Habemus papas!

Een Paus in de Geschiedenis is een nevencollectie van Zij Schreven Geschiedenis en behandelt een rigoureuze selectie uit de lijst met 266 officiële pausen. Meer dan 1 miljard rooms-katholieken: dat moet je immers verdienen, elke dag!

Het eerste deel gaat logischerwijs over Petrus, de primus inter pares, die naar Rome trekt om daar Jezus' woord verder te verkondigen en over het algemeen aanzien wordt als eerste paus van de katholieke kerk. Het verhaal start als enkele Romeinse soldaten op het punt staan om de in ongenade gevallen kerkvorst te kruisigen. Ondersteboven weliswaar, want Petrus vond zich niet waardig genoeg om op eenzelfde manier het tijdelijke met het eeuwige te verwisselen als zijn grote leermeester. Tussendoor beschrijft scenarist Patrice Perna via een aantal flashbacks een aantal hoogtepunten uit het Nieuwe Testament. Veel nieuws is er zo voor de gemiddelde lezer niet onder de zon en de tekeningen van Marc Jailloux ogen vaak nogal rudimentair.

Het tweede deel behandelt leven en werk van Leo I, die later ook het epitheton "de Grote" mocht bijschrijven op zijn curriculum vitae. Het christendom zit in zwaar weer, het Romeinse Rijk hobbelt naar zijn eind en Attila, Hun én Gesel Gods, is de grote stokebrand van dienst. Paus Leo ontpopt zich als een gewiekst geestelijk leider die zich ook op maatschappelijk vlak niet onbetuigd laat en naar eigen goeddunken de pionnen op het politieke schaakbord verplaatst. France Richemond (ook co-auteur van De Lemen Troon) is goed thuis in deze periode en vertelt een grotendeels chronologisch verhaal. Soms vertilt ze zich een beetje aan een overdaad aan feitjes door wel heel veel nadruk te leggen op de nevenintriges rond de persoon van keizer Valentinianus III. Zo is de strip op sommige pagina’s nogal overladen en moet je er als lezer goed het kopje bijhouden. De tekeningen zijn deze keer van de hand van Stefano Carloni, de nieuwe tekenaar van Roodbaard. Hij hanteert een krachtige mise-en-scène, maar ook hier zijn we niet altijd overtuigd van de pijnlijke grimassen van de personages.

In deel 3 krijgen we een biografie van Johannes Paulus II te lezen. Scenarist Dobbs (Olivier Dobremel) vertelt het verhaal vanuit drie perspectieven. Hij gooit je direct in de actie door het album te starten met de aanslag op de paus van 13 mei 1981. Het genezingsproces van de Poolse paus wisselt hij dan af met een terugblik op het woelige leven van de jonge Karl Wojtyla tijdens het communistisch regime en zijn persoonlijke evolutie tot een paus/wereldreiziger voor alle mensen. Net als je denkt dat het wel een heel lovende hagiografie dreigt te worden, introduceert de auteur een redactievergadering die bezig is een documentaire rond de paus te draaien en ook zijn mindere kanten niet wenst te verbloemen. Ook deze paus wilde immers geen antwoord geven op de eerste tekenen van uitgebreid kindermisbruik door katholieke geestelijken en zijn weerstand tegenover voorbehoedsmiddelen en homoseksualiteit is op zijn minst dubieus te noemen. Omdat Johannes Paulus II met zijn pontificaat van zesentwintig jaar een goeie helft van ons leven uitmaakte, was het — aha-erlebnisgewijs — boeiend om dit allemaal nog eens terug te lezen in een stripalbum. Tekenaar Fabrizio Fiorentino kan je misschien kennen van zijn medewerking aan nogal wat superheldencomics, maar hier vonden we zijn stijl net iets te statisch.

Om de eenheid binnen de reeks te verzekeren, wordt elk deel van een geschilderde cover van Ugo Pinson voorzien. Hopelijk krijgt die man ook nog eens de kans om een heel album te tekenen, want het niveauverschil met het binnenwerk is steeds aanzienlijk. Voor de meerwaardezoeker eindigt elk deel trouwens ook met een degelijk, vlot leesbaar en rijkelijk geïllustreerd dossier van journalist Bernard Lecomte, een expert in de religieuze en politieke geschiedenis.

Uitgeverij Daedalus heeft ondertussen de eerste drie albums vertaald, maar bij Glénat staan er voorlopig nog wel enkele op de rol. Wij kijken vooral uit naar het tweeluik over Pius XII. Over zijn rol tijdens de Tweede Wereldoorlog is het laatste immers nog niet gezegd en geschreven...

MARIO STABEL