Je bent wat je eet...

Er zit iets in een worst dat gewild is en waar verschillende mensen — waaronder heel wat louche figuren — achteraan zitten. Het lijkt een plot uit de Britse hitserie Allo Allo, maar het is weldegelijk een nieuw avontuur van de Kiekeboes. Vlaanderens meest standvastige formulestrip is intussen aan nummer 158 toe. Het voelt meteen aan als een vintagealbum, wat niet geheel vreemd is als je weet dat dit het eerste album is waar Merho opnieuw de scenaristenpen voor vastnam, nadat hij eerder zijn reeks overliet aan wisselende auteursduo’s en zelf in de regiestoel plaatsnam. Tegelijk is het originele plot niet ontsproten uit de koker van Merho, maar is het een bewerking van Salami, de roman van thrillerauteur Rudy Soetewey.

Salami, de thriller van Soetewey telt meer dan driehonderd bladzijden. Dat aantal herwerkte Merho naar de gebruikelijke hoeveelheid van een de Kiekeboes-album. Dat vereiste heel wat schrap-, knip- en selecteerwerk, en toch vond Merho nog de ruimte om typische de Kiekeboes-elementen in te voegen. Het voelt allemaal zo typisch Merho dat we haast hadden gezegd dat we dit soort verhaal — een uitvinding met een onverwacht ingrediënt of gevolg— al wel heel vaak gezien hebben in de reeks. En dat terwijl de insteek oorspronkelijk dus zelfs niet eens voor een album bedoeld was. Misschien is het eenvoudigweg een veelgebruikt en dankbaar fictiegegeven. Het blinkt niet bijzonder uit in originaliteit, maar het spreekt tot de verbeelding en zal dus altijd werken. Ook als een plot voor de Kiekeboes. Zeker met een auteur als Merho, die de kracht van zijn humor en zijn personages door en door kent. De laatste jaren bekruipt ons af toe het gevoel dat de scenario’s uit de reeks vroeger gestoffeerder waren, maar dat is misschien gewoon een teken dat we de Kiekeboes ondertussen zo goed kennen en daarom minder snel verrast worden. Voor dit specifieke album lagen de stoffeermogelijkheden sowieso deels vooraf vast, omdat Merho de grote lijnen van de roman te volgen had.

Maar belangrijker, en waar we de reeks een compliment voor willen geven, is dat zelfs na 158 albums, alles aan de familie Kiekeboe nog altijd energiek, evenwichtig en eigentijds aanvoelt. Merho’s formule en kwaliteitscontrole werkt dus nog altijd en kan nog wel even verder.

Na de herschikking van Merho’s medewerkerspanel staat Dirk Stallaert (opnieuw) in voor de tekeningen. De compositie van de covertekening (een knipoog naar het schilderij De Vrijheid Leidt het Volk van Eugène Delacroix, zie hieronder) is niet de meest geslaagde uit de reeks, maar verder bewijst hij de familie Kiekeboe nog vlot in de vingers te hebben en ook de typische Stallaert-karikatuurtjes, gebruikt voor figuranten, passen als vanouds prima bij de reeks.

DIEDERIK VAN DE VELDE