Ross en Rachel

Nuwan is een simpele koksjongen met één grote droom: ooit zal hij toverkok worden én de magie beheersen. De knappe Lereeh, die les volgt bij de grote magiër Waïwo, heeft een boontje voor de jongen. En vice versa. Stiekem leert ze Nuwan na haar lesuren lezen. Het gaat al vlot. Op een avond laat ze de leerling-kok even alleen in de bibliotheek. En dan gebeurt het. Het machtige toverboek Danthrakon verlaat zijn bladzijden en kruipt in het lijf van Nuwan. De vloek van het boek zit in hem., maar eindelijk is hij de grootste magiër van het land. Al snel staat de hele stad op stelten, en Lereeh en Nuwan vluchten weg. Ze gaan op zoek naar Lereehs moeder, een bekende magiër, om de vloek te verbreken. De inquisiteur Amutu, die in de ban is van de verboden bloedmagie, achtervolgt beiden om koste wat het kost het levende boek te bemachtigen.

Het drieluik Danthrakon is niet de meest baanbrekende worp uit de Arleston-fabriek. De combinatie magie, originele fauna, een held tegen wil en dank, knappe deernes en een ultiem booswicht zijn al jaren zijn vaste ingrediënten. Maar dat moet je de man nageven, ook nu weer heeft hij weer een vondst die zo geweldig is dat je hem wat bandwerk vergeeft. Arleston pakt hier uit met de Mygatule, een reusachtige spin vol toverspreuken die Spider-Man-gewijs door de wolken zweeft. Een onwijs gaaf beest. Ook de mix van dieren en mensen, gecombineerd met de typische Arleston-humor, kruidt deze strip. En wat is het fijn om een soortgenoot van de Donselaar uit Op Zoek naar de Tijdvogel te herkennen!

Hm, die verwijziging naar de iconische reeks hebben we hier ook nog gemaakt. Toeval, of niet? Hoe dan ook, het is notoir oneerlijk om de vergelijking te maken met het ook deze week verschenen U.C.C. Dolores van Lanfeust-tekenaar Didier Tarquin. Waar het deze strip ontbrak aan een snuif Arleston-magie, mist Danthrakon aan een grafische waw. De tekeningen van Olivier Boiscommun zijn efficiënt en dik oké, maar sprankelen eigenlijk nooit. Plots vroegen we ons af hoe Tarquin de Mygatule zou getekend hebben. Met wat als’en kan je pagina’s vol lullen, maar je schiet er niets mee op. Maar toch... als deze Tarquin en deze Arleston weer zin hebben om samen te komen, dan kan dit weer echt knallen. Want Ross kan niet zonder Rachel, en omgekeerd. Eind dit jaar staat er alvast in het Frans een nieuw one-shot van Lanfeust gepland.

Danthrakon, waarvan het slotdeel vorig jaar al is verschenen bij onze zuiderburen, is een degelijke, ontspannende fantasystrip. Het Arleston-vaatje is nog lang niet leeg.

WOUTER PORTEMAN