Bij de beesten af

Je hebt zo van die strips waarvan je van tevoren voelt dat ze je een aangenaam halfuurtje zullen bezorgen. De Ogerleeuw heeft alles wat ons bevalt: een straffe cover, een dierenstrip van iemand die beesten kan tekenen en niet omdat dit toevallig in de mode is, invloeden van Frank Frazetta's Conan en oorspronkelijk uitgebracht bij Drakoo, het fantasyfonds van Christophe Arleston bij uitgeverij Bamboo. En herkennen we daar op de achterflap ook niet wat muissoldaten zoals David Petersen (Mouse Guard) ze graag tekent? Ja, ja, ja, we kunnen al heel veel hokjes afvinken!

Met een brede glimlach zetten we ons in ons opblaasbaar zwembadje met een veelkleurige cocktail die "eindelijk vakantie" schreeuwt. Het begint vet. Een sekte van hoefdieren die de gehoornde God aanbidt, wordt overvallen door een meute plunderende wolven. De slachting is totaal. Enkel een klein geitje kan zich nog net verstoppen. Plots voelt Wilt bloeddruppels op zich vallen. Op een rots boven het bokje is een majestueuze leeuw zijn laatste adem aan het uitblazen. Een seconde later wordt de hemel verlicht door een enorm lichtbal. De dode leeuw is veranderd in een indrukwekkende, gevilde oryx met markhornhoorns, de Gehoornde God! In een oogwenk doodt het wezen de wolven... om dan even vlug weer te transformeren in een beduusde ogerleeuw. De leeuw vloekt en tiert het uit. Kan hij dan nooit rustig sterven? En waarom herinnert hij zich niets? Het bokje spreekt hem aan en legt de leeuw uit dat de demon die in hem huist, de enige echte Gehoornde God is. Bovendien zei hij aan Wilt om naar het zuiden te gaan. En dat doen ze! Samen, carnivoor en herbivoor.

Het halfuurtje leesplezier was zo om. Het eerste deel van het drieluik De Ogerleeuw heeft al onze verwachtingen ingevuld. Dit is ideaal zomers amusement van een prima tekenaar, Bruno Bessadi, die gepokt en gemazeld is in de heroïc fantasy. Oké, het opportune trucje van de transformatie wordt een keer te veel gebruikt en alle verhaallijntjes roepen wel ergens een herinnering op, maar er zijn al ergere misdaden in de negende kunst gebeurd. De kritische analist in ons willen we nu echt niet de bovenhand geven.

De Ogerleeuw is pretentieloos amusement van een tekenaar die kan tekenen. Leve de zomer! Leve De Ogerleeuw!

WOUTER PORTEMAN