De stille kracht van Afrika

Deze tweede integrale bundelt de Afrikaanse cyclus. Het bevat de delen 5 tot 9 met als toemaatje 12 pagina's schetsen, roverstudies en prachtige aquarelschilderijen. Hieronder hernemen we oude besprekingen van enkele gebundelde verhalen.

DJINN 5: AFRIKA (2005)

Ja, er komen blote borsten en fors geschapen knapen in voor. Ja, de cover verleidt zelfs een blinde. Ja, de sensuele lijnen, de juiste lichtinvallen en de zwoele inkleuring zijn zo juist. Maar toch is Djinn geen strip om het vuur te blussen van roodoorige Druuna-liefhebbers. Hier geen oppervlakkig naakt, maar wel naakte oppervlakken boordevol weerhaakjes. Een prachtig geconstrueerd sensueel drama, majestueus in beeld gebracht door de Spaanse Ana Mirallès. Een avontuur, gebouwd rond een djinn, een onweerstaanbare femme fatale. You better watch out for the skin deep (The Stranglers).

Bij het begin van deze nieuwe cyclus ontmoeten we Lord Nelson, zijn vrouw en hun geliefde Jade op een cruise in Zwart Afrika. Zalig genietend, pronkt Jade met een prachtige zwarte parel in haar rechteroor. Een overblijfsel uit de schat van de machtige Turkse sultan, maar tevens het dodelijke symbool van de godin van de koortsen, Anaktu. De jungle komt tot leven, ontvoert Jade en Lord Nelson en laat Lady Nelson voor dood achter. Anaktu heerst weer. 

Oorspronkelijk was Djinn gebaseerd op twee basispijlers: een parallel verhaal in het heden en in het woelige verleden van de Ottomaanse harems. Twee verhalen die enkel doorsneden werden door een wederzijds lot. Met deze nieuwe cyclus heeft topscenarist Jean Dufaux deze fijne structuur vervangen door een toegankelijkere opbouw. Ook de harem, bron van alle fantasmes én put van tomeloos verdriet, heeft hij uitverteld achter zich gelaten. Nu spookt de djinn onder de koloniale helmen in het geannexeerde Afrika na Wereldoorlog I. Net zoals in zijn bestseller Murena koketteert Dufaux niet met zijn historische kennis, maar gebruikt hij deze enkel als achtergrond voor zijn eigen verhaal. Ook Ana Miralles vindt zich wonderwel terug in het nieuwe decor. De verstilde aquarellen van dit typische inleidende deel, baden weer heerlijk in haar zwoele licht. Alle ingrediënten zijn weer aanwezig om ook deze cyclus te laten beklijven. En voor de prentjeskijkers, ook in Zwart Afrika zijn er volop blote borsten en fors geschapen knapen.

DJINN 6: DE ZWARTE PAREL (2006)

Demonen, saters, feeën, elfen, trollen, engelen,... Dat blijft mystiek voor watjes. Geen enkele kan tippen aan een djinn! Volgens het soefisme, de occulte traditie van de islam, is een djinn een onzichtbaar wezen dat zomaar bezit neemt van de mens en die met een vingerknip tot de wanhoop drijft. Jade was een djinn. Haar even fatale kleindochter Kim Nelson spreekt al even tot de verbeelding. Op zoek naar de schat van de machtige Turkse sultan komt ook zij terecht in zwart Afrika. De sleutel tot de schatkamer is een prachtige zwarte parel die nu bengelt aan het afgodsbeeld van Anaktu, de godin van de koortsen die vereerd werd door de Orushi's. Alhoewel deze kannibalenstam uitgeroeid is, blijft hun drukkende schaduw hangen over de grillige meanders van de drie landtongen. Samen met opportunist Jagger opent Kim de poorten van het echte Afrika.

