het laatste deel van de eerste cyclus (met katachtigen) verschijnen. Het Voorwerp van Je Haat is alvast het voorlaatste deel van de eerste cyclus over de machtsstrijd aan het hof van Angleon.
56. De Toren 1 (Mr Fab + Jan Kounen en Omar Ladgham, Daedalus): "Isolement, generatieconflicten, technologische aftakeling en dictatuur. De Toren heeft alles om de beste post-apocalyptische thriller te worden die je ooit hebt gelezen. Zover zijn we nog niet. Dit eerste deel beperkt zich tot het uitgebreid voorstellen van alle personages en het in beeld brengen van de situatie met de mogelijke risico’s en uitdagingen. Computer Newton, die zich als een ectoplasma door het gebouw beweegt, zorgt voor de rode draad en is het bindmiddel in dit inleidende hoofdstuk. Dit is echt wel een heel boeiende setting die de scenaristen Omar Ladgham en de Nederlandse filmregisseur Jan Kounen (die de Blueberry-film inblikte) hebben uitgedokterd. Ze bouwen het verhaal ook helemaal op zoals een film. Budgettaire redenen zijn de oorzaak dat dit geen serie of film is geworden, maar een strip. We kunnen er alleen maar wel bij varen." (uit onze bespreking)

De nummers 57 tot 60

57. De Werelden van Aldebaran: Neptunus 1 (Leo, Dargaud): "Als je het door de woorden Kim, Manon, Tsalterianen, Mantrisse, Betelgeuze en Aldebaran in Keulen hoort donderen, dan is het wellicht aangewezen om de vorige vijf cyclussen van De Werelden van Aldebaran door te nemen. Let wel, ook zonder deze voorkennis zal je genieten van de no-nonsense en ietwat houterige tekenstijl van Leo. Ook zijn aandacht voor de karakters en gevoelens van de vele personages versmelt mooi met zijn futuristische verhaallijn. Willen of niet, je wordt meegezogen in zijn universum. Veelbelovend!" (uit onze bespreking)
58. De Kronieken van Amoras 10: De Zaak Sus Antigoon #2 (Charel Cambré + Marc Legendre, Standaard Uitgeverij): Vervolg en slot van de cyclus over Sus Antigoon, Suskes voorvader.
59. Scotland 1 (Bertrand Marchal + Leo en Rodolphe, Dargaud): "Na Kenya, Namibia en Amazonia mag Old Scotia zich verheugen op de aanwezigheid van de immer frisse verschijning Kathy Austin. Na de toestanden met aliens en nazi’s in de zo ook al broeierige Amazone wil onze favoriete geheim agente aan een Schots loch gaan uitrusten in een haar door een overleden oudtante nagelaten manor in Kilwood, waar Kathy elke zomer de plaatselijke visserspummels het hoofd op hol kwam brengen. Máár — holy smokes! — de manor blijkt pas te zijn afgebrand én tante Imelda blijkt op onfrisse manier aan haar eind te zijn gekomen!" (uit onze bespreking)
60. Louisiana - De Kleur van Bloed 3 (Léa Chrétien + Gontran Toussaint, Dargaud): "Goed vertelde familiesaga’s lezen we graag en Louisiana hoort hier zeker bij. Het verdient een plek naast een ander meesterwerk, De Meesters van de Gerst. Behalve de familiebanden is ook de gekozen historische context meer dan de moeite waard. Het Amerikaanse slavernijverleden is anno 2022 nog steeds een actueel thema en ook op dat gebied weet Louisiana ons nogmaals te imponeren." (uit onze bespreking)

