Meer uitleg over de inhoud van Asterix 40

Uit het persbericht: "Aanvankelijk heette Viceversus Bibliobus. Het drong echter al snel tot de auteurs door dat die naam niet zijn ware karakter weerspiegelde. Ze bedachten dus de naam Vicévertus die de dubbelhartigheid van het personage beter in de verf zet. Viceversus is een betweter en een meester in list en bedrog. Viceversus heeft namelijk maar één doel: Caesar imponeren en daardoor zijn leer over de hele wereld te verspreiden. Als hij hiervoor het enige dorp dat zich nog tegen de onderdrukker verzet moet domineren, zal hij dat niet laten!"

Vicevertus gaat niet alleen het moreel van de Romeinse soldaten opkrikken, maar ook verdeeldheid zaaien in het Gallische dorp, in navolging van Cassius Catastrofus, de man die ruzie zaaide het album De Intrigant. Deze nieuwe filosofie, die bestaat uit zachtaardigheid, een vegetarisch dieet — zonder everzwijnen! — en meditatie, vindt zijn aanhangers in het dorp, zoals Bellefleur, de vrouw van het dorpshoofd, Heroix. De goeroe heeft ook zijn tegenstanders, waaronder de sceptische Asterix.

Fabcaro beweert geïnspireerd te zijn door een fan van aforismen (korte, bondige uitspraken), de Braziliaanse schrijver Paulo Coelho. De aforismen in Vicevertus zijn van het soort: "Pluk hetgeen zich aanbiedt en proef er de weldaden van...", "Elke weg is de juiste omdat hij ergens heen leidt" of "Waarom vooraan staan, als de ziel achterblijft?". Maar het is geen karikatuur van "wokisten", benadrukt Fabcaro: "Het idee is om tijdloos te zijn".

Toen Didier Conrad hem tekende, stelde hij zich aanvankelijk een vrij jonge man voor. Maar met de scenarist en uitgever gingen ze over op een volwassen man met wit, halflang haar met een paar Franse flamboyante politici als Dominique de Villepin (de eerste foto hieronder) en Bernard-Henri Lévy als voorbeelden.

Hoe zit Viceversus in elkaar?

Fabcaro: "Meer nog dan een denker is Viceversus een wijsneus. Iemand die 'Doe wat ik zeg, niet wat ik doe' kan zeggen. Hij is iemand die tamelijk duistere gezegden en spreuken gebruikt, die de indruk wekken dat hij diepzinnige dingen zegt."

Op welke voorbeelden baseerden jullie zijn uiterlijk?

Fabcaro: "Ik dacht aan een charmante man. Iemand met een duidelijk charisma, die zijn gesprekspartners fysiek en intellectueel overschaduwt. Samen met de uitgever ging ik op zoek naar elementen die Didier tot inspiratie konden dienen. We besloten dat we zouden gaan voor een wat oudere man, iemand met zogezegd ‘enige ervaring’. Een mooie man met een intellectuele uitstraling. Vandaar dat we Didier toen Bernard-Henri Lévy en Dominique de Villepin voorstelden als voorbeelden."

Didier, hoe heb jij die aanwijzingen gebruikt en wat was jou inbreng?

Didier Conrad: "Op grond van al die aanwijzingen ben ik begonnen met uiterlijk van het personage. Ik wilde hem geen echte karikatuur maken. Al die elementen heb ik gebruikt om hem met zijn peper en zoute haardos een opvallend persoon te maken, charmeur en wijze tegelijk. Ik heb ook veel aandacht besteed aan zijn kledij, om hem een ander soort Romein te maken. Iemand die om zijn leer te ontwikkelen waarschijnlijk veel heeft rondgereisd in de bekende wereld. Om zijn spirituele- en zijn goeroekant te benadrukken, heb ik ook gekeken naar de hippietijd, met Kathmandu, de Flower Power en de Oosterse gewaden. Hij draagt dus een grote ketting, armbanden en een iris, natuurlijk. Ik moet zeggen dat ik me geweldig heb geamuseerd met het in elkaar knutselen van zo’n figuur!

Voldoende lichaamsbeweging nemen, minder everzwijn en meer bessen en groenten eten, ruzies uitpraten in plaats van ze met geweld te beslechten... De leer van positief denken, die Viceversus heeft ontwikkeld past in de verste verte niet bij de levenswijze die onze onverzettelijke Galliërs zo dierbaar is... Niettemin lijkt ze aan te slaan bij een groot deel van de dorpelingen, en vooral bij Bellefleur!

