Wreed goede wraakwestern

Fotograaf Oscar Corjat en de jonge indiaan Dull trekken samen door het Wilde Westen. Ze volgen het spoor van de zwaarste misdaden. Eenmaal op de plaats van het misdrijf aangekomen, ondervragen ze getuigen hoe de daders eruit zien om zo de gekende Wanted-opsporingsposters te kunnen maken. Met succes. Dull kan immers zo goed tekenen dat zelfs de grootste racist positief reageert op zijn talent. Bovendien heeft de Cheyenne nog een extra gave. Als hij wat magische kruiden over de tekening blaast, wordt het portret bloedrood. Meer nog, bloedstrepen geven aan in welke richting de getekende crimineel zich schuilhoudt. Oscar en Dull houden die gave echter angstvallig verborgen om zo hun eigen agenda uit te voeren. Ze hopen ooit een Wanted-poster te tekenen van de man zonder wenkbrauwen. Hij was immers de baas van een bende gangsters die de hele stam van Dull heeft uitgemoord. Met die poster zouden ze hem kunnen opsporen en vermoorden. Helaas herinnert Dull zich enkel de ogen van de man en zijn bloedkompas werkt enkel als het volledige gezicht perfect gelijkend getekend is. Op zoek naar een getuige die de man zonder wenkbrauwen kan beschrijven, zijn onze helden aangekomen in Little Whiskey. Daar ontmoeten ze de enigmatische, knappe premiejager Silent Rose die achter dezelfde criminele bende zit.

Yes. Steven Dhondt is terug. En hoe! Na enkele aardige jeugdstrips (Oceaankind, Heksenkind) mocht de Oost-Vlaming onder zijn eigen naam — een wens van uitgeverij Drakoo om verwarring met Garage Isidoor-tekenaar Stédo te vermijden — eindelijk eens een western tekenen. Het genre zit hem als gegoten. Smerige smoelen die door het stof rijden, een inkleuring die aan je ribben plakt en volop geweld. Het kan niet op. Samen met scenarist David Boriau, met wie hij al het driedelige, onvertaalde Obscurcia maakte, kozen ze volop voor een wraakwestern.

Het begint allemaal vertrouwd met wat invloeden van Sergio Leone en Blueberry. Voor je het goed en wel beseft, zit je midden in een verhaal waar zelfs Alejandro Jodorowsky (De Incal, Bouncer,...) en Quentin Tarantino zouden voor tekenen. Het is zo wreed, zo over the top dat het tegelijk hilarisch en beklijvend wordt. Alsof Django plots met Jules Winnfield (Samuel L. Jackson in Pulp Fiction) in de bar uit From Dusk Till Dawn zou terechtkomen, maar dan anders. Het werkt alleszins. Wanted is een geweldige western.

De hoofdfiguren van de strip zijn een oudere witte man, een jonge indiaan en een mysterieuze zwarte premiejaagster. Het kon een slechte, politiek correcte mop geweest zijn, maar het trio werkt wonderbaarlijk. Perfect complementair zijn ze alle drie verknipt genoeg om zomaar iemand te vermoorden. Zo weet je nooit wat je kan verwachten.

Niet alleen grafisch of qua verhaal is Wanted een opvallende strip. Ook door het formaat. Lang, smal en een goede honderd pagina’s dik. Het is precies een uitvergrote manga. Bedoeld of niet, het zorgt ervoor dat de grote, gedetailleerde tekeningen supergoed binnenkomen. Dit is een heel leuk formaat om te lezen.

Bij onze zuiderburen deed Wanted het uitstekend waardoor Dhondt al volop bezig is met een tweede western voor de uitgeverij van Christophe Arleston. Een derde album lijkt er ook al aan te komen. Maar laat ons nog maar eerst genieten van deze Wanted.

Wanted is een wreed goede wraakwestern. Smerig, rauw, maar o zo machtig.

WOUTER PORTEMAN