De nummers 61 tot 64

61. Clifton 20: Elementary, My Dear Clifton! (Michel Rodrigue + Bob De Groot, Le Lombard): Terwijl Turk (voor het laatst) en Zidrou nieuwe verhalen bedenken van Clifton in de reeks De Nieuwe Avonturen van Clifton met een nieuwe nummering vanaf 1, had Le Lombard een gat geslagen in de vertalingen van de oude reeks. De delen 20 en 21 waren namelijk niet eerder in het Nederlands verschenen. Verleden tijd, want nu verschijnt alvast deel 20 in vertaling met het laatste scenario van Bob De Groot. Voor deel 21 nam tekenaar Michel Rodrigue het van hem over voor een laatste album van zijn hand. Het Franse album dateert van 2006. Intussen worden alle oude albums opnieuw uitgegeven in zes integrales. De delen 20 en 21 mogen we dus nog verwachten in die laatste integrale.
62. De Kleine Robbe 19: Praat Niet Met 'n Volle Mond! (Janry en Dan Verlinden + Tome en Janry, Dupuis): In 2019 overleed Tome, het pseudoniem van Philippe Vandevelde. Begin 2020 verscheen deel 18 van De Kleine Robbe waarvoor hij nog gags had geschreven. Sindsdien namen tekenaar Janry en zijn assistent Dan Verlinden voor om de reeks voort te zetten. Met mondjesmaat publiceerde het Franstalige stripweekblad Spirou nieuwe gags en korte verhalen, waarin wat meer emotie past. Samen met nog door Tome geschreven gags leidde dat in oktober tot deel 19 van de komische succesreeks.
63. Het Fortuin van de Winczlavs 2: Tom & Lisa 1910 (Philippe Berthet + Jean Van Hamme, Dupuis): "In dit album komen we te weten waarom de naam Winczlav wordt veranderd in Winch en hoe het Winch-imperium begint te ontstaan. Verder is het een echte Van Hamme-strip met vertrouwde ingrediënten als een sterke familievrouw, verraad en erotiek. Je weet als lezer wat je krijgt en dat smaakt gewoon goed. De tekeningen van Philippe Berthet zijn niet van het niveau van Largo Winch-tekenaar Philippe Francq, maar voor dit drieluik zijn ze passend genoeg." (uit onze bespreking)
64. Het Verhaal van Vlaanderen 1 (Frodo De Decker + Harry De Paepe, Standaard Uitgeverij): "We zien de Vlamingen sedentair worden, het opnemen tegen de Romeinen, gekerstend worden, zich weren tegen de Noormannen, hun steden doen bloeien, de Fransen een pak voor hun broek geven, de pest krijgen en burgerlijke bourgondiërs worden. De Paepe en De Decker steken in dat drukke programma humor waar ze kunnen, met grapjes over zweetvoeten, Romeinen die Belgenmoppen tappen, gekke Franse krachttermen ("sacré cœur" en "mon martre") en knipoogjes naar Asterix. Het maakt de geschiedenisles voor de jonge lezertjes wat makkelijker te behappen." (uit onze bespreking)

De nummers 65 tot 68

65. Dune, de Graphic Novel 2: Muad’Dib (Raúl Allén + Brian Herbert en Kevin J. Anderson naar de roman van Frank Herbert, Silvester): "Tweede deel van een trilogie die de een adaptatie vormt van de roman van Frank Herbert uit 1965. In dit deel stranden de jonge Paul Atreides en zijn moeder, Vrouwe Jessica, in de diepe woestijn van Arrakis. Ze werden verraden door hun eigen lijfarts, Dr. Yueh, en vernietigd door hun grootste vijanden: de Harkonnen. Nu moeten Paul en Jessica de mysterieuze Fremen vinden of ze zullen sterven. Terwijl ze de goed bewaakte geheimen van de planeet langzaam ontrafelen zullen ze elk geconfronteerd worden met keuzes die hun lot en hun leven voor altijd zullen veranderen."
66. Saul 3: De Huurlingen van Barkahn (Apri Kusbiantoro + Willem Ritstier, Uitgeverij Personalia): De verhalen van de sf- en fantasyreeks Saul verschijnen in voorpublicatie in StripGlossy, maar tussen elk nummer liggen telkens verscheidene maanden. Dan liever het album waarbij je het verhaal in één keer kan uitlezen.
67. de Kiekeboes 161: Dood Wakker Worden (Steve Van Bael en Jos Vanspauwen + Merho, Standaard Uitgeverij): Nog eens een vampierverhaal met Mona, Benny, Vladje en opa Vladimir.
68. De Avonturen van Urbanus 201: Het Allerlaatste Avontuur (Willy Linthout en Steven de Rie + Willy Linthout en Urbanus, Standaard Uitgeverij): Het werkelijk allerlaatste avontuur van de stripreeks Urbanus. Hetzelfde auteursteam (zonder Urbanus) heeft inmiddels de nieuwe reeks De Familie Super gelanceerd die al in dit album voorkomt.