De stripjes die Fabcaro en Didier Conrad maakten en die in een aantal kranten werden gepubliceerd, zijn overduidelijk. Ze tonen de relatiecrisis die Heroïx en zijn vrouw Bellefleur doormaken. Het balanceert hier tussen tederheid en ironie: de dappere Alesia-veteraan doet zijn stinkende best voor zijn wederhelft, maar in zaken van het hart is hij een oen.

Fabcaro: "Ik ben altijd al dol geweest op Heroïx en Bellefleur. Hij heeft het moeilijk met de nieuwe tijden. Hij is macho en beseft niet altijd wat hij zegt. Onder deze ruwe bolster zit echter een gevoelige man, die heel afhankelijk van en heel verliefd is op zijn vrouw. Ik denk niet dat in vorige albums de relatiecrisis op deze manier is behandeld. Het is een universeel en tegelijkertijd heel eigentijds onderwerp. Dat wilde ik met Asterix eens uitdiepen."

Didier Conrad: "Bellefleur is een van de personages in het dorp van de ‘slachtoffers’, dat ik het liefste teken. Vooral als ze zich opwindt! De vrouw van het stamhoofd heeft inderdaad een pittig karakter. Als het moet aarzelt ze niet om met de deegrol respect af te dwingen. Wat niet betekent dat ze niet héél romantisch kan zijn! Ze heeft weliswaar een sterk karakter, maar haar frustraties maken haar heel gevoelig voor de leer van de witte iris. Het was voor mij een genot om de gebaren van Bellefleur te schetsen. In Asterix zijn voor scènes vol spanning en geruzie de gebaren, de uitdrukkingen en ook de inkleuring uiterst belangrijk. Albert kon waar nodig als geen ander energie en emotie aanbrengen — Comedia del Arte in de strip.

Het bedenken, scripten, tekenen, inkten en inkleuren van een Asterix-album is geen geringe opdracht. Vooral niet als je 8578 kilometer bij elkaar vandaan woont! Didier Conrad en Fabcaro gunnen ons een kijkje achter de schermen van deze Gallische creatie en hun eerste samenwerking.

1.De indeling

Fabcaro: "Het maken van een album is een langdurig creatief proces in verschillende etappes. Zodra er overeenstemming is over de synopsis, stuur ik allereerst een indeling met de teksten en wat aanwijzingen over de plaatsing ervan. Zoals u kunt zien besteed ik bijzondere zorg aan de gezichtsuitdrukkingen!"

2. De schets

Didier Conrad: "Uitgaande van de schetsen van Fabrice, ensceneer ik het verhaal. Ik werk de decors en de gebaren van de personages uit om elke scène tot leven te brengen. In tegenstelling tot een traditiegetrouw 'reisverhaal', vraagt een 'dorpsverhaal' minder nieuw beeld. Als compensatie leg ik me toe op de uitdrukkingskracht van de personages. Zodra we het eens zijn over zo’n schets, kan ik aan de potloodtekening beginnen."

3. De potloodtekening

Fabcaro: "Didier heeft in zijn definitieve potloodtekening de houdingen van elk personage vastgelegd en –heel belangrijk– de plaatsing van de tekst bepaald. Nu blijven er nog twee etappes te gaan!"

4. Het inkten:

Didier Conrad: "Als de potloodtekeningen van alle 44 platen zijn gevalideerd, kan ik ze inkten. Ik gebruik daarvoor Oost-Indische inkt en penseel (Windsor & Newton serie 7 nr.00). De zwarte lijn geeft de actie extra gewicht en duidelijkheid. Een tafereel speelt zich af in een omgeving die compleet is uitgewerkt en die dus gedetailleerder en suggestiever is. Buiten de tekst zijn er ook de visuele grappen. Hier heeft iedereen te doen met Heroïx die de wind van voren krijgt!

5. De kleur

Didier Conrad: "Deze laatste etappe gebeurt al tijdens het inkten. Ik stuur de geïnkte platen naar Céleste Surugue, de uitgever. Deze volgt en monitort de inkleuring. Die is toevertrouwd aan de getalenteerde Thierry Mébarki."

Het doorlopen van al deze etappes om de 44 platen te creëren is een werk van lange adem, dat meer dan achttien maanden in beslag neemt!