Onvoltooid project: een tweede Poezekat door Denis Bodart en Yann

13 januari 2024 Flashback

Voor het weekblad Kuifje creëert vaste medewerker Raymond Macherot de reeksen Chlorophyl en Clifton. André Franquin is een fan en Franquins woord is heilig bij uitgeverij Dupuis, de uitgever van het concurrerende stripweekblad Robbedoes. Macherot maakt in 1964 de overstap om er de rangen van Franquin en andere vrienden bij het weekblad te vervoegen en staat zijn reeksen af aan andere tekenaars en scenaristen. Voor Robbedoes begint hij met een wit blad, en daar tekent hij Poezekat op.

Poezekat en de Krompier is een nieuwe dierenstrip met een kat als detective in het koninkrijk Zooland. Het is er verboden andere dieren te eten op straffe van een leven achter de tralies, tot ergernis van dieren die als carnivoor zijn geboren en die tegen de wet in stiekem hun landgenoten opvreten. Zij worden "krompiers" genoemd. Het verhaal bevat een vleugje satire op society en modernisme en legt een gruwelijke intrige voor rond politieke intriges, kannibalisme en plastische chirurgie. Ondanks de opmerkelijke kwaliteiten van verhaal en tekeningen is het toch niet helemaal iets voor het jeugdige publiek van Robbedoes. Het verschijnt nog wel als een 64 pagina's tellend album in 1965, met een herdruk in 1979 in de collectie Jeugdzonden. Uitgever Charles Dupuis wil graag een tweede verhaal, in tegenstelling tot de lezertjes van Robbedoes die het niet hoog inschatten in de uitslag van de opiniepeilingen die het blad organiseert. Macherot zet echter zelf een punt achter Poezekat. Intussen schept hij een nieuwe dierenwereld in Snoesje, de reeks die hij tot zijn pensioen in de jaren 1990 blijft tekenen.

In 1972 verklaart Macherot dat het moeilijk is een tweede verhaal van Poezekat te bedenken en een vernieuwing voor het personage door te voeren. Een jaar later komt hij op zijn woorden terug: "Ik heb er echt van genoten. Het is natuurlijk een beetje laat, want men is Poezekat vergeten, maar het is niet gezegd dat ik hem op een dag niet zou hernemen. Er is in ieder geval materiaal om ermee door te gaan."

Het duurt echter nog tot eind jaren 1980 dat er een nieuwe Poezekat tot stand komt. De kersverse uitgeverij Marsu Productions heeft Franquins Marsupilami binnengehaald en lanceert met veel tamtam nieuwe verhalen door Batem, Greg en Franquin zelf. Ook François Walthéry's Natasja vindt de weg naar de nieuwe uitgeverij. Tegelijk wil de uitgeverij de catalogus versterken door een nieuwe reeks te lanceren, of van een andere groot geachte stripmaker nieuw werk uit te geven. Denis Bodart en Yann krijgen het voorstel om Macherots Poezekat te laten herleven. In het Frans werken de twee heren in die periode samen voor de scherpe, komische stripreeksen Nicotine Goudron (later in 1990 en 1991 vertaald als Spettertje) en Célestin Speculoos. In 1989 publiceren ze hun De Zaak Carotassis, net zoals Poezekat en de Krompier indertijd een moder verhaal met een steviger intrige dan de lieflijk getekende dierenpersonages laten uitschijnen.

Het album kent een relatief succes, maar het publiek lust de moderne aanpak niet. De tekenstijl wijkt ook sterk af van de wat klassiekere, oorspronkelijk rechtlijnige aanpak van Macherot. Marsu Productions beschouwt het later alsnog als een flop. In 1989 beginnen Bodart en Yann nog aan een tweede verhaal, dat Poezekat naar een fictieve versie van Rusland zou brengen, maar het verhaal blijft onvoltooid. Er bestaan 13 pagina's van.

Marsu Productions geeft het niet op. Drie jaar later staat een ander team klaar voor nieuwe avonturen van de detective. Olivier Saive neemt Poezekat over van zijn idool Macherot. In 1992 komt enkel in het Frans La Peur du Loup uit, met Macherot die Saive helpt voor het scenario. Een jaartje later volgt een tweede album, La Main Verte, nu met Oliviers broer Bruno Saive als scenarist. In 1994 en 1995 volgt het tweeluik Chaminou et le Khrompire en L'Opuscule sans Scrupule, dat in feite een heruitgave is van Poezekat en de Krompier met behoud van Macherots pagina's. In het eerste album is een proloog van 12 pagina's door de gebroeders Saive toegevoegd. In het tweede album staat het vervolg van Macherots Poezekat en de Krompier en een extra verhaal van 20 pagina's door de Saives. Geen van deze vier albums door Olivier en Bruno Saive raken vertaald.