#Scrooge #merrymerrymerry

Nah, een fan van heel het kerstgebeuren kan je ons bezwaarlijk noemen. Al die over-the-top vrolijkheid, de kerstmuzak, de voetbalvelden vol bomen die voor de opgeleukte gezelligheid moeten dienen... Aan ons is het niet besteed. In deze periode zijn de schimpscheuten van de collega-redacteurs dan ook niet van de poes. Terwijl zij al weken rondhossen in een zelfgebreide kerstsweater en mekaar binnendoen onder de mistletoe, krijgen we koosnaampjes als "Supergrinch" of "Nightmare before, during ánd after Christmas" naar het rendierhoedjesloze hoofd geslingerd. En toen onze opperpief hun kerstsokken vulde met Kiekeboe-integralen en magnums Veuve Cliquot, zagen we ons exemplaar verdacht leeg blijven.

Maar gisteren was het dan zover... We werden gesommeerd naar de twaalfde verdieping van de SSZ-building: het kantoor van onze hoofdredacteur, het sanctum sanctorum, het Elysium van elke zelfbenoemde striprecensent! Met knikkende knieën, maar een hart vol hoop stonden we voor zijn palissanderhouten bureau, voor de gelegenheid helemaal versierd met rood-wit paklint. Ook al stond hij met zