Het groene gras aan de overkant

Charel Cambré en Marc Legendre zijn twee boegbeelden van de Vlaamse strip. Van Amoras tot Biebel. Van Jump tot Verder. Van Filip & Mathilde tot De Rode Ridder. Enzovoort. We kunnen nog een paar alinea’s verder met het opsommen van hun stripreeksen. Het leverde hen elk terecht een Bronzen Adhemar, de belangrijkste Vlaamse stripprijs, op. Maar is dit alles? Niet voor hen. Voor het drieluik Heden Verse Vis besloten ze zichzelf te verstrippen en hun gedrag karikaturaal uit te vergroten, een beetje zoals Lambil en Raoul Cauvin in Arme Lampil. Maar waar datzelfde duo van De Blauwbloezen hun omgeving en gedrag beperkten tot veilige huis-, tuin- en tuinsscènes, kiezen de stripfiguren Cambré en Legendre voor weidsheid. Álles wordt namelijk aangepakt.

Het album begint met het relativeren van hun eigen succescarrière. Uitgevers melken de succesauteurs vandaag schaamteloos uit. Jonge artiesten die de Negende Kunst heruitvinden, gaan met alle persaandacht en subsidiegeld lopen. Op signeersessies mijden striplezers de "moordenaars" van de echte Suske en Wiske, of buiten hen net uit om in elk boekje een Wiske in haar bloot gat te vragen. Een flashback: ooit haalde Cambré allle kranten omdat hij koningin Mathilde enkel gehuld in een Belgische vlag tekende op de cover van zijn royale gagstrip Filip & Mathilde. De heren hebben er genoeg van. Net zoals Lambik in een van zijn klassieke grappen, besluiten ze alles overboord te gooien en een viswinkel te openen. Weg van het gezeik! Hun leven zal vanaf nu draaien rond verse vis! Al snel zien ze het wanhopige in van hun vluchtplan. In hun zoektocht naar roem, rijkdom en unanieme waardering, besluiten ze plots om de ultieme strip te maken. De Spaanse villa van Marc Legendre lijkt hen de perfecte brainstormplaats. Ze vertrekken halsoverkop naar Spanje, op zoek naar het groene gras aan de overkant. Maar al snel botsen de kibbelende viswijven op de realiteit van de wereld zoals ze vandaag is.

Heden Verse Vis is veel. Het is enerzijds zalig geleuter van twee blanke mannen van middelbare leeftijd, zoals enkel de kijvende Muppets Statler en Waldorf hen hebben voorgedaan. Anderzijds is het ook een confronterende zoektocht naar grijze rechtlijnigheid in een wereld vol zwart-wituitersten. En zo worden op één pagina woke en bot racisme door de mangel gehaald. Cambré en Legendre doen dit met hun typische humor. Ze trappen op alle mogelijke tenen, maar nergens stampen ze echt door. Bovendien lachen ze nog het meest met henzelf waardoor hun stripfiguren met alles wegraken. Scenarist Legendre is zo slim om het verhaal een zweem van Asterix’ De Ronde van Gallië en Mooie Zomers te geven en die formats te gebruiken als kapstok voor zijn boodschap. Daarbovenop kiest Cambré voor een zomerse, losse tekenstijl. Welja, het schrijf- en tekenplezier spat van de sfeervolle pagina’s.

De voorpublicatie van Heden Verse Vis was een van de absolute toppers in het stripblad Eppo. Om de twee weken kregen de lezers een anekdotisch kortverhaaltje te lezen over een of andere doelgroep of reisgebied. Elk hoofdstukje werd netjes afgerond met een prima pointe. Het volledige album leest nu als een opeenvolging van gags met de reis als te dunne rode draad. Gelukkig is Heden Verse Vis een trilogie. Alle verschillende personages van dit eerste deel worden in het tweede deel samengebracht voor een ongetwijfeld knallend vervolg. Dat deel wordt de lakmoesproef van de reeks.

Heden Verse Vis is veel. Het is geestig, wrang, ontspannend en confronterend. Maar het is bovenal een frisse strip van nu die verschijnt op het juiste moment. Om vandaag te lezen, nu hij nog vers is!

WOUTER PORTEMAN

Lees ook: Gratis previewboekje Heden Verse Vis