Sympathy for the artists

We houden van muzikale stripbiografieën. Ze vullen altijd enkele gaatjes op in onze muziekkennis en je leert er altijd wat nieuwe tekenaars door kennen. Bij uitgeverij Silvester is er nu een forse stripbiografie over The Rolling Stones uit. De cover is alleszins uitstekend. Wat rimpels, piekfijn jasje en een stel gigantische lippen. Een beetje muziekliefhebber weet dat dit Mick Jagger is. Heel knap gedaan. En zo belandt deze bundeling zonder verpinken op de al indrukwekkende koopstapel.

Deze stripbiografie blijkt een specialleke te zijn. Biograaf en scenarist Céka (Ad Victoriam, Billy Wild, Man van het Jaar,...) schreef eenentwintig korte verhaaltjes voor een selectie illustere striptekenaars. De Fransman Lapuss' (Marsupilami) is nog de bekendste naam. Niettemin is de grafische selectie met heel veel liefde en vakkennis gebeurd. Het niveau ligt heel hoog. Amper een paar tekenaars vallen door de mand omdat ze te weinig loskomen van het gebruikte fotomateriaal. Uit de hele waslijst van auteurs bekoort ons het werk van Anthony Audibert, Aurélie Neyret, Mao Suy-Heng, Sanzito en Bast, die ook de cover tekende, het meest. Hun grafiek straalt zoveel karakter uit dat we blindelings een volledig album van hen zouden kopen. Echte ontdekkingen zijn dit! Ja, grafisch is deze stripbiografie een toppertje.

Het bijzondere aan deze bundeling is dat Céka ook grote flappen tekst schrijft tussen de tekeningen. Elk hoofdstukje bulkt van de weetjes en citaten waar we ons aan verkneukelen. Zoals platenfirma Decca die absoluut Mick Jagger wou dumpen voor een deftige zanger. Of de rol van jazzmaffia om ze geen concerten te gunnen. Of hoe hun illustere manager Andrew Oldham de allereerste song van The Rolling Stones liet schrijven door The Beatles en hij nadien een kunstmatige rivaliteit met de Fab Four in de hand werkte. Het is heus geen toeval dat na het megasucces van Let It Be The Rolling Stones hun machtige lp Let It Bleed op de wereld loslieten. Enzovoort, enzovoort. Ja, hier is echt werk van gemaakt.

Het jammere van deze biografie is dat de stripjes een exacte herhaling zijn van de inleidende hoofdstukjes. Achteraf beschouwd vonden we het doodzonde dat we niet eerst de strips gelezen hebben en pas daarna de inleidende teksten. Persoonlijk hebben we het ook niet voor de opmaak die heel druk en geforceerd jaren 1980 oogt. Bovendien hebben de teksten een lettergrootte waar zelfs een slechtziende het boek een halve meter van zijn ogen moet houden. Tenslotte vinden we het als liefhebber van mooie boekenruggen, een doodzonde dat de enige typfout net op de rug en op de wikkel staat. De diverse auteurs mogen dan onbekend zijn. Dat is nog steeds geen reden om hen te omschrijven als "diverse autuers".

De stripbiografie van The Rolling Stones is grafisch een ontdekking, barst van de weetjes, maar durft onvoldoende keuze te maken tussen boek en strip. Niettemin is dit een van de betere stripbiografieën op de markt. Met veel plezier gelezen.

WOUTER PORTEMAN