Gommaar Timmermans (92) overleden

14 mei 2023 Overlijdens

Op 6 mei overleed tekenaar Gommaar Timmermans, beter bekend onder zijn pseudoniem GoT. De illustrator, schrijver, cartoonist en striptekenaar werd 92 jaar. Hij kwam uit een creatieve familie. Zijn vader was roman- en toneelschrijver Felix Timmermans (Pallieter, Boerenpsalm). Zijn zus Tonette was een illustratrice die al vroeg in onder meer het weekblad Kuifje publiceerde, als een van de enige vrouwen in een mannenbastion overigens. Zelf publiceerde GoT tussen 1950 en 1955 ook in Kuifje en het zusterblad Ons Volkske. Hij schreef een twintigtal verhalen die werden geïllustreerd door zijn zus Tonette, alias Tonet, en Bob De Moor.

Vanaf 1958 begon hij cartoons te tekenen voor binnen- en buitenlandse bladen. In De Bond volgden komische gags tussen 1960 en 1965. Vanaf 1962 startte hij op vraag van Gaston Durnez een grote productie voor Patskrant, de kinderbijlage van de krant De Standaard. Strookjesstrips, korte en lange vervolgverhalen, illustraties bij vaste rubrieken vonden alle plaats in Patskrant en af en toe daarbuiten ook als album. Uit deze vruchtbare periode dateren strips als Fideel de Fluwelen Ridder, De Tweehoofdige Gevlekte FilodendronArabella, de Geleerde Slak, PepijnDe WonderwinkelFelix en PepinoDe Drie Musketiers en de geïllustreerde reeks Uit het Dagboek van Pietje Pennewip.

Fideel de Fluwelen Ridder was een wekelijkse strookjesstrip die tussen 1962 en 1973 liep. De grappen handelden over twee kasteelheren, Fideel en Bambozijn, die het vaak met elkaar aan de stok hebben. Fideel wint telkens het pleit door zijn naïeveteit. De absurde humor tiert welig, een constante in GoTs komische illustratie- en stripwerk. In 1974 verhuisde de reeks naar de volwassen dagkrant. De Tweehoofdige Gevlekte Filodendron liep vanaf 1965 met in de hoofdrol een fantasiedier met twee koppen. Het hield een verwijzing in naar de gespletenheid van de mens. Wellicht toch een beetje te filosofisch voor het doelpubliek van Patskrant verdween de reeks in 1971. Pietje Pennewip presenteerde geïllustreerde anekdotes uit het leven van een vrolijke jongen. De rubriek was een soort moppenpagina die GoT tekende tot 1996 bij teksten van onder meer Cyriel Verleyen.

Daarnaast publiceerde GoT Sylvester Beukenoot (1963) en Gabriël Gagman, een soort parodie op Batman (1966) in Zondagmorgen. Voor Libelle creëerde hij Het Zondagskasteel, De Kip, de Keizer en de Tsaar en De Grote Ballonreeks in 1969-1971. Daarna tekende hij De Nieuwe Ark in De Nieuwe, de meest filosofische reeks van zijn hand die was gebaseerd op het klassieke verhaal van het Narrenschip zoals op het schilderij van Jeroen Bosch. Uit angst voor naderend onheil gaat een groepje dieren in een ark van krantenpapier op zoek naar een eiland. Vooraleer ze vertrekken voeren ze lange discussies. Er kwam een album van. Ook van De Stotterende Koekoek verschenen in 1972 twee kinderboeken. In 1973 volgde het kinderboek De Kip, de Keizer en de Tsaar over een kip die tweehonderd jaar geleden op het Vlaamse platteland per vergissing als lastdier werd ingeschreven en door het Franse leger wordt opgeëist. Ze maakt de veldtocht van Napoleon in Rusland mee. Haar taak is de reservehoed van de keizer te vervoeren.

Vanaf 1972 vond GoT emplooi bij Knack waarvoor hij de gagreeksen Weber (over een lieveheersbeestje) en Iam-boree (dat zich afspeelt in de Griekse oudheid) ontwikkelde. Van deze laatste publiceerde Strip Turnhout in 2011 een album met een voorwoord van Gaston Durnez.

Er stond geen maat op de productie, fantasie en gevoel voor humor van GoT. vanaf 1975 volgen kinderboeken (Professor Pilaster's Grote Ballonvaart), gagreeksen (Alfred, Topaas, Frons) en cartoons. In 1979 kwam zijn De Wonderwinkel als albumuitgave op de markt. Datzelfde jaar vervaardigde de toenmalige BRT (nu VRT) er een tekenfilmreeks van die in dertien afleveringen werd uitgezonden. Een jongen verliest zijn boekentas in het keldergat van een winkeltje waar een wonderlijke wereld schuilgaat. De animatie werd verzorgd door onder meer Marc Verhaegen, de latere tekenaar van Suske en Wiske.

In 1982 werd hij getroffen door een hartinfarct en wou hij stoppen met tekenen en schrijven. Na een herstelperiode vroegen Frans Verleyen (hoofdredacteur van Knack) en Rik Denolf (uitgever van Knack) hem opnieuw voor het weekblad te werken. Na tien jaar ervoor getekend te hebben, koos hij voor het schrijven van cursiefjes die hij af en toe toch nog zelf illustreerde. In Zeg Eens Kaas werd een aantal van deze komische stukjes gebundeld. In 1984 volgde nog het kinderboek De Stille Ark en tussen 1986 en 1991 maakte hij voor Intermediair, een weekblad voor actieve professionals, de gagreeks Doel 13.

In 1999 ging Gommaar Timmermans met pensioen. In zijn geboortestad Lier, waar hij zich sinds 1961 definitief had gevestigd, verloren ze hem niet uit het oog. In 2010 en 2011 kreeg hij een grote overzichtstentoonstelling in het Timmermans-Opsomerhuis. Een rijkelijk geïllustreerde catalogus vergezelde deze expo. Een anatal boeken raakte ook vertaald in het Engels, Frans en Duits.

Bron: Schrijversgewijs.be — © foto: Michiel Hendryckx