Ze zullen hen niet temmeuh...

Een verdachte brand in het dorpje Montcœur zet de verhoudingen weer op scherp in de landelijke gemeenschap en zorgt voor heel wat vragen. Wie is de dader van deze schanddaad? Wordt de fabriek weer opgebouwd? En welke rol speelt de nurkse Berthe in dit alles?

In de vorige delen heeft scenarist Wilfrid Lupano een robuuste karaktertekening van zijn hoofdpersonages uitgezet en hier geeft hij de sidekicks (de burgemeester, Berthe, de hangjongeren) ook nog heel wat body mee. Dit zevende deel is dan ook een uitgekiende mix van herkenbare riedeltjes uit de vorige albums, wat nieuwe verhaallijnen en een onverholen aanklacht tegen de toenemende verrechtsing van het Frankrijk van anno 2022. Daarnaast beroept Lupano zich duidelijk op de kracht van de herhaling en het is net die herkenbaarheid die de personages stuk voor stuk zo aaibaar maken. Op zich kan je alle albums uit de reeks ook los lezen, maar dan mis je toch net die kruiding die de strip naar een hoger niveau tilt. En dan die tekeningen! Heerlijk! Paul Cauuet weet in zijn speelse stijl steeds weer net de juiste toon tussen karikatuur en realisme te vinden. Kortom: onze krasse knarren klauwen weer als vanouds!

In Frankrijk hebben deze Les Vieux Fourneaux een serieuze fanbase en zijn er ondertussen ook al twee films verschenen. Hoewel de trailer het beste doet vermoeden en de acteurs ons perfect getypecast lijken, valt de gemiddelde IMDB-score toch niet zo hoog uit. Strips en de bijhorende verfilmingen blijken bij onze zuiderburen (kuch — hoest — Asterix — kuch — fluim) toch net iets te vaak tot een niet zo geslaagd huwelijk te leiden.

En wil je echt weten met welke Krasse Knar je eigen persoonlijkheid het best overeenkomt? Op de website van Dargaud kan je een heuse test doen. Wij waren blijkbaar een Antoine, maar of we daar nu zo blij mee zijn...

MARIO STABEL