Kartelfiguur Kolk

De mondaine en verdorven stadstaat Meccano is nu een emiraat van waaruit het opdondertje Abdul Acné opereert. Je ziet 'm nauwelijks op straat lopen omdat hij omringd is door een legertje bodyguards. Het cokehandelaartje heeft zopas een heel Colombiaans kartel laten uitmoorden en neemt daarmee de hele toko over. De politie komt hem daarvoor feliciteren. Raffaele Imperatore, de koning van de kartels, is niet onder de indruk van het "amusant klein opneukertje". Acné bestelt daarom bij huurmoordenaar Poppy een nieuw bloedbad. De vorige bestelling leverde duizend liter bloed op. Dat kan beter. Poppy is een stoïcijnse, gedistingeerde vrouw, een sluipschutter eerste klas, maar tegenwoordig te subtiel en uit de tijd. Haar kompaan Raoul houdt het graag netjes, hij laat geen spatje bloed op de grond of aan de muur. Omdat de dick swinging contest tussen Acné en Imperatore wordt afgemeten aan het aantal liter vergoten bloed, met een omzet van zoveel liter per maand, moeten Poppy en Raoul er toch iets op vinden om aan het benodigde bloed te raken. Als de lieden van de kartels exposure en spektakel willen, zullen ze dat krijgen!

Terwijl een werkelijke, narcistische en opschepperige drugsbaron grote sier maakt in Dubai en ongestraft zijn zaakjes blijft voeren in onze contreien, laat hij al wie in zijn weg staat omleggen. Hanco Kolk wond zich over deze actualiteit zodanig op dat daaruit een vijfde verhaal van Meccano voortvloeide. Halleluja! Extreme emoties leiden duidelijk naar uitzonderlijke resultaten. Láát Hanco dus maar eens lekker kwaad worden, dan is-ie op zijn best. Net zoals in zijn vorige Meccano-verhalen zijn de dialoogscènes, waarin elk woord op zijn plaats staat, de stilte voor de storm, de scènes vol extreme waanzin of zorgvuldig georkestreerde balletten van gruwel en geweld. 

Behalve elk woord staat ook elke lijn gedecideerd op papier. Wat een schril contrast met de potloodversies van de pagina's, die vaak overdreven dichtlopen van talloze lijntjes waaruit Hanco die ene zuivere lijn vindt. Aan het vakmanschap staat nog steeds noest werkmanschap aan de basis. "1% inspiratie, 99% transpiratie", zei Jijé al. En ook wel bloed, zweet en tranen. Bloed op papier, het zweet des aanschijns van Hanco en tranen in onze ogen van het lachen. Bij het lezen weet je weer meteen waarom Kolk een grote meneer in stripland is, een kartelfiguur van wie en rond wie alleen maar goede dingen tot stand komen. Meccano is al altijd een van onze favoriete stripreeksen aller tijden geweest, sinds dat eerste album, Beauregard, uit 1992 (in 2009 samen met deel 2 en 3 gebundeld in De Eenzame Planeet). Met Poppy voegt Hanco Kolk dertig jaar later een fenomenaal hoofdstuk toe. Je kan elk album trouwens lezen zonder de andere te kennen, ze hebben enkel de stad Meccano met elkaar gemeen.

Uit schrik voor mogelijke gevolgen (zie ook de moordaanslag op Peter R. de Vries) maande Kolks naaste familie hem aan om de Nederlandse drugsbaron in Dubai niet meer bij naam te noemen. Wij vinden dan weer dat een strip als Poppy extra gebaat is met wat meegenomen promo, bijvoorbeeld mocht Hanco een doodsbedreiging krijgen. Zo'n "Val dood!" kan ook komen van jaloerse, net zo goed ploeterende collega's die nog niet aan de enkels komen van baron Kolk.

DAVID STEENHUYSE