Witte sokken in sandalen

Jawohl. Elke tekenaar van een Robbedoes door... krijgt van uitgeverij Dupuis volledig vrij vel om te doen wat hij wil met hun grootste stripiconen. Prima, maar zelfs voor ons zijn er grenzen. Op het eerste prentje waar we Robbedoes zien opduiken, draagt de held der helden... sandalen! Met witte sokken! Scheiße, die komt toch wel hard binnen.

Het begint nochtans onschuldig. Kwabbernoot ontploft wanneer hij merkt dat IJzerlijm (er staat Stefanie, maar het is de vertalers in zowel het Frans als Nederlands ontgaan dat IJzerlijm in het Duits Steffani heet) de cover haalt van het weekblad Humoradio met een artikel hoe Robbedoes een kat uit een boom redde. Hoe kon zijn vriend hem dit aandoen? Hij moet en zou beter doen! Omdat de graaf altijd wel goed is voor iets verrassends trekken ze naar Rommelgem. Maar Pancratius heeft geen tijd. Hij is zijn lab aan het verbouwen en daarvoor moet alles wijken. Ook een uitnodiging voor een seminarie van een internationaal mycologisch congres laat hij links liggen. Dat vindt plaats Oost-Berlijn, aan de andere kant van het IJzeren Gordijn, een plaats waar journalisten even zeldzaam zijn als goede smaak op het Eurosongfestival. Hier moet wel een goed verhaal voor Humoradio inzitten. Kwabbernoot moet en zal de graaf overtuigen.

Robbedoes in Berlijn is de eerste Robbedoes getekend door een Duitse tekenaar. Felix Flix, die recent ook een Mickey mocht tekenen, koos voor een leuke, uitnodigende stijl die erg jaren 1980 aanvoelt. Hij was supergoed gecast, want zijn Robbedoes in Berlijn werd een van de grootste Duitse stripsuccessen van de laatste jaren. Mede hierdoor werd het album alsnog vertaald in het Frans en Nederlands.

Helaas heeft Flix een wel erg braaf en superklassiek avonturenverhaal geschreven, specifiek gericht op mensen die nog maar weinig strips hebben gelezen. Gelukkig stopt de auteur zijn tekeningen bomvol fijne verwijzingen naar Asterix, Lucky Luke en vooral de Robbedoezen van André Franquin. Natuurlijk zit er veel van QRN op Bretzelburg bij (van de tunnelscène tot een restaurant met de naam Kilikil), maar ook van De Bezoeker uit de Oertijd, Bravo Brothers, Hoebahoppende onomatopeeën, enzovoort. In tegenstelling tot de scenario’s van Yann of Zidrou, zijn de verwijzingen veel minder subtiel waardoor je ook nu weer een soort instapgevoel overvalt.

De Duitser, die grafische studies volgde in Barcelona, is pakweg de vijftiende tekenaar van een Robbedoes-spin-off. En als je even terugkijkt op de auteurs kan je er via de typische humor zo de nationaliteit van de tekenaars uithalen. Je hebt de Fransen, Brusselaars, Vlaming Charel Cambré, Nederlander Hanco Kolk en nu ook een Duitse insteek. Ook onze oosterburen zijn op hun manier grappig. Zo lagen we dubbel toen we Robbedoes en Kwabbernoot voorbij zagen zoeven in een Zwendelpretzel. Ganz toll!

Robbedoes in Berlijn is een heel aardig instapstripje geworden. Alleen, alleen... Robbedoes laat je niet rondlopen in sandalen met witte sokken!

WOUTER PORTEMAN