Twee sukkels die elkaar vinden

Het verhaal van Nello en Patrasche is genoegzaam bekend... maar is dat wel zo? Zelf hebben we nooit het oorspronkelijke verhaal A Dog of Flanders van Marie Louise de la Ramée alias Ouida gelezen. Onze eigen hervertelling van het verhaal zou gebaseerd zijn op wat we in de Suske en Wiske-klassieker Het Dreigende Dinges gelezen hebben of op de flarden die we ons nog herinneren van een Japanse tekenfilmserie. A Dog of Flanders is een dun romannetje in een œuvre van tientallen titels waarmee Ouida tijdens haar leven het nodige succes en aanzien verwierf. Als tijdgenoot van Charles Dickens, die in haar ogen ellende lichtvoetig maakte, schreef ze in A Dog of Flanders met enig misbaren en zonder al te veel nuancerende adjectieven over de kloof tussen arm en rijk in het negentiende-eeuwse Antwerpen dat ze had bezocht. Marc Legendre kiest ervoor om Een Hond van Vlaanderen niet slaafs te verstrippen, waardoor het allicht een gedateerd, tranentrekkend gedrocht zou geweest zijn, maar om er wat introspectieve elementen en extra tegenstellingen aan toe te voegen.

Zo maken we vooreerst kennis met mevrouw de la Ramée die in 1870 onverbloemd over haar verblijf in Antwerpen vertelt aan collega-auteurs in een Londense club. Haar vertelling begint aan de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal in de sneeuw waar de rijke schoft Nathaniel zijn elitaire klassenverschil onfatsoenlijk laat blijken bij een bedelaarster met kind op de arm. In gezelschap van twee even grote nietsnutten gaat hij een kijkje nemen in de kathedraal waar tegen betaling Rubens' metershoge schilderij Kruisafneming is te bewonderen. De bedelaarster en het kind krijgen ook een glimp van het schilderij te zien tot ze betrapt worden door meneer pastoor en de rijkeluizen. Wat volgt is het verhaal van Nello en de mishandelde hond Patrasche waarmee de knaap vriendschap sluit. Twee sukkels die elkaar vinden in een bikkelharde wereld met een onvermijdelijk, onfortuinlijk noodlot.

Scheepswerfleider Nathaniel neemt een hoofdrol in als een zeer negatief tegengewicht voor al het goede waarvoor het jongetje Nello staat. Nathaniel is een door Legendre gecreëerd personage. Hij is een zo ergerlijk personage dat we ons niet zomaar laten ringeloren. Kan iemand werkelijk zo door- en doorslecht zijn? Zelfs in een bordeel vindt Nathaniel zijn pleziertjes niet. Legendre biedt doorheen zijn verhaal verdoken en pertinentere aanleidingen aan om zijn eenzijdig gitzwarte portrettering van Nathaniel te motiveren, maar hij biedt het niet pasklaar aan. Daartegenover valt ons bij een eerste lezing op hoe zwak Nello eigenlijk is. Terneergeslagen door het leven heeft hij niet de ingeving om kordaat te kappen met zijn onderbetaald beroep als melkvervoerder en elders een beter bestaan te zoeken. Hij incasseert gedwee zonder te reageren. Bij nader inzien begrijpen we dat ook daar een reden voor is: onmacht, hoop en de liefde. Die arme jongen blijft zich echter verbazen bij alle slechtheid die hem overkomt of wordt aangedaan. Daaruit lering trekken doet hij ook al niet. Een achtergestelde afkomst zonder onderwijs zijn daar mee debet aan.

Het verhaal van Nello en Patrasche is ook in de versie van Griffo en Marc Legendre triestig, zonder dat het klef wordt. Griffo brengt het overtuigend in beeld met zijn kenschetsende stijl die het best gedijt in zijn historisch gesitueerde stripverhalen. Het intelligente kleurenpalet van Shirow Di Rosso, die ook op de cover vermeld had mogen worden, bepaalt mee de sfeer. Hij laat zich echter niet vangen om alle pagina's van hetzelfde gamma sombere kleuren te voorzien. Hoe zwaar het leven voor Nello en aanverwanten ook is, er is net zo goed tijd voor plezier en mooiere momenten, hoewel die niet lang duren. Op die pagina's kleurt de hemel aquarellichtblauw en schijnt de zon. Een somber volgehouden vertelling zou het krampachtig gemaakt hebben. De auteurs zijn zelfs nog zo nobel om de lezer op het einde een goed gevoel te geven voordat het album wordt dichtgeklapt. 

Nello en Patrasche is voor uitgeverij Kennes een prestigeproject met een vertaling in het Nederlands, Frans en Engels in samenwerking met een paar instanties die op de colofonpagina staan vermeld. Het is een beetje zuur dat enige tijd voor de verschijning van dit album duidelijk werd dat Kennes zou stoppen met het zelf vertalen van hun strips. De economische realiteit voor uitgeverijen die hun eigen strips in het Nederlands en Frans uitgeven, legt nu eenmaal een significant verschil bloot. Daardoor is Nello en Patrasche het laatste album dat Kennes zelf in het Nederlands uitgeeft. Onder voorbehoud weliswaar, al hechten we weinig geloof aan het praatje van de marketingdienst die ons daarin tegensprak. Inmiddels zijn een paar reeksen al verhuisd naar andere uitgeverijen. Zo neemt Saga Uitgaven de jeugdreeks Ninn en de detectivereeks Shelton & Felter over. Nieuwe albums zijn in 2023 te verwachten.

DAVID STEENHUYSE