De nummers 69 tot 72

69. De Man in de Schaduw (Francisco Ruizgé + Patrice Perna, Dark Dragon Books): "De Man in de Schaduw verhaalt slechts summier over de waargebeurde feiten rond Maurice Bavaud. De rode draad doorheen het fictieve verhaal van scenarist Patrice Perna (Darnand, Petrus), en een excuus om een spannend verhaal boordevol spionage, contraspionage, ex-nazi’s en de strijd tussen het vrije Westen en het communisme op poten te zetten. De personages zijn geloofwaardig en met name de figuur van Guntram Müller wordt terdege uitgediept. Zijn Weltschmerz en de geesten uit zijn verleden nemen de lezer bij de hand en bepalen het eerder duistere sfeertje dat het album kenmerkt. Een verhaal dat overigens netjes gedoseerd zijn geheimen prijsgeeft en nergens teleurstelt." (uit onze bespreking)
70. Zij die Spreekt (Alicia Jaraba, Saga Uitgaven): "Zij die Spreekt is een strip zoals we ze graag lezen. Voorzichtig neemt de Spaanse Alicia Jaraba Abellán ons mee in haar verhaal. We groeien traag mee met de sterke Malinalli in haar dagelijks overleven. Als Cortés en co. het al woelige Midden-Amerika binnenvallen, komt de voormalige dochter van het bezette Oluta dankzij haar talenkennis pas echt bovendrijven. Jaraba slaagt er in die heksenketel wonderwel in om het evenwicht rond haar beladen hoofdpersonage te bewaren. Ze is zowel een slachtoffer, een verraadster, een heldin, maîtresse, partner als een feministe. Voeg daarbij de historisch beladen setting en je krijgt nog een bijkomende verhaallaag met verschillende visies over geweld, religie en seksuele beleving." (uit onze bespreking)
71. Het Weiland achter de Kerk 1: The Pink Clover (Christian Patty + Didier Crisse, Uitgeverij L): "Een heel leuk album, getekend en ingekleurd door Christian Paty met gepaste teksten van Didier Crisse. Ze kunnen beiden op een heel aannemelijke wijze het gepeins van alle dieren uiten, in woord en daad. Dat zou perfect passen in het vaak nog onverklaarde gedrag van de dieren, alsof het niet zomaar gewoon instinctieve reacties zijn, maar doordachte houdingen. Ze zijn ook heel treffend en toch ludiek neergezet in een mooi en schilderachtig landschap dat je meteen zin doet krijgen om te gaan wandelen in de natuur en die volop te respecteren." (uit onze bespreking)
72. Carbon & Silicium (Mathieu Bablet, Sherpa): "Carbon & Silicium is weinig rooskleurige toekomstmuziek, maar zoals elke goede sciencefiction gaat het eigenlijk over onze wereld nu en wat we ervan aan het maken zijn. Sciencefiction houdt vaak een waarschuwing in, maar is op zijn best als dat zonder opgestoken vingertje gebeurt. Ook in deze beeldroman wordt nergens expliciet de mens veroordeeld voor het vervuilen van de aarde of zijn behandeling van robotslaven, maar de ervaringen van de twee androïden en hun poging eraan te ontsnappen zijn veelzeggend genoeg. Al houdt Siliciums keuze voor de wereld de hoop levend." (uit onze bespreking)

