De tandenborsteltest van Alain Dodier

De detectivereeks Jerome K. Jerome Bloks viert in 2022 zijn veertigste verjaardag. Deze foto toont aan dat Alain Dodier zijn strips allerminst op automatische piloot uitwerkt. Het zijn prenten en stroken die de auteur maar blijft hertekenen, uitknippen en kleven op zijn originelen om tot de best leesbare pagina's te komen.

Meer uitleg over deze manier van werken, kan je ook lezen in ons interview uit 2019. Deze methode kunnen we de tandenborsteltest noemen. Het interviewfragment lees je hieronder.

Dan kunt u me misschien uitleggen waarom ik op het internet twee verschillende prenten te koop gevonden heb met dezelfde tekst. Bovendien verschillen die nog eens met de definitieve pagina. Ze zien er allebei geweldig uit en ze lijken me echt.

Dodier: “Ze zijn ook echt. Ik ben mijn eigen ergste nachtmerrie en daarom heb ik die eerste twee prenten niet weerhouden. Ze hebben de test van de elektrische tandenborstel niet doorstaan.”

De wat?

Dodier: (lacht) “Als ik met een plaat bezig ben, blijft die hier op mijn tekentafel liggen. ’s Avonds, voor ik ga slapen, poets ik net zoals alle andere mensen, mijn tanden. Met een elektrische tandenborstel duurt dat exact twee minuten. Dat vind ik echt wel lang, maar het moet. Terwijl ik dat doe, herbekijk ik de plaat. Als ik mij tijdens die twee minuten aan iets erger op die plaat, grijp ik in. Ik pak mijn potlood en trek er een dikke streep door. Daarna ga ik slapen. Vraag me niet waarom ik een prentje of een stukje tekening niet goed vind. Het is vaak niet meer dan een gevoel. De volgende morgen snij ik dit prentje uit de plaat of kwak er een halve pot Tipp-Ex op. Ik herbegin dan te tekenen. ’s Avonds doe ik opnieuw de tandenborsteltest. En als ik dan weer moet herbeginnen, dan is het maar zo. Ik moet met een gerust gemoed kunnen gaan slapen. De twee prentjes die je me toonde, zijn zo’n afgekeurde versies. Ze zijn niet slecht, maar ze ergerden me toen. Je moet eens kijken naar die pagina hier. De beruchte pagina 7 van mijn nieuwe strip. Dat was een ramp. Al die Tipp-Ex... Die middenste tekening heb ik bijvoorbeeld ettelijke keren opnieuw gemaakt. Het lukte me echt niet om de barones goed te tekenen. Zeker twintig keer heb ik dat gezicht hertekend. Twintig keer verspreid over verschillende weken. Ik tekende wel verder, maar iedere avond keurde ik datzelfde prentje van die ene plaat af. Nu is ze goed. Eindelijk is die plaat evenwichtig. Eindelijk zitten de bewegingen goed. Eindelijk heb ik er een positief gevoel over. Dat was een van de moeilijkste ooit. Hierop heb ik gezweet.”