In tegenstelling tot de eerste cyclus, waar je je op een sensuele rollercoaster bevond tussen het heden en het woelige verleden van de Ottomaanse harems, wordt hier nu een volledig album gewijd aan ofwel Jade ofwel Kim. Echt eenvoudiger is het er niet op geworden. De levensloop van beide vrouwen is zo verweven dat je beide albums haast simultaan moet lezen om je te laten veroveren door de vele finesses. En of dat nog niet genoeg is, licht Jean Dufaux al een tipje van de sluier van de volgende albums waarbij Kim na Turkije een reis zal maken naar het kamasutreske India. Niet dat de Ninoviet zo’n goedkope klantenbindingstruc nodig heeft, daar zorgen de verleidelijke tekeningen van de Spaanse Ana Mirallès wel zelf voor. Zinnenstrelend en mysterieus, in het volle zonlicht. En hard en treffend in het donkere oerwoud. Als een ware djinn zet ze dit mannelijk scenario zwoel en toch waardig op papier. Meer nog dan Murena, De Schorpioen en andere Alfa's lijkt Djinn de grootste kans te maken om de plaats in te nemen van oude gloriën XIII en Thorgal, na verkoopskanon Largo Winch. Haar koppositie in het peloton van knapgetekende populaire strips die de lezer met respect behandelen, heeft ze nu al vast, want deze Djinn is een genot voor hoofd en onderbuik.

DJINN 9: DE GORILLAKONING (2009)

In dit negende deel van de fel bejubelde (zie vorige besprekingen), sterk erotische reeks Djinn wordt de Afrika-cyclus (eindelijk) afgesloten, waarna de cyclus zich verder zal zetten in Indië, het land van... tja... je kent dat boek met al die leuke prentjes wel. We kunnen al raden in wat voor atletische bochten Ana Mirallès en Jean Dufaux zich daar zullen wentelen.

De eerste cyclus, die zich afspeelde in Turkije, telde vier delen, de cyclus in Afrika telde er zelfs één extra en dat was er om het verhaal goed te kunnen volgen misschien wel eentje te veel aan. Voeg hier ook nog eens aan toe dat Dufaux heden en verleden voortdurend door elkaar (en in elkaar) laat meanderen... Voor wie het allemaal niet meer zo goed weet en verstikt is geraakt in de mazen van de mysterieuze djinn en haar al even mysterieuze kleindochter volgt hier een kort résumé van deze tweede cyclus: Jade, de djinn (volgens de islam een geest met buitengewone krachten) is na haar vlucht uit Turkije in Afrika terecht gekomen, waar ze als een godin wordt beschouwd. Haar kleindochter Kim, ook al een djinn, is op zoek naar de schat van de sultan — er schiet nog slechts één zwarte parel van over — waar haar grootmoeder ooit voor 'werkte' en komt zo eveneens terecht bij de arme negertjes... En dat zullen die sukkelaartjes geweten hebben. Zowel kleindochter als grootmoeder krijgen de stoere Afrikaanse krijgers in hun sensuele ban, maar raken ook zelf in de ban van het zinnenprikkelende continent Afrika. Lord Nelson en zijn tureluurse vrouw hebben er in het verleden al het loodje moeten leggen en ook Kim lijkt hetzelfde lot beschoren. Het idee van de vernietigende impact van een broeierig heet en ongrijpbaar land dat mensen tot waanzin drijft, doet trouwens sterk denken aan De Stille Kracht van Louis Couperus.

Maar laat dat soms ingewikkelde verhaal de lezer worst wezen. In dit verhaal krijgen we een Dufaux in overdrive (Die literair hoogdravende inleiding! Die levenswijsheden! Die cocktail van seks, geweld en mystiek!), verpakt in de prachtige tekeningen van de Spaanse Mirallès! Haar oogstrelende tekeningen spatten van de bladzijden, brengen de lichamen van Kim, Jade en de ebbenhouten Afrikanen tot hun volste recht, spelen met een spel van licht en schaduwen, doen je verdrinken in de Afrikaanse brousse en zullen je dit album nog vaak opnieuw ter hand doen nemen. Voor het verhaal? Mmm... we hebben onze twijfels.

WOUTER PORTEMAN / BERT GEVAERT