De nummers 73 tot 76

73. Storm 33: De Archivaris van het Licht (Romano Molenaar + Rob van Bavel, Uitgeverij L): "Het verhaal begint met de aankomst van Stom, Roodhaar en Nomad op een wereld die lijkt op een soort shashlickspies, compleet met spies en al. Aangetrokken door de plaatselijke folklore trekken ze naar de kermis en plots duiken de mannen van Marduk, de Theocraat van Pandarve, en diens zwerfmoordenaar op. Na een wilde achtervolging ontsnappen de helden in een klassieke rode telefooncel. Storm draait een bijzonder nummer en meent de stem van Pandarve zelf te horen aan de andere kant van de lijn. We zitten al halverwege het album wanneer ze aankomen op de Archivaris, een onderzoeksschip dat eeuwige lichtbronnen onderzoekt. Het begint er serieus op te lijken dat we een klassieke Storm lezen. Prima tekeningen en een onderhoudend verhaal. Daarna vliegt het verhaal echter uit de bocht." (uit onze bespreking)
74. Storm - De Kronieken van Roodhaar 7: De Parasiet van Danakill (Romano Molenaar + Robbert Damen, Uitgeverij L): Het inmiddels tweede verhaal van scenarist Robbert Damen. Romano Molenaar is intussen ook de tekenaar van Galaxa, een spin-off van De Rode Ridder.
75. De Eindeloze Wereld (Christophe Blain + Jean-Marc Jancovi en Christophe Blain, Concerto Books): "De Eindeloze Wereld is geen klassiek stripverhaal met een scenario dat al dan niet goed afloopt, maar een interessante en heldere uiteenzetting aan de hand van stukjes geschiedenis en industriële revolutie die gevolgen hebben gehad op de verandering van de aarde. De geschiedkundige en wetenschappelijke uiteenzettingen door Jancovici worden in beeld gebracht als een gedachtewisseling en dialoog tussen Jean-Marc en Christophe, die gewoon de papieren personages van de ware versies zijn. Elke fase, elk element in het hele verloop wordt leuk getekend door Blain. De begeleidende dialogen en commentaren van de personages, altijd wetenschappelijk onderbouwd, zijn begrijpelijk geformuleerd. Het is een bijzonder leerrijk verhaal, als het ware een naslagwerk, dat een aantal begrippen uitlegt en inzicht geeft hoe het allemaal zover is kunnen komen. Door de aangename illustraties word je makkelijk meegezogen in de hele geschiedenis en word je echt bewust gemaakt dat we deze rampzalige evolutie absoluut moeten verhelpen. Bijna een verplicht werk als sensibilisering van iedereen." (uit onze bespreking) Vorig jaar was dit de best verkochte strip in Frankrijk.
76. De Ruiterlijke Confessies van Dragon Dragon 1: Valmy 1792 (Simon Spruyt + Nikolas Juncker, Le Lombard): "Een man als Dragon, die gedreven is door geilheid en hebzucht en van de verschrikking van oorlog en geweld een tragikomedie maakt, is natuurlijk gefundenes Fressen voor Simon Spruyt, van wie eerder De Tamboer van Borodino verscheen. Was die laatste strip een diepzinnige, ja, haast filosofische bespiegeling op Napoleons fatale Russische Campagne (1812) met een onschuldige tamboer in de hoofdrol, dan is De Ruiterlijke Confessies van Dragon Dragon een satirische klucht met een doortrapte dragonder die de boventoon voert. Bij een luchtiger verhaal hoort ook een andere tekenstijl, die meer aanleunt bij Spruyts vroegere werk , zoals Bouvaert: Elegie voor een Ezel. Toch betekent die luchtige stijl (en prachtige inkleuring door Frederik Van Den Stock) niet dat historische details van onder meer uniformen verwaarloosd zouden zijn. Meerdere pagina’s zijn kunstwerkjes op zich, waarbij op ludieke wijze gerefereerd wordt naar grafiek en schilderkunst uit de achttiende eeuw." (uit onze bespreking)

