Intense Azteken

In de Aztekenstad Tenochtitlan worden her en der bijzondere mummies gevonden. Het zijn steeds meer recente mummies van jonge meisjes wier gezicht wit gekalkt is en die een maïskolf in hun vastgebonden handen houden. Om de bevolking rustig te houden, heeft de adviseur van de keizer de wrede maar effectieve Slang ingeschakeld om de moordenaar te vinden. Die vliegt er stevig in. Intussen heeft de hogepriester van de religie van de regengod Cozatl een gegrond vermoeden dat de mummies aan zijn religie gelinkt kunnen worden en hij stelt een autonoom, parallel onderzoek in. Hij slaagde erin om zijn jeugdvriend Speer-Oog voor zijn kar te spannen. Dat Slang en Speer-oog in hun jeugdschooltje elkaar niet konden luchten, zorgt ervoor dat beide speurders elk hun sporen volgen. Speer-Oog is ervan overtuigd dat de oplossing te vinden is in wat hun leraar hun ooit zei. Via krachtige hallucinerende brouwsels roept hij zijn verleden weer op. Slang komt steeds dichter tot de kring van Cozatl. Plots ontvoert de moordenaar Vijf Bloemen. Zij is het knappe nichtje van Slang, de dochter van de jeugdliefde van Speer-Oog en vooral de kleindochter van Tlacaelel, de voorzitter van de raad. Slang en Speer-Oog bundelen willens nillens hun krachten en zetten een val uit voor de mummiemaker.

De Slang en de Speer is de ambitieuze opvolger van Hubs succesreeks Okko. Ambitieus? Zeg maar razend ambitieus! Hub laat zijn Azteken-polar draaien rond tien vaste personages die zowel in hun historische heden als in de flashbacks naar hun jeugd een rol spelen. Voeg daar in de actuele scènes nog gerust een tiental nevenpersonages bij en je weet dat je er je gedachten moet bijhouden. Hub doet er alles aan om de personages erg onderscheidend te houden, maar evident is het toch allemaal niet. Niettemin is De Slang en de Speer een heel goede strip. Het meanderende verhaal dat uiteindelijk 500 pagina’s verspreid over vijf delen zal tellen, blijkt steeds straffer in elkaar te zitten. De dialogen lezen als een speer. En vooral de grafiek is ronduit groots. Elk, ja élk, prentje is af. Steeds zoekt Hub naar de meest efficiënte poses en perspectieven. De decors zijn piekfijn uitgewerkt. De stad leeft, kronkelt en sist. Dit is echt machtig getekend.

Nog amper 200 pagina’s en dan weten we hoe de epische Azteken-polar De Slang en de Speer zal aflopen. In Vijf Bloemen worden verschillende rode draden samengebundeld en wordt de spanning gevoelig opgedreven. Het allermooiste is echter dat Hub zich geen enkele grafisch compromis gunt. Dit is en blijft tekenwerk van de bovenste plank. Een intense reeks om te koesteren.

WOUTER PORTEMAN