Koppositie

Jonas Crow maakte als Undertaker een vliegende start in het westerngenre. Kroonprins van het schrijversgilde Xavier Dorison schreef een meeslepend verhaal over een ietwat mysterieuze doodgraver in de tijd van het Wilde Westen. Ralph Meyer ontwikkelde zich als de natuurlijke opvolger van Blueberry-icoon Jean Giraud en zijn tekenstijl lijkt geknipt voor een western.

Inmiddels is het zevende album verschenen met als titel Mister Prairie. Ook nu is het weer genieten van zoveel kwaliteit. Jonas wordt gevraagd naar een plaats te komen waar twee doodskisten nodig zijn. Eenmaal aangekomen blijkt alles een stuk complexer te liggen dan de eenvoudige opdracht in eerste instantie leek. Een van de bestellingen is namelijk bedoeld voor een ongeboren kind wiens moeder voornemens is een abortus te ondergaan.

Met dit onderwerp kaart Dorison iets aan waar de meningen in veel landen ter wereld nog altijd over zijn verdeeld. Gezien de manier waarop zuster Oz op haar verbeten manier ten strijde trekt tegen tegenstanders is het standpunt van Dorison hierin wel te raden. Toch stoort het nergens en volgt er een actierijk verhaal dat goed te volgen is. De rol van Jonas is minder op de voorgrond dan we zouden verwachten, maar dat komt ook door alle gebeurtenissen die plaatsvinden. Over zijn oorspronkelijke identiteit, Lance Strikland, komen we weinig nieuws te weten, behalve dat de lokale sheriff hem herkent. Hiermee zorgt Dorison ervoor dat het personage toch wat mysterieus blijft. Dit zorgt ook voor het onderscheid met het andere westernfenomeen waarmee Undertaker vaak wordt vergeleken.

Ook met dit zevende album bevestigt Undertaker dat het terecht tot het topsegment van de hedendaagse westernstrip behoort. Met het aanstaande afscheid van Bouncer in zicht ligt de koppositie in de Far West voor het grijpen.

DAI HEINEN