Klimaatcrisis van alle tijden

Na een studiereis in de VS naar zowat honderd jaar geleden in de Dust Bowl, het landbouwgebied rond de staten Kansas en Oklahoma, vond Aimée de Jongh voldoende... euh... stof voor een dramatische beeldroman, zonder twijfel haar beste tot nog toe.

Niet alleen grafisch wordt Aimée nog elke keer beter. Ook qua inkleuring (in vele schakeringen grijs en beige, maar ook strategisch kleurrijk) is Dagen van Zand haar sterkste werk tot nog toe. Wat het verhaal betreft, liet de Jongh zich inspireren door de duizenden foto's die in opdracht van de Farm Security Administration omstreeks de jaren 1930 zijn gemaakt om de armoedige levensomstandigheden van de verzandende regio nationaal wereldkundig te maken. De Jongh stuurt een jonge New Yorkse fotograaf de Panhandle in, die zich de ellende ter plaatse meer en meer aantrekt.

Ze is niet bepaald... euh... kort van stof (bijna 300 pagina's) om John Clark getuige te laten zijn van verhongerende families met stoflongen die het gebied ontvluchten. Dat deze situatie zich na een herstelperiode met verbeterde landbouwtechnieken momenteel toch weer begint te herhalen door de klimaatopwarming is niet echt het thema van het boek, maar het is wel duidelijk dat klimaatvluchtelingen van alle tijden zijn.

John Clarks vader-issues zijn wat geforceerd en het drama dat hij beleeft wel erg toevallig, maar niettemin blijft deze ietwat vergeten Amerikaanse geschiedenis aangrijpend en biedt ze... nou ja... stof tot nadenken.

KOEN DRIESSENS