De nummers 77 tot 80

77. Angel Wings 7: Mig Madness (Romain Hugault + Yann, Silvester): "De eerste cyclus speelde zich af in Birma, de tweede in de Pacific en nu is het Koreaans schiereiland de locatie van de avonturen van miss McCloud. Scenarist Yann en tekenaar Romain Hugault hebben besloten om hierna nog één album te maken van Angel Wings en dan vliegen ze naar een nieuwe horizon. Hugault is bij uitstek een luchtvaarttekenaar en op dit moment wellicht ook de beste die er rondvliegt." (uit onze bespreking)
78. De Killer - Staatszaken 4: Medemensen (Luc Jacamon + Matz, Casterman): "De reeks krijgt een nieuw elan door killer Denis terug alleen te laten opereren, weliswaar in opdracht van een geheime organisatie. En het lijkt of deze organisatie niet zozeer uit economische of criminele belangen de liquidaties laat uitvoeren, maar almaar meer uit pure gerechtigheid. Is een strikt juridisch strafrechtelijke aanpak daarvoor te lastig of onmogelijk, wat op een geheime overheidsdienst zou kunnen wijzen? We weten het nog niet, maar zijn alleszins benieuwd. En een op rechtvaardigheid geïnspireerd menselijk kantje wekt uiteraard enige sympathie op." (uit onze bespreking)
79. De Werelden van Thorgal - De Jonge Jaren 10: Sydönia (Roman Surzhenko + Yann, Le Lombard): Begin 2023 kwam met Vaarwel Aaricia een eerste album uit van Thorgal in een reeks van dikke one-shots door diverse auteurs. Intussen loopt de enige overgebleven reeks in De Werelden van Thorgal nog door.
80. Selenie (Fabrice Lebeau, Silvester): Knap getekend one-shot in het sf-genre door Fabrice Lebeault, de tekenaar van het Vrije Vlucht-tweeluik De Boeman en het futuristische Robbedoes-avontuur Stichting Z.

De nummers 81 tot 84

81. 1984: Big Brother Is Watching You (Xavier Coste naar de roman van George Orwell, Concerto Books): "Wagneriaans, platonisch, kafkaësk, freudiaans, portemanisch, beatlesque, dickensiaans... Alleen de groten der aarde hebben in de loop der jaren een eigen adjectief gekregen. Orwell mag bogen op orwelliaans: een bedrieglijk en manipulerend taalgebruik dat tegen de principes van een vrije samenleving ingaat. Een blik op de krantenkoppen van vandaag laat ons jammer genoeg zien dat er op vijfenzeventig jaar niet veel veranderd is en daarmee zet het verhaal zijn eeuwigheidswaarde nog eens netjes in de verf." (uit onze bespreking)
82. De Haan 1933 (Baodouin Deville + Rudi Miel, Anspach): "Jazeker, hij belicht De Haan, maar de vertelling over deze kustgemeente wordt opgehangen aan de biografische kapstok die Albert Einstein heet. Door deze werkwijze kan Miel de context rondom ruim benaderen. Hij kan het hebben over Einsteins positie als ontheemde wereldburger en opgejaagde wetenschapper, hij kan James Ensor opvoeren en diens aantrekkingskracht en invloed illustreren en ten slotte de beide beeldvormingen vermengen en hen tezamen opvoeren. Beide illustere heren hebben elkaar daadwerkelijk ontmoet en er was wederzijdse bewondering, maar er zou ook een zekere spanning hebben gehangen. Over de concrete invulling van die spanning hangt tamelijk wat mysterie en dus kon de verbeelding van Miel aan de slag." (uit onze bespreking)
83. Laatste Weekend van Januari (Bastien Vivès, Casterman): "Laatste Weekend van Januari gaat over het ontstaan van genegenheid tussen een man en een vrouw in het dagelijkse leven van een tekenaar tijdens de hoogdagen van het stripfestival in Angoulême. In een interview voor Casterman vertelt Vivès dat Angoulême een festival op mensenmaat is, waar vlotte contacten mogelijk zijn met het publiek en vice versa. Dit alles in een sfeer van bewondering van het lezerspubliek voor de vlotte tekenkunst van hun idolen. Hij heeft zich bij de totstandkoming van dit album ook soms gevoeld als het hoofdpersonage Denis Choupin, die worstelt met de voortzetting van een lange stripreeks over de oorlog en met een gebrek aan inspiratie. Het is op dat ogenblik van twijfel dat een vonk is ontstaan die iedereen kan overkomen." (uit one bespreking)
84. Schipbreuk in de Tijd integraal (Paul Gillon + Jean-Claude Forest en Paul Gillon, Dark Dragon Books): "De eerste tekeningen verschenen in 1964 in een blad dat algauw ter ziele ging, waarop de auteurs pas in 1974 het verhaal hernamen. Tot 1984 werden negen albums uitgebracht, die alle meteen in het Nederlands vertaald werden (weliswaar door vier verschillende uitgevers), met uiteindelijk nog een tiende, niet-vertaald deel in 1989. De vertaling door Dark Dragon Books van de nieuw ingekleurde Glénat-integrale (in vijf delen) is dan ook de eerste volledige Nederlandstalige uitgave." (uit onze bespreking)

