Godverdomse pageturner

We hoeven het eigenlijk niet te verbloemen. Brazilië is een land met problemen, of neutraler geformuleerd, op z’n minst een land dat voor gigantische uitdagingen staat. Groeiende sociale en financiële ongelijkheid, destabiliserende milieuproblemen, een politiek landschap dat meer en sneller uit elkaar groeit dan een te lang ongesnoeide knotwilg, noem maar op.

Individueel kan het echter nog net een graadje erger, want net in dat land startte Max twee albums geleden de zoektocht naar zijn hem onbekende vader. Totaal onvoorbereid, zonder zelfs de taal te spreken leidde dat de toerist rechtstreeks de Amazonejungle in, waar het leven hard is, zeker als je rekening moet houden met ontvoeringen, afrekeningen, neergestorte vliegtuigen met waardevolle lading, bendes en de verhoogde kans op giftige beten. Het gevolg is dat Max’ eenarmige vader er zich beter uit de slag trekt dan zijn energieke zoon. De man vindt de jonge knul maar een naïeve sul. Max moet echter sneller volwassen worden dan hij zelf voor mogelijk houdt, want hoe betrouwbaar is zijn vader echt?

De vertelling van Een Godverdomse Klootzak had het oorspronkelijke opzet om een drieluik te zijn, maar blijkbaar omvat de Amazonejungle potentieel zoveel meer klootzakkerij dat de heren Régis Loisel en Olivier Pont er maar niet over uitverteld raken. We willen het duo maar wat graag bevestigen dat we dat hoegenaamd niet erg vinden. Hoewel ieder volume zo’n 80 bladzijden dik is, heeft het tot dusver elk een heerlijk godverdomse rotvaart, die in dit volume nog eens dubbel hard gaat tijdens een achtervolgingsscène. Dit verhaal toch in het voorafbepaalde keurslijf van drie delen willen wringen, is hetzelfde als een paling in een sardienenblik pogen te duwen. Dit verhaal zoekt glibberend zijn eigen weg. Net als Max zelf tuimelt de ene situatie zomaar in de andere, wat het pageturnergehalte enorm verhoogt. Alles lijkt Max zomaar te overkomen, haast per ongeluk, maar vergis je niet, alles aan dit plot is doordacht. Een evenwichtige dosis spanning, zo nu en dan een vleugje humor, en slechts stelselmatig elementjes mysterie prijsgeven. Loisel is en blijft een meester in zijn vak.

Pont houdt in elk soort scène zijn eigen stijl even goed overeind. Of het nu een jungletafereel, een achtervolgingsscène, of een humoristisch momentje is, Pont zet ieder beeld even moeiteloos op papier. Het bewijs dat hij inderdaad de ideale man is voor dit project. De tandem Loisel-Pont, trapt hard en succesvol richting de finish, die wat ons betreft nog niet voor meteen hoeft te zijn.

DIEDERIK VAN DE VELDE