82 of 1725
Chantal De Spiegeleer (67) overleden
Op 15 februari is de Belgische stripmaker Chantal De Spiegeleer overleden. Ze werd 67 jaar. Ze werd op 14 april 1957 geboren in Leopoldstad, nu Kinshasa, in de voormalige Belgische kolonie Congo. Ze overleed in Brazilië. Ze was de echtgenote van René Sterne, die in 2006 overleed en voor wie ze zijn avonturenreeks Adler heeft ingekleurd en na diens dood ook het eerste deel van het Blake en Mortimer-tweeluik De Vloek van de Dertig Zilverlingen heeft afgewerkt. Ze tekende zelf ook strips, vooreerst de stripreeks Madila. Ze illustreerde en werkte mee aan games. Hieronder kan je het bericht van haar uitgeverij Le Lombard lezen.
"Al sinds haar kindertijd in Kinshasa praat Chantal De Spiegeleer met haar tekeningen om over haar gevoelens te praten, fantaseert ze over een virtueel leven. Geconfronteerd met een vel papier was ze helemaal vrij en dat zou ze de rest van haar leven blijven. Terug in België was ze niet van plan iets anders te gaan doen. Dus ging ze naar de Saint-Luc-school voor Grafische Kunsten in Brussel om te leren illustreren. Maar omdat ze niet overtuigd was door het onderwijs in deze discipline, nam ze het aanbod aan om een andere richting in te slaan en kwam ze bij de stripopleiding van Claude Renard terecht. Samen met François Schuiten en Benoit Sokal sloot ze zich aan bij het Atelier R van de bekende leraar en publiceerde ze haar eerste strips in zijn legendarische tijdschrift 9e Rêve. Deze eerste stappen openden de deuren naar het jonge tijdschrift (À Suivre) (later ook vertaald als Wordt Vervolgd), gevolgd door haar eerste album, Mirabelle.
Mirabelle, uitgevoerd in zwart-wit, laat een auteur zien die beïnvloed was door modeontwerp. Chantal De Spiegeleer had graag styliste willen worden, maar er was geen geschikte school in die tijd. Maakt niet uit, ze creëerde haar eigen mode en tegelijkertijd haar eigen stijl, op papier. Een aanpak die ze voortzette in haar enige reeks, Madila (vier delen, Le Lombard, 1988-1995). In de loop van de albums bracht ze intieme drama's uit de mode- en filmwereld tot leven en bracht ze die onverbloemd in beeld, vooral gedreven door een anti-machohouding die tegen de stroom van de tijd inging. Ze was zich terdege bewust van het feit dat ze geen commerciële artiest is en nam haar volledige verantwoordelijkheid, waarbij ze haar creatieve vrijheid verkoos boven economische meevallers. Zelfs als dat betekende dat ze het vijfde album moest afmaken zonder uitgever. Dat raakte dankzij een privébeurs uiteindelijk in 2008 bij alsnog Le Lombard gepubliceerd in de Franstalige integrale van Madila.
Het was diezelfde geest van onafhankelijkheid en vrijheid die haar ertoe bracht om in 1992 naar een klein eiland in de Grenadines te verhuizen, in het gezelschap van haar zielsverwant René Sterne. Zij was het die hem liet kennismaken met strips. Ze was zowel de leraar als de leerling van haar man: 'We hebben elkaar veel geleerd. We zijn samen opgegroeid met strips. We hebben kunnen bouwen op elkaars sterke punten. Ze verzorgt de kleuren voor zijn reeksen en geeft hem haar mening over elke prent, terwijl ze zelf andere horizonten verkent: digitaal schilderen en videogames. De negende kunst is echter nooit ver weg. Opnieuw gecontacteerd door uitgeverij Le Lombard, stemde ze ermee in om terug te keren naar haar tekentafel voor Éclipse, een one-shot geschreven door haar vriend Juan d'Oultremont.
Maar omdat ze het allemaal beu was, werd dit laatste album herhaaldelijk uitgesteld. In de eerste plaats door de artistieke lotgevallen van de schrijfster, wier steeds veranderende stijl haar voortdurend uitdaagde. Maar vooral door de vroegtijdige dood van René Sterne in 2006. Als eerbetoon aan haar overleden man stemde Chantal De Spiegeleer ermee in om zijn lopende album af te werken, het eerste deel van De Vloek van de Dertig Zilverlingen, een album van Blake en Mortimer. Het was een beproeving, zowel artistiek als emotioneel, maar een waaruit ze met gratie, talent en succes tevoorschijn kwam. Sindsdien is ze nooit gestopt met werken aan Éclipse, ondanks de moeilijkheden die ze had om er weer in te komen, gaf ze toe. Voor de laatste keer dreef haar dorst naar vrijheid haar ertoe niet te produceren om te produceren en te accepteren dat haar potlood haar soms inhaalt. Chantal De Spiegeleer had zich lang de stelregel van de door haar bewonderde ontwerper Yohji Yamamoto eigen gemaakt: 'Je kunt geen gevangene van je stijl zijn, je moet er de bewaker van zijn. Ze was nooit een gevangene. Een paar jaar voor haar overlijden vatte ze haar carrière zo samen, in wat nu klinkt als een prachtig testament: 'Ik heb altijd alles alleen gedaan, of een beetje met René. Ik heb in alle vrijheid kunnen overleven.'"
De citaten van de auteur in dit overlijdensbericht zijn afkomstig uit een interview dat Romain Giergen in 2019 afnam voor Radio Eclectrique.
© foto: Le Lombard
82 of 1725