Tussen wal en schip

Het is feest op de Dupuis-redactie. Ze bestaan honderd jaar en vieren dat met een grote receptie waar ze fantastisch nieuws zullen aankondigen. Iedereen is aanwezig, behalve de grote helden Robbedoes en Kwabbernoot zelf. Ze zijn in geen velden te bespeuren en zelfs niet bereikbaar op hun smartphones. De stress op de redactie is te snijden. Enkele dagen geleden kreeg het iconische duo een uitnodiging om de iconische onderzeestad Korallion te bezoeken. Na hun avontuur met de Bobbelmannen werd de geheime stad gerenoveerd en is het nu een ultiem vakantieparadijs geworden. Robbedoes en Kwabbernoot springen in hun Tarbot en rijden gezwind naar de Côte d’Azur.

Eindelijk. Eindelijk een nieuwe échte Robbedoes. Na zeven jaar absolute stilte wordt de hoofdreeks weer opgenomen. Tekenaar is de straffe Olivier Schwartz die zijn sporen al verdiende met Inspecteur Bayard en vooral met zijn albums in de nevenreeks Robbedoes door... (Piccolo in Veldgroen, De Luipaardvrouw, De Meester van de Zwarte Hosties). Voor dit actuele verhaal — wat een vereiste is voor de hoofdreeks — vond de bijna zestigjarige Fransman een soort retrofuturisme uit die ons uitermate charmeert. Heel straf vinden wij het scenaristenduo Benjamin Abitan en Sophie Guerrive. Voor dit eerste deel van het tweeluik slagen ze erin een spannend, samenhangend verhaal te vertellen. Toffe inleiding, een intrigerend begin, een spannend middendeel en een knoert van een cliffhanger. Alles klopt. Bovendien verzuipen ze niet in knipoogjes en bezwijken ze niet onder de immense Franquin-druk. Deze prima geschreven jeugdstrip vol humor en avontuur, kan bovendien perfect zonder voorkennis gelezen worden. Dit is eindelijk weer een frisse Robbedoes die we graag ontdekt hadden als klein gastje.

Ondanks ons oeverloos enthousiasme, is er toch iets dat wringt. Maar laat ons hiervoor even vijf jaar terugkeren naar een memorabele, fictieve (!) redactievergadering op de hoofdzetel van Dupuis waar de hoofdredacteur fluks van wal steekt.

• Beste collega’s. We hebben een probleem. Bijna iedereen kent ons icoon Robbedoes, maar de verkoopcijfers van de laatste decennia komen helemaal niet in de buurt van zijn enorme bekendheid.
• (instemmend geknik)
• We lanceren de volgende vijf jaar volop albums van alle, jawel alle, nevenfiguren in het universum, in álle tijdsperiodes en genres. Een Robbedoes op zijn Supermans. Korte verhalen en zelfs gags met de Marsupilami. De jeugd van Rommelgem. Ja, ook Guust mag terugkomen. Doe maar. Overspoel de markt. Wees overal aanwezig.
• (gemurmel)
• En, en, na vijf jaar leggen we al die uitmelkerij per direct stil. Geen enkel nevenalbum zal nog verschijnen. Iedereen zal erover spreken. Op dat moment richten we alle schijnwerpers op de hoofdreeks. Die hoofdreeks wordt de enige waarheid. We gaan de enige échte Robbedoes uit de dood doen verrijzen met een eerste nieuw album sinds zeven jaar!
• (verbazing)
• Ja! Vanaf nu werkt een nieuw fris team in alle stilte vijf jaar aan een vijftal Robbedoes-albums in de hoofdreeks. In 2022 brengen we elke twee maanden een nieuw deel uit. Alle spots worden op de reeks gericht! Een heel jaar lang. Niemand zal naast de enige échte Robbedoes kunnen kijken.
• (enthousiast applaus)
• We focussen ons op de jeugd. Kijk rond. Het bulkt momenteel van de goede populaire jeugdreeksen. Rebel Adele heeft nu al 10 miljoen exemplaren verkocht. Wij kunnen dit succes ook halen. Onze Robbedoes moet weer gelezen kunnen worden door jongetjes en meisjes zonder enige voorkennis van de meer dan vijftig albums uit de reeks. We starten weer vanaf nul.
• (ontstuimig gegil)
• Fournier, Tome, Janry, Munuera,... Alleen wat stripfreaks kenden voordien die jongelui, maar Robbedoes maakte hen groot. Ook nu kiezen we voor frisheid. Actuele verhalen verteld en getekend in de stijl van nu. Als scenarist kiezen we voor Sophie Guerrive en de tv-maker Benjamin Abitan.
• (verbazend bewonderend gefluit)
• En als tekenaar gaan we voor Olivier Schwartz, die in zijn nostalgische stijl van zestig jaar geleden weer aanklopt met wat de jeugd vandaag graag ziet. En zo zullen we ook weer onze klassiekers van Franquin verkopen. Die jonge lezertjes zullen echt niet merken dat die verhalen even oud zijn als hun grootouders. Blablabla...

Eén, slechts één kritische vraag was er nodig. Maar die kwam er blijkbaar niet. Neem ons bovenstaande niet kwalijk. Schwartz is een geweldige tekenaar op wie we dol zijn. Maar hij is het toonbeeld van de retrostrip zoals hij ook bewees in zijn Robbedoes door...-albums. Die combinatie van grafische nostalgie naar Franquin en Hergé uit de jaren 1960 en het scenario van Yann boordevol knipoogjes naar de rijke geschiedenis van de piccolo, creëert vandaag een soortgelijk verwachtingspatroon bij het volwassen lezerspubliek. Zij verwachten een nieuwe ironische Robbedoes door... en geen naïef positieve Robbedoes voor... een jong publiek.

En zo dreigt dit uitstekend album door een fout gecaste toptekenaar tussen wal en schip te vallen.

WOUTER PORTEMAN

Lees ook dit interview met Olivier Schwartz.