Machtig marionettenspel

Nee, de Oostenrijkse aartshertog Maximiliaan is geen lafaard. Je kan hem veel verwijten. Dat hij al heel zijn leven oefent en volhardt om dom te zijn, dat hij een hoerenloper is, dat hij zuipt als een ketter, dat hij het heel hoog in zijn bol heeft, dat hij liever vlinders ziet dan zijn onderdanen, dat... De lijst is lang, maar je kan hem niet verwijten laf te zijn. Als zijn vrouw Charlotte van Saksen-Coburg, de dochter van de Belgische koning Leopold I, eist dat hij er moet zijn om hun Mexico te beschermen, doet hij dat gewoon. Ja, dat krijgt ze nog gedaan van die onbenul. Het leven van keizerin Charlotte is tot nu toe niet rimpelloos verlopen. Als tiener was ze dolverliefd op de mooie Maximiliaan, maar als staatsman is hij een grote nietsnut. Na militair verlies van de regio Venetië werd hij door zijn broer keizer Frans Jozef I — ja, die van Sissi — weggepromoveerd naar het exotische Mexico. Hij werd er direct keizer. Maar het land is in volle oorlog met de Mexicaanse Juaristen die enkel nog door bevriende Franse legers wat kunnen tegengehouden worden. Terwijl keizerin Charlotte nog het volk probeert te paaien, torpedeert Maximiliaan alles. De Mexicaanse tijdbom tikt harder en sneller dan ooit.

Keizerin Charlotte leest als een geromantiseerde Netflix-bewerking van een van de spannendste feiten uit ons koningshuis. Ja, scenarist Fabien Nury verdraait wat feiten. In feite was Maximiliaan in Mexico de slimme staatsman en Charlotte de wereldvreemde gekkin die heel Zuid-Amerika wilde veroveren. Maar op zich doet dat er niet toe. Nury slaagt er als geen ander in om een geweldige spanningsboog in dit marionettenkeizerrijk te steken. Je zit geregeld op het puntje van je stoel. De intriges, het politiek spel, de religie, de liefde, de oorlog,... De scenarist van Tyler Cross, Katanga en Silas Corey verweeft het als de beste. Hoe Keizerin Charlotte alles geeft voor een land dat het hare niet in en het terzelfdertijd meesleurt naar de verdoemenis, is zowel intriest als enorm intrigerend. Heel straffe kost. De schoonheid ligt echt op de bodem van het glas.

En dan zijn er nog de tekeningen van Matthieu Bonhomme (Esteban, Lucky Luke door, De Heer der Dolende Zielen). Wat een klasbak is dit toch. Als geen ander weet hij liefde, haat, gratie en geweld in de pagina’s te stoppen. Bijna elke pagina is een juweeltje dat je zo wil inkaderen. Bovendien speelt hij met kaders, zoomt in en uit, neemt zijn tijd waardoor hij op het historische verhaal ongegeneerd een dikke laag emotie legt. Dit is zo echt. Dit is machtig.

Keizerin Charlotte is een van de beste stripreeksen van het moment. Zeldzame klasse.

WOUTER PORTEMAN