Aimée de Jongh wint Stripschapprijs 2022, Marloes Dekkers winnaar van de P. Hans Frankfurterprijs

Als er één Nederlandse stripmaker de harten van de doorgewinterde liefhebber heeft weten te veroveren dan is het wel Aimée de Jongh. Maar ook die van jong geïnteresseerde heeft ze goed weten te raken. Zij is de afgelopen jaren continu in beeld als het gaat om het stripverhaal in ons land. Het is bijna vanzelfsprekend dat de commissie haar als winnaar van de Stripschapprijs 2022 heeft voorgedragen.

Vanaf haar vijftiende wordt ze al bestempeld als de ‘rijzende ster’ bij veel kenners en collega’s. Een druk die ze niet alleen keurig weet te parkeren maar ook iedere keer waarmaakt. Met een mengeling van manga en de Franco-Belgische striptraditie plus een vleugje Craig Thompson heeft ze haar carrière zorgvuldig vormgegeven. Als geen ander weet ze haar kwaliteit en bedrevenheid in te zetten om het medium strips naar een hoger plan te tillen. Door haar teken- en stripwerk, maar ook door haar persoon. Als een van de weinige Nederlandse stripmakers weet ze dat publiciteit net zo belangrijk is als werk op niveau te leveren. Ze mag zich een échte ambassadeur van de Nederlandse strip noemen.

Afgelopen jaar verscheen haar alom geprezen meesterwerk Dagen van Zand. Het boek heeft niet alleen de verzamelaar naar de winkels doen rennen, maar ook mensen die ‘weleens’ een strip vasthouden. Stripwinkeliers zagen hierdoor mensen in hun zaak die nooit een stripwinkel binnen stappen.

De ontwikkeling die ze het afgelopen decennium heeft doorgemaakt is groots en volgens de commissie is die ontwikkeling nog lang niet klaar. Ze heeft het lef gehad om haar dagstrip Snippers op te geven en zich te storten op gelaagde beeldverhalen met in de slipstream animaties. De zegetocht kwam goed op gang met De Terugkeer van de Wespendief, een boek dat zelfs is verfilmd, met Benja Bruijning in de hoofdrol. Waarna het persoonlijke relaas Taxi snel tot een succes werd bestempeld. Al haar boeken zijn genomineerd voor de titel ‘Album van het jaar’. Met Zidrou hengelde ze de penning binnen middels Bloesems in de Herfst. De samenwerking was voor onze Rotterdamse een droom die uitkwam. Wie in Nederland kan nou zeggen samen te hebben gewerkt met een van de grootste stripscenaristen uit Europa?

Haar productie is ongekend. Naast een jeugdstrip als Slimme Pim schakelt ze net zo makkelijk over naar een stripreportage over vluchtelingenkamp Kara Tepe, alwaar ze een week lang verbleef. Het zijn de maatschappelijke thema’s waar Aimée warm voor loopt. De klimaatcrisis die ze aantikt met het verhaal over de ‘Dust Bowl’ of over de impact van pesten met Vroeg Donker. Een verhaal als onderdeel van 3Pak. Een project van de CPNB om jongeren te laten lezen. Alsof het allemaal niet genoeg is, is ze ook een van de vooraanstaande animators uit de Lage Landen. Ze was een vaste gast bij het jarenlange succesprogramma van de televisie, De Wereld Draait Door. Iets dat haar zeker geen windeieren heeft gelegd.

Aimée de Jongh heeft niet alleen grote aanhang in eigen land. Een groot stripland als Frankrijk is zo onder de indruk dat ze met een Franstalige uitgeverij in zee is gegaan die rechtstreeks haar boeken op de markt brengt. Een omgekeerde wereld, dus. Als dan ook het ‘serieuze’ Vrij Nederland je benadert voor een vaste stripbijdrage in het opinieblad is er geen weg meer terug. Als we het over een momentum hebben om de Stripschapprijs te krijgen dan is dat NU!

Inkleuring is een wezenlijk onderdeel van een strip. Sterker nog, inkleuring heeft de kracht om een verhaal beter te maken of te breken. Een goede inkleuring voegt ontegenzeggelijk iets toe. Dit behoort duidelijk tot een stille kracht in het medium. Gelukkig valt inkleuring de laatste jaren steeds meer op en wordt het ook door de lezers opgemerkt wie de ‘kleurpotloden’ hanteert. Marloes Dekkers is zo iemand. De Rotterdamse is een van de meest gevraagde, productiefste, bekendste en beste inkleurders van ons land. We kunnen gerust zeggen dat we te maken hebben met een autoriteit op dit gebied.

Zij noemt zichzelf geheel terecht een Colorist. Haar inkleuring is persoonlijk en herkenbaar. Subtiel, fris, zacht maar ook sferisch, warm, eigentijds en gaat gepaard met de nodige dynamiek. Door haar eigen signatuur weet zij een verhaal te vertellen in kleur. Zij voegt een extra dimensie toe aan de stripplaten van de tekenaars. Over haar werk wordt gezegd dat ze door het mengen van kleuren en technieken het werk van de beeldmakers tot leven laat komen. Een mooie opmerking waar de commissie zich graag achter schaart.

Wat wil je ook van een vakvrouw die al meer dan een kwarteeuw de strip in Nederland kleur geeft. Bekende namen als Hanco Kolk en Peter van Dongen doen voor bijna ieder werk een beroep op deze colorist. Waren Meccano, Familieziek, de integrale van Rampokan en het Robbedoes-verhaal Tulpen uit Istanboel zo’n succes geworden zonder de inkleuring van Marloes Dekkers? Wij durven te stellen: misschien niet. De commissie is er van overtuigd dat, mede door haar kleurenpalet, Operatie Hanuman van Michiel de Jong en Milan Hulsing toentertijd is uitgeroepen tot album van het jaar 2008. En ook de eerste Suske en Wiske-hommage van Gerben Valkema en Yann, Cromimi. Zo viel ze zelf al eerder in de prijzen met de inkleuring van De Ruwe Gids van Meccano.

Dat haar werkveld niet stopt bij de landgrenzen is bekend. Samen met tekenaar Steve Van Bael en scenarist Peter Van Gucht vormt zij tot het team van de nieuwe Vlaamse succesreeks Nachtwacht. Maar ook Mario Boon en Jan Bosschaert schakelen deze inkleurkanjer in. Dat het bij Marloes niet alleen om populaire strips gaat, laat haar inkleurwerk zien voor uitgeverij Real Comics van Stijn Schenk met projecten over Molukse Nederlanders en andere maatschappelijke thema’s.

Iemand die dit alles weet aan te kleden en met kleur en er zelfs een diepere laag weet aan te geven is volgens de commissie de P. Hans Frankfurtherprijs waardig. Want wanneer we spreken van ‘bijzondere verdiensten’ dan behoort deze term simpelweg bij Marloes Dekkers, winnaar van de prijs 2022.