Venetiaans bont

In dit tweede deel over het leven van onze favoriete muizencomponist zien we dat scenarist Thierry Joor heel wat lijnen met de historische Mozart heeft doorgesneden. Toegegeven, Salieri loopt er nog rond en de muis heeft ook een ontmoeting met Antonio Stradivarius, al is dat laatste een bewust anachronisme. Mozart werd namelijk twintig jaar na de dood van de vioolbouwer geboren en was blijkbaar helemaal geen fan van diens werk. Vader Leopold vond die instrumenten immers "te luid en niet erg gesofisticeerd". Joor geeft zo een magisch intermezzootje mee aan zijn scenario en verdoezelt zo de nogal magere en voorspelbare plot.

Nu, deze albums van Mausart lees je niet echt voor het verhaal natuurlijk, maar wel voor de heerlijke schilderijen van Gradimir Smudja. Door het verhaal te situeren tijdens het carnaval in Venetië kan de grootmeester al zijn talenten ontplooien in de dierenportretten, de landschappen en de betoverende gebouwen van de stad op stelten. Dat Smudja gefascineerd is door de schilderkunst bewees hij al met zijn eerdere reeks Het Kunstbordeel en het tweeluik Op Tijdreis door de Schilderkunst. Ook hier zien we regelmatig een hommage aan zijn grote voorbeelden passeren. De grote overzichtsplaat op pagina 13 lijkt ons duidelijk schatplichtig aan James Ensor, terwijl zijn beelden van Venetië herinneringen oproepen aan Claude Monets impressionistische interpretaties van de kathedraal van Rouen. Maar ook de statieportretten van Hans Holbein, het clair-obscur van Caravaggio, de haast fauvistische kleurenpracht en zelfs de cartoons van Walt Disney zien we op de prachtige pagina’s even langs trippelen.

We hebben dit album dan ook twee keer gelezen: een keer voor het verhaal en daarna nog een tweede uitgebreide portie om ten volle van de tekeningen te kunnen genieten. Heerlijk!

MARIO STABEL