Sf in retro-jasje

Er valt geen huis mee te houden met de Moon-drieling. Alweer zitten de tieners in het bureau van de schooldirecteur voor een zoveelste uitbrander. Cleo omdat ze nog maar eens tev eel naar de jongens keek, boekenwurm Emily omdat ze het nog maar eens beter weet dan de lerares en techkid Alex omdat hij nog maar eens 300 volt door de stoel van de leraar joeg. Ach, er valt helemaal niets aan te vangen met die kinderen. Van hun ouders moet de directeur ook geen educatieve steun verwachten. Ze blinken uit in afwezigheid en leven voor  hun werk. Iets met papieren invullen of zo. De drieling wordt dan ook grotendeels opgevoed door een aftandse nanny-robot. En dat in het Parijs van het jaar 2323! Dik duizend jaar eerder zijn Rik De Ridder en Lynn Moon omsingeld door een meute woedende kruisvaarders die hen beschouwen als Turkse spionnen. Buiten de muren van Jeruzalem troepen de legers van Saladin samen. Ook vanavond zullen ze hun kinderen niet aan de schoolpoort kunnen ophalen.

Moon is de blije terugkeer van jeugdauteur Johan Vandevelde (Na het Licht, Elfenbloed,..) naar de stripwereld. In een ver verleden werkte de voormalige scenarist van Flikken ook mee aan de stripreeks van Windkracht 10. Met Moon speelt hij volop zijn tv-ervaring uit. De personages worden uitgebreid in beeld gebracht en netjes voorgesteld via één lange overzichtsscène. Weloverwogen worden de pionnen uitgezet en word je als lezer in het juiste spoor geduwd. Voor volwassenen gerodeerde striplezers voelt deze sturende tactiek iets te betuttelend aan, zeker in combinatie met de wat vertrouwde verhaalinsteek en de wel erg complementaire karakters. Maar liefhebbers van de betere jeugdstrip zullen deze avontuurlijke, historische sf-tienerversie van De Zusjes Kriegels absoluut weten te smaken.

Moon kon getekend geweest in een platte AI-stijl en zo een neutraal massaproduct geweest zijn. Maar gelukkig is de tekenaar de jonge Stephan Louwes. De flamboyante Leuvenaar is al jaren bezig aan deze jongensdroom, afgewisseld met al drie delen van zijn tekstloze en bejubelde sf-prentenstrip Limbo. Louwes’ retrostijl heeft karakter. Een snuifje Rosinski, wat Mœbius en veel Griffo uit zijn debuutjaren zorgen ervoor dat de personages een heerlijke imperfectie hebben. Louwes brengt ze echt tot leven. De vlotte dialogen doen de rest. Dit is echt wel een prima instapstrip voor jonge lezers richting de Thorgals, Soda’s en XIII’en van deze wereld.

Moon maakt het zichzelf commercieel niet gemakkelijk door te verschijnen in zwart-wit, maar Louwes vangt het gebrek aan kleur netjes op door te spelen met grijsvlakken die hij zelfs op de voorgrond brengt. Het geeft de strip extra diepte en dynamiek. Toch blijft het jammer dat er niet Erik Kriek-gewijs gespeeld werd met één steunkleur.

Moon is een vertrouwde jeugdstrip met grafische weerhaakjes. Het is zo’n strip die we als kind met plezier stiekem zouden verder lezen na bedtijd en waar je als stripliefhebbende ouders oprecht blij bent dat je kind dit doet. Dat de volgende delen er nu maar snel aankomen!

WOUTER PORTEMAN