Zomerliefjes

Het is eindelijk zomervakantie. Net zoals elk jaar trekken de drie zusjes Duizendblad naar het kleine, rustige dorpje waar hun oma woont. Net zoals elk jaar is daar niets veranderd. Zo schijnt de zon er elke dag. Meneer Montigny speelt er nog altijd viool en de hond van de Vermonts zit nog altijd achter konijnen aan. Alles is en blijft zoals het altijd al is geweest. Alleen zijn de twee dorpsjongens, Olivier en Francis, een jaartje ouder geworden. En zeker voor Olivier is de komst van de knappe Cassiopeia nu al het hoogtepunt van zijn vakantie. Het jaarlijkse geflirt kan weer beginnen. Maar Cassiopeia’s hart is volledig verpand aan haar liefje Ulysses die ze nu al mist. Oh ja, er is dit jaar wel iets veranderd in het dorp. Sinds enige tijd spookt het in het vervallen kasteel aan het meer!

De Zusjes Duizendblad is een jeugdreeks waar je automatisch voor smelt. De dromerige tekeningen van Alessandro Barbucci, in een warm pastelkleurig kleurenbadje gedompeld, overtuigen onmiddellijk. Bovendien zorgt, net zoals in die andere nieuwe Dupuis-jeugdstrip De Muziekdoos, het ontbreken van zwarte kaderranden voor extra luchtigheid.

Het scenario van Giovanni Di Gregorio is slim opgebouwd. Enerzijds kiest hij voor een basis actie- en ldvd-verhaaltje waarvan het doelpubliek zeker zal smullen. Anderzijds legt hij over de reeks een knuffelbaar, melancholisch gevoel dat je ook herkent uit Lou!, Mooie Zomers en andere Jojo’s. Als stripminnende ouders wil je hierdoor maar al te graag dit reeksje kopen en zélf lezen. Ja, we zijn fan. De ongedurige, meer ervaren lezer in ons wil wel dolgraag dat in het volgende deel meer wordt ingegaan op de geheimen rond moeder Magda en de wonderlijke wereld van de meisjes. Maar we vrezen dat het na een album rond de nuchtere Sarah en de dromerige Cassiopeia de beurt zal zijn aan de naïeve ukkepuk Lucy om de show te stelen. Ook goed, we blijven deze jeugdstrip zeker op de voet volgen. Een beetje voor onze kinderen, maar vooral voor onszelf. Nah!

WOUTER PORTEMAN