Grafisch zijn beste

“Na het vele opzoek-en documentatiewerk voor Apostata en vooral het moeilijke proces om die reeks uitgegeven te krijgen, was Driftwereld een ontlading, een verademing, waar ik me volledig in gesmeten heb.” — Ken Broeders

En dat ziet men, grafisch heeft Broeders zich ongelooflijk zitten amuseren, en laat hij Delric Twotter, Ysabeau en de Rode Tovenaar de strijd aanbinden met de kwade heks in steeds complexere en meer duizelingwekkende decors. De tekenaar Broeders neemt hier het voortouw en laat ons een poepje ruiken. Hier geen vaag geschetste achtergrondjes, geen snelle lijntjes die je met wat “flou artistique” moet gaan interpreteren. Neen, dit is old-school, oerdegelijk, ambachtelijk tekenwerk. Ellebogenzweet en uren tekenen en gommen. Magnifiek.

En wat een kleurenpracht! Meerdere malen hebben we even teruggebladerd en gewoon lekker naar de kleuren zitten kijken.

Verhaaltechnisch heeft Broeders ook de teugels stevig in handen. Hij slaagt erin de vrij grote cast in balans te houden en een vrij ingewikkeld verhaal naar behoren voor te schotelen. Wie Broeders’ werk kent, weet dat hij geen beginner is. Echter was voor ons, doorwinterde rotten, het verhaal ook nooit echt verrassend. Hier geen plotwending die we niet zagen aankomen, of verrassend inzicht. Het lijkt allemaal wat... braaf. Alsof een prachtige sportwagen wel een degelijke, maar gewone motor heeft. De carrosserie is er, en de mechaniek ook, maar geen brullende motor die je een beetje angst inboezemt als je het gaspedaal wat te fluks induwt.

Laat onze kritiek je echter niet weerhouden, dit is een zeer goede fantasyreeks, die elementen van Noordse en Engelse mythologie origineel mixt, en soms moet het gewoon ook niet meer zijn. We kijken al reikhalzend uit naar Broeders' one-shot De Adem van de Duivel. We hopen dat hij dan ook het verhaal op hetzelfde niveau trekt als de tekeningen. Wat een joekel van een strip zou dat wel niet zijn?...

WIM DE TROYER