De nummers 85 tot 88

85. January Jones 12: In de Geest van Omar Mukhtar (Eric Heuvel, Uitgeverij L): "Eindelijk is het nieuwe testvliegtuig van DeHavilland-vliegtuigfabrieken voor Miss Jones en haar mecanicien Rik ter beschikking gekomen. Met hun nieuwe DH88 Comet doet de Amerikaanse aviatrice eerst Amsterdam aan, waar Rik nog een bezoekje brengt aan de bankkluis waar belangrijke papieren worden bewaard die mee zullen bepalen wat het volgende reisdoel zal zijn. Onze beide luchtreizigers zullen het doel waarvoor hen de nieuwe Comet ter beschikking werd gesteld, namelijk het uitvoerig testen van nieuwe technieken in de luchtvaart, combineren met het ontdekken wat er in Nederlands-Indië op Rik ligt te wachten. Daarvoor vertrekken Rik en Miss Jones vanaf Schiphol in zuidelijke richting. Op de eerste tussenstop in Rome, waar onze vrienden zich tot echte toeristen ontpoppen, wordt hun reis onverwacht in een andere richting gestuwd."
86. Bellem (Jean-Claude Servais, Dupuis): "Behalve legenden heeft Servais in dit one-shot een combinatie gemaakt van wat hij het liefst tekent: het woud, schone deernen en historische locaties. En met zichtbaar genoegen. Een legendarisch album, zoals De Almanak of De Toverkol, is Bellem niet geworden, maar genietbaar is het zeker. Dat de winter nog lange moge duren!" (uit onze bespreking)
87. Bob Morane 1: De 100 Demonen van de Gele Schaduw (Paolo Grelma + Christophe Bec en Eric Corbeyran, Daedalus): De aanpak van de scenaristen Christophe Bec en Eric Corbeyran sluit aan bij de Bob Morane van de jaren 1950 en 1960. Elk album zal een compleet verhaal zijn. Geen gedoe met tweeluiken of cyclussen dus. Het is ook niet opgevat als een hommage of een album vol knipogen, want dat levert volgens Bec zelden goede verhalen op. Geen klassieke zoektochten naar verloren schatten, maar daarentegen wel grootse decors zoals voorheen: jungles, tempels, een enorme onderaardse ruimte. En de Gele Schaduw duikt ook meteen op.
88. Peter Pan: De Integrale Uitgave 1: De Weg naar het Eiland (Régis Loisel, Arboris): "Mocht deze Peter Pan van Loisel een Ikea-tafel zijn, je had heel wat viltjes en hoekbeschermers nodig om er een kindvriendelijke versie van te maken. Ondanks een aantal humoristische scènes is het toch vooral een donker verhaal geworden met nogal wat geweld, seks en redelijk wat brute intermezzo’s. Eigenlijk zijn we allesbehalve een fan van Barries verhaal, maar deze versie trok ons door de aparte aanpak en Loisels uit de duizenden herkenbare tekenstijl zonder problemen over de streep." (uit onze bespreking)

