Perfecte doorstart

Er zijn strips waar je nog precies weet waar, wanneer en waarom je ze gekregen hebt. Opdracht 'Apocalypsis' is er zo eentje. We waren een prille tiener en verveelden ons dood. Misschien waren we toen zelfs een ietsjepietsje vervelend. Misschien. Om ons tot rust aan te manen, kregen we deze strip. De prijs kleeft er nog op: 6,55 gulden. Het waren de beste 2,97 euro die we ooit kregen. We hebben het Buck Danny-album letterlijk kapot gelezen. Dit was het eerste album van de nieuwe tekenaar, Francis Bergèse, en voor ons zoveel beter dan de meeste oude Buck Danny’s die overal in ons huis lagen. Er kwamen eindelijk nieuwe indrukwekkende straaljagers in voor, jaren voor ze gemeengoed werden in Top Gun. Het album was niet alleen hypermodern, maar ook retespannend. Idealistische terroristen waren erin geslaagd om twee Tom Cats te stelen van Buck Danny en zijn kompanen. De atoombommen die ze al hadden, zouden ze droppen op een internationale conferentie waar alle Westerse leiders samenkomen. Terzelfdertijd hadden ze een straf rookgordijn opgetrokken waardoor de USSR alle schuld zou krijgen. Het zou één grote apocalyps worden. Dit was toen dé strip die de Koude Oorlog, die toch als een voortdurende dreiging over ons heen hing, tastbaar maakte. Jaja, we moesten toen nog vlug huiswerk maken voordat de bom valt. Doe het maar...

Vandaag zijn de integrale bundelingen eindelijk aan het drieluik Opdracht 'Apocalypsis' , De Helle-piloten en Vuur uit de Hemel toe, aangevuld met De “Deserteur". En natuurlijk kunnen we er niet aan weerstaan om onze beduimelde exemplaren te vervangen door deze integrale. Wat een geschenk. In een uitgebreid dossier van dik 60 pagina's wordt onder meer teruggeblikt op de moeilijk zoektocht naar een nieuwe tekenaar na de dood van Victor Hubinon in 1979. Een klein dozijn tekenaars kreeg de kans, maar de keuze ging gelukkig naar Francis Bergèse die zich gespecialiseerd had in het schilderen van honderden illustraties voor de  modelbouwvliegtuigjes van Heller. Maar we waren vooral benieuwd of de nucleaire trilogie zelf nog overeind bleef. De tijdcapsule werkt alleszins nog. Bergèse katapulteert ons moeiteloos terug naar de dreigende sfeer van de jaren 1980. Het verhaal, een van de laatste van Jean-Michel Charlier, blijft ook  overeind. Dit is Die Hard meets Top Gun. Het is ook een van de laatste Buck Danny’s waarin vliegtuigen nog luchtduels met elkaar uitvechten in plaats van elkaar vanop kilometers ver uit de lucht proberen te schieten. Helaas is het ook het eerste album waar de verkleutering van Sonny Tuckson zich helemaal doorzet. Charlier degradeert hier zijn stoere Lambik tot een pure slapstickclown. We vonden het toen geweldig. Nu ergert het ons mateloos. Grote ogen trekken we dan weer door de heel actieve rol van de Amerikaanse president Ronald Reagan in dit album. Toch wel een president, met wat we vandaag weten, die eerder gezegend was met een vogelbreintje. Tja, Buck Danny blijft een schaamteloze patriottische strip zonder enige nuance. De goeden tegen de slechten, punt uit.

De nucleaire triologie behoort tot de beste strips van Jean-Michel Charlier en laat ons kennismaken met Francis Bergèse die de reeks een perfecte doorstart gaf. Mooie nostalgie.

WOUTER PORTEMAN