The best is yet to come!

Na een uitputtende tocht vol gevaren (zie adeel 3, Het Spoor van de Duivel) komen Galaxa en Umbriël aan in Raddish, de hoofdstad van Tyriffa. Hier hopen ze asiel te krijgen en een veilig onderkomen te vinden. Koning Caliban kent de reputatie van Galaxa als cyclopendoodster en biedt haar meteen de nodige gastvrijheid aan. Bovendien zal Caliban snel gebruik maken van de talenten van Galaxa. Kaloch, een mythische draak die geen levende mens ooit gezien heeft, blijkt levensecht te zijn en is op weg naar de hoofdstad Raddish. Aan Galaxa en enkele dapperen om het monster ver voor de poorten van de stad tegen te houden. Wanneer zelfs de kracht van de zon niet blijkt te volstaan, rest er Galaxa nog maar één optie. Op zoek gaan naar het magische zwaard Tintor. Opnieuw een missie waarbij de dood om elke hoek loert. Alsof dit allemaal nog niet genoeg is, vecht Galaxa ook nog tegen een web van intriges en bevindt ze zich meer en meer in het centrum van de strijd tussen het Licht en de Duisternis. De wijze waarop ze de kracht van de zon kan gebruiken, heeft de Fee van het Licht ervan overtuigd dat Galaxa een prominente plaats aan haar zijde moet innemen. Volledige amnestie voor het verleden hoort daar bij en Morgenster krijgt de opdracht om een en ander recht te zetten en af te rekenen met “het masker”, dat Galaxa nog steeds naar het leven staat. Ook Bahaal treedt meer en meer op de voorgrond. De tweedracht onder de voorstanders van het Licht speelt hem in de kaart, en hoewel Galaxa een grote potentiële vijand is, laat hij enige vorm van bewondering blijken en hebben we het gevoel dat hij haar graag aan zijn zijde zou hebben.

Dit album gaat lustig verder op het elan van de drie vorige. Met mondjesmaat worden we wijzer over  het universum waarin Galaxa opgroeit. De krachten van Galaxa worden alsmaar groter en ze kan ze stilaan ook beter beheersen. Wat ze moeilijker kan beheersen, is haar temperament. Deze Galaxa is jong en impulsief en laat zich met regelmaat leiden door een bom aan puberale hormonen. Ze zit met andere woorden nog mijlen af van de stabiele, edele Fee van het Licht die ze in De Rode Ridder is. Ook Bahaal heeft nog een weg af te leggen tot de überschurk die hij is. Het is met spanning wachten op die eerste grote persoonlijke confrontatie tussen beide hoofdrolspelers. The best is yet to come!

Peter Van Gucht is erin geslaagd om de reeks in vier albums stevig op zijn poten te zetten. Het aantal kleine verwijzingen naar De Rode Ridder is groot, maar meer en meer raken we ervan overtuigd dat de reeks op zichzelf alles heeft om een schare nieuwe fans voor zich te winnen die “de klassieke Galaxa” niet kennen. Voor elk wat wils dus.

Ook qua tekenwerk worden we niet teleurgesteld. Romano Molenaar voelt zich duidelijk in zijn sas en smokkelt een tikkeltje Storm binnen in de reeks. We hebben het dan bijvoorbeeld over de meesterlijk getekende draak Kaloch. Ook Shirow Di Rosso laat zich weer niet onbetuigd als inkleurder van de reeks. Meer nog dan enkel kleuren spelen schaduw, licht en bewegingseffecten een rol in zijn moderne inkleuring. Top zonder meer.

Het blijft voorlopig genieten van elk nieuw album, niet in het minst door het vakwerk van de auteurs. Het korte kapseltje is inmiddels gemeengoed geworden. Galaxa kreeg bovendien meer diepgang in vier verhalen dan in de volledige reeks De Rode Ridder bij elkaar. Ooit evolueren we naar de edele Fee van het Licht, maar laat ons nu maar genieten van de jonge, impulsieve krijgster!

JACKY CORNELIS