De nummers 89 tot 92

89. De Rode Ridder (Fabio Bono + Marc Legendre, Standaard Uitgeverij): "In 2015 ging Claus D. Scholz met pensioen en vanaf album 250 gaven Fabio Bono en Marc Legendre De Rode Ridder een noodzakelijke facelift waarbij ze Allis introduceerden. De rondborstige roodharige was uitverkoren om Merlijn op te volgen en het stond in de sterren geschreven dat dit nooit zou gebeuren. Toch groeide Allis uit tot een geliefde sidekick van onze blonde held, niet in het minst omwille van haar brutaliteit en ongezouten mening op alles en nog wat. Allis is een voorbeeld van een papieren heldin zoals wij er graag meer zouden zien. Roodhaar iemand?" (uit onze bespreking)
90. Ekhö - De Spiegelwereld 11: Hot Tabaaasco! (Alessandro barbucci + Christophe Arleston, Uitgeverij L): In de prettige fantasyreeks Ekhö - De Spiegelwereld wisselen Alessandro Barbucci en Christophe Arleston per verhaal van decor, telkens een fantasyversie van een bekende stad of streek. In deel 11 kiest het duo voor Mexico.
91. Peter Pan: De Integrale Uitgave 2: De Wraak van Haak (Régis Loisel, Arboris): "Loisels Peter Pan is allerminst een ode aan de onbedorven kinderziel. Toch slaagt de Fransman het onderwerp uit de knelgreep van ome Walt te rukken* en er een monumentale volwassenenstrip van te maken. Zelden wist een stripreeks zo’n uitgebreid gevoelsspectrum geloofwaardig te verhalen: woede, hulpeloosheid, jaloezie, humor en wraak. Veertien jaar na het verschijnen van het debuut, blijven de dialogen aan je ribben plakken én maken de barokke tekeningen school. De sexy feeën met een maatje meer, de pakkende inkleuring op het ritme van de gevoelens, die nerveuze dynamiek,... maken de strip tijdloos. Beklijvend. Klassiek. Maar de totale vernietiging van onze veilige tekenfilmherinneringen, blijven we Loisel altijd kwalijk nemen." (uit onze bespreking)
92. Sangre 3: Havanna de Wispelturige (Adrien Floch + Christophe Arleston, Uitgeverij L): Vervolg van de achtdelige reeks waarin het meisje Sangre wraak neemt op alle piraten die haar familie hebben afgeslacht en haar moeder hebben ontvoerd. In elk album pakt ze een van de piraten aan.

