Knipogen naar Dickens en Zola

In ware Dickens-stijl neemt De Vreemde Vogel een vliegende start. Nochtans is dit tweeluik uiteraard geen Dickens en speelt het zich ook niet af in Londen. Decor van dit verhaal is de immense laatnegentiende-eeuwse sloppenwijk La Zone, nabij Parijs. In dit historisch authentiek en weinig eufemistisch stukje Frankrijk proberen Eugénie en haar samengestelde familie te overleven. Via diefstal, bedrog en allerhande handigheidjes proberen ze geld bijeen te rapen om De Vreemde Vogel, hun oude circus-cabaret nieuw leven in te blazen. Alles gaat goed, tot het dat plots niet meer doet.

Geen Charles Dickens dus, of geen Émile Zola, al vallen in De Vreemde Vogel wel kenmerken op die terug te vinden zijn Zola's werk. Dus gebruiken we Zola even als omwegje want via die illustere schrijver komen we uit bij de auteurs van deze strip. De heren Cédric Simon en Éric Stalner verstripten heel recent immers nog De Buit van Zola. Dit keer vinden de auteurs geen inspiratie in een roman maar bij een foto. Meer dan die mysterieuze aanzet hebben de ze niet nodig om de lezer in een vlotlezend verhaal te zuigen.

Tweeluiken dragen vaak een moeilijkheid in zich. Volgen de verhaalelementen te snel, dan maakt een slotdeel zichzelf overbodig. Gaat het te traag, dan wordt de karakterontwikkeling overgeslagen of versneld afgehandeld. Wordt het, zoals hier evenwichtig opgebouwd, dan krijg je de verhaalopbouw en de karakterontwikkeling in één zelfde naturelle beweging. Enkele bladzijden ver en je bent reeds vertrouwd met Eugénies leefomgeving. Dat is de kracht van tekst en tekening die spontaan samenvloeien. Stalner is een ervaren rot, en dat bedoelen we volkomen in positieve zin. De samenwerking met zijn zoon (jawel!) heeft een aangename vanzelfsprekendheid. Stalners gekende tekenstijl blijft overeind en is een groot deel van de aantrekkingskracht van het album. Het slot van dit album bewijst dat ook het verhaal haar sterktes heeft. Het zal slechts uit twee delen bestaan, maar met dergelijke sprekende personages ware er zelfs ruimte geweest voor een langer lopende reeks.

Eigenlijk doet Saga Uitgaven andermaal wat ondertussen haar grote sterkte is: een mooi historisch getint tweeluik presenteren waarin verhaal en tekenwerk van dezelfde kwaliteit zijn.

DIEDERIK VAN DE VELDE