Behoefte aan menselijke warmte

Het is geen alledaags verhaal, ook al zijn er uiteraard wel degelijk jongeren of kinderen in een gelijkaardige situatie zonder ouders of familie — weeskinderen — maar ieders kwaliteiten en mogelijkheden zijn verschillend. Het gaat over het jongetje Louis, begin jaren 1960, die al van kindsaf in een weeshuis van de paters Jezuieten woont en er ook school loopt. Louis is erg mollig en wordt regelmatig gepest door klasgenoten waardoor hij almaar meer in zichzelf gekeerd raakt. Jaarlijks komt echter gedurende een tweetal weken het circus Marcos naar de stad en dan raakt Louis in vervoering door de uiteenlopende nummers van de circusartiesten. Vooral het nummer met de olifanten en een meisje van zijn leeftijd fascineren hem. Na de vertoning gaat hij stiekem kijken hoe het meisje een olifant verzorgt en eten geeft. Louis wordt ontdekt en door hun wederzijdse interesse ontstaat er een hechte vriendschap tussen hem en het frêle meisje Clara. De oprechte gevoelens die ontluiken, geven Louis ook een boost om zich te verweren tegen pesterijen. Wanneer het circus naar een andere stad trekt, spreken ze af om elkaar brieven te schrijven tot de terugkeer volgend jaar. Louis kijkt telkens uit naar het jaarlijks weerzien. Hij kan haar niet meer missen en gaat daarom zelfs niet in op een aanvraag tot adoptie door een echtpaar. Op zijn achttiende wordt Louis als volwassen beschouwd en kan hij bijgevolg niet meer in het weeshuis blijven. Er is echter een functie van surveillant vrijgekomen en Louis wordt hiervoor geschikt geacht. Door dit inkomen kan Louis volledig zelfstandig gaan wonen buiten het weeshuis en hij koestert zelfs trouwplannen. Clara ziet dat ook wel zitten en ze genieten samen van de kleine dingen van het leven. Maar hun kinderwens raakt niet ingevuld en andere donkere wolken pakken samen.

Het album De Droefheid van de Olifant verscheen oorspronkelijk in het Frans als La Tristesse de l’Eléphant in 2016. De tekeningen zijn van de Belgische Nina Jacqmin en het scenario van de Fransman Nicolas Antona. Nina Jacqmin heeft verschillende albums getekend (Fumée, George Sand, Volière aux Souvenirs), maar dit is het eerste album dat vertaald raakt in het Nederlands. Het werd in Frankrijk al meermaals bekroond. Nicolas Antona is bekender, hij schreef het scenario van onder andere De Bloemenman (ook al verschenen in Collectie XL van Arboris) en het recente Lady Whitechapel (verschenen bij Dark Dragon Books).

De Droefheid van de Olifant is een ontroerend verhaal over doodgewone mensen en het dagelijkse leven, dat je doet inzien hoe belangrijk menselijk contact en oprechte genegenheid is. Het is een sociaal gegeven dat mensen zal doen openbloeien. Niet zozeer het uiterlijk is belangrijk, maar wel iemands inborst die zijn/haar ware gevoelens toont. Jacqmin heeft alles in potlood getekend en ook in potlood ingekleurd, emotionele reacties worden sereen vergroot. De niet strak afgelijnde potloodfiguren geven de vertelling een zachte en poëtische ondertoon. Het is een geslaagd idee om het verhaal op die manier poëtisch in beeld te brengen en zo de triestige elementen te overstijgen zodat het geen tearjerker wordt. Het universele thema is van aard om je tot mildheid aan te sporen, vooral tegenover de zwakkeren in onze samenleving.

Een mooi album en het tekenwerk van Jacqmin verdient alleszins meer aandacht.

JAN GOFFIN