De nummers 93 tot 96

93. Karolus Magnus - De Barbarenkeizer 1: De Wasconische Gijzelaar (Eon + Jean-Claude Bartoll, Daedalus): "Zowel het personage als het onderwerp zijn nog maar weinig gebruikt. Als reeksen zoals Vae Victis!, Heroveringen, Legende en Millennium je bevallen, zal Karolus Magnus ook een aanwinst zijn. De tekeningen van debutant Eon liggen in het verlengde van deze reeksen." (uit onze bespreking)
94. Scurry 1: De Gedoemde Kolonie (Mac Smith, Silvester): "Scurry is een rechttoe rechtaan thriller met overleven als voornaamste leidmotief. Mac Smith dompelt zijn filmisch realistische tekeningen onder in een sombere sfeer en heeft eigenlijk niet veel moeite om de spannende momenten aan elkaar te rijgen. Natuur versus natuur doet vanzelf haar werk. We zijn ver van de dierenverhalen van Disney verwijderd. Hier zijn dieren, ofschoon ze met elkaar praten zoals mensen en zich net zo goed overgeven aan machtsspelletjes, nog gewoon dieren. Emoties accentueert Smith evenwel met expressies zoals mensen die kunnen hebben. Maar daarmee zijn we nog niet op het domein van antropomorfe dierenverhalen zoals Blacksad. Het midden tussen Disney en Blacksad vinden we terug bij strips als De Beestenburcht. Tot die familie zouden we Scurry ook willen onderbrengen. Bovenal is Scurry gewoon een keigoed, eenvoudig en rechtlijnig opgebouwd verhaal zonder complexe afleidingen." (uit onze bespreking)
95. Druuna - Het Begin 1: Hoop (Eon + Alessio Schreiner, Dark Dragon Books): "Het verhaal over het begin van Druuna is getiteld Hoop en dat dekt ook de lading. Hoop voor de lezers, hoop voor het creatieve team en hoop voor de uitgeverij op meer Druuna. Het verhaal heeft meer om het lijf dan de outfit van de heldin en speelt zich af in de grote verlaten stad die we al kennen uit eerdere avonturen. Samen met haar vriend Kartes gaat ze op zoek naar een betere en veilige omgeving. Onderweg worden ze geconfronteerd met gemuteerde wezens, een onderzoeker en bewakers die met Druuna dingen willen doen die we kennen uit eerdere albums." (uit onze bespreking)
96. Maurits Cornelius Van Esk, Gevangen in Dromen 3: Het Proces (Marc-Antoine Mathieu, Sherpa): "Marc-Antoine Mathieu drukt ons op een poëtische manier met de neus op de feiten: het leven is één rush van links naar rechts, van boven naar onder. De woningen staan te dicht op elkaar gepakt, er is druk verkeer met filevorming, het is een voortdurende race tegen de klok wegens afspraken die eigenlijk relatief onbelangrijk zijn. Er bestaan allerlei regeltjes die men moet opvolgen en ieder leeft in zijn waandenkbeelden. Het zijn volstrekt kafkaiaanse toestanden." (uit onze bespreking)

De nummers 97 tot 100

97. Duke 6: Het Spoor Voorbij (Hermann + Yves H., Le Lombard): Voorlaatste deel van de westernreeks die begin 2023 werd afgerond.
98. Dirkjan 28 (Mark Retera, Mandarijn): "Een afwisseling van bonte personages, voorzien van een actueel humoristische inslag, dit is zoals we Dirkjan het leukst vinden. We nemen de albums al jarenlang blind mee uit de stripwinkel." (uit onze bespreking)
99. Valse Sporen (Bruno Duhamel, Saga Uitgaven): "Valse Sporen is een echte Bruno Duhamel (Nooit, De Terugkeer, #nieuwcontact_). Ook hier is niets wat het lijkt. Alles wordt omgedraaid en anders bekeken. Je voelt dat de Fransman ongelofelijk veel zin heeft om zich te gooien op een echte western. Anderzijds gelooft hij helemaal niet in die overgeromantiseerde kutzooi. Door alle westerntoestanden te extrapoleren naar een actuele toeristenval, ondergraaft hij met het nodige cynisme alle axioma’s terwijl hij ze wel leuk kan tekenen. Het fijne ervan is dat de hoofdplot weer een actuele western is. Dit is verdomd knap gedaan van Duhamel, die stilaan een van onze meest geliefde nieuwe auteurs wordt." (uit onze bespreking)
100. Galaxa 1: Spiegelblind (Romano Molenaar + Peter Van Gucht, Standaard Uitgeverij): "Er zullen ongetwijfeld De Rode Ridder-fans zijn die niets anders willen dan de Galaxa van Karel Biddeloo. Wie echter door de korte haarsnit toch de mooie blauwe kijkers van Galaxa wil ontwaren, staat met dit eerste deel van een driedelige cyclus een intrigerend, verrassend en toch ook wel herkenbaar verhaal te wachten. Wat ons betreft een geslaagde opener van een groots avontuur." (uit onze bespreking)