Terug thuis

Toen in 2018 de eerste stripbewerking van een oorspronkelijk Conan-verhaal van Robert E. Howard bij Glénat verscheen, was Dark Dragon Books blijkbaar al vragende partij om de hele reeks te mogen vertalen. Hun allereerste publicaties waren vertalingen van Conan-comics en zo kon de nieuwe reeks Conan de Avonturier in het Nederlands een beetje thuiskomen. De groep Ballon Media (nu overgenomen door Standaard Uitgeverij) besloot het echter zelf te doen. Al snel liepen de vertalingen achterstand op de Franse reeks op en uiteindelijk hield de groep Conan voor bekeken. Van sommige reeksen — tegenwoordig almaar meer — hoop je bij voorbaat dat de groep Standaard Uitgeverij niet aan een vertaling begint of kopers van hun albums zitten uiteindelijk met de gebakken peren door alweer een stopgezette reeks in vertaling door "tegenvallende verkopen", wat toch altijd neerkomt op een dikke fuck you. De verwachtingen liggen dan bij andere uitgeverijen om die reeksen voort te zetten, terwijl ze zelf met een voorgeschiedenis opgezadeld worden. Dark Dragon Books heeft gelukkig geen te hoge oplages nodig om vooreerst uit de kosten te komen. Nu kan het halverwege een lopende reeks de meubelen nog zien te redden met ineens twee vertalingen. Intussen zijn er nog vier andere albums in het Frans verschenen, telkens door andere tekenaars en scenaristen. Die variatie maakt het boeiend. Op de koop toe voegt de uitgeverij de extra dossierpagina's en hommages toe die Glénat in vertaling al snel achterwege liet. We hadden toen al de bui moeten voelen hangen.

Rode Spijkers, door Didier Cassegrain en Régis Hautière met het storyboard van Olivier Vatine, en De Priesters van de Zwarte Kring, door Park Jae Kwang en Sylvain Runberg, dragen bij Dark Dragon Books geen volgnummer. Een kwestie van niet te veel verbonden te zijn aan de vertaalde albums die ze niet zelf hebben uitgebracht. Het gaat hier evenwel om de delen 7 en 8.

Rode Spijkers kennen we al langer. Sherpa gaf in 2007 de comicbewerking van Barry Windsor-Smith en Roy Thomas, het duo dat in 1970 startte met Conan als comicreeks, in een fraaie luxe in zwart-wit waarvoor we toen behoorlijk wat lof hadden. In die comic kwam Red Sonja voor. In deze getrouwere stripversie naar het originele verhaal gaat het om de avontuurlijke krijgster Valeria. Ze zijn beiden huurlingen die samen een tocht ondernemen naar een stenen stad te midden een enorm woud. Ter plaatse komen ze terecht in een ogenschijnlijk verlaten gebouw waar ze al snel met de ene horror na de andere te maken krijgen. Ze belanden in een oorlog tussen twee volkeren. Het ene volk slaat rode spijkers in "de zuil van wraak" per omgebrachte tegenstrever. Conan en Valeria scoorden onvrijwillig goede punten door vijf vijanden van het andere volk te doden, maar er spelen nog andere machtsspelletjes bij de in de barbarij vervallen beschaving.

De tekenstijl van Cassegrain (Zwarte Waterlelies, Valstrik op Zarkass) leent zich voor bloedballetten zonder dat die ernstig overkomen. Zo blijft het pulpgehalte hoog. Hautière (Aquabue, De Oorlog van de Lulu's) kreeg de eer om Howards bloedigste, donkerste en meest meedogenloze Conan-verhaal te verstrippen. In de oorspronkelijke versie uit 1935 kwam er ook meer bloot in voor dan in al Howards andere Conan-verhalen. Het was ook zijn laatste verhaal. Howard pleegde zelfmoord en de publicatie startte een paar dagen later in het blad Weird Tales waarvoor hij schreef. Van de achtergrondpagina's steek je nog meer biografische elementen op die Rode Spijkers hebben beïnvloed. Zeker lezen!

Doen de volkeren in Rode Spijkers nog denken aan Maya's, Inca's of Azteken, in De Priesters van de Zwarte Kring gaan we de oosterse toer op met Aziatische invloeden. De Koreaanse tekenaar Park Jae Kwang giet er een milde mangasaus over. Sylvain Runberg (Orbital, Warship Jolly Rogers, Heroveringen, Millennium) kan met zijn hulp zijn duivels ontbinden voor een episch oorlogsverhaal. Zwarte profeten hebben het koninkrijk Vendhya in hun greep met toverspreuken nadat de koning is gestorven. Zijn zus besluit hem te wreken en schakelt daarvoor Conan in. Hij verloor anders net wel driehonderdvijftig mannen door krijgers van het geteisterde koninkrijk, wat de relatie met zijn nieuwe werkgeefster meteen spannend maakt.

Runberg laat je veel info slikken, maar zijn verhaal leest prettig. Conan is hier nog een slankere, speelse jongeling in plaats van de latere getormenteerde spierenbundel. Hij springt en buitelt in een verhaal vol magie en zwaardgevechten, allemaal actievol in beeld gebracht door Park Jae Kwang.

Conan de Avonturier is goed terechtgekomen bij Dark Dragon Books, waar het al van bij het begin had moeten verschijnen. Aan het basismateriaal ligt het niet. Het fantasygenre wemelt van middelmaat, deze reeks bewerkingen blijft echter getuigen van een uitmuntende kwaliteit in tekst en tekeningen.

DAVID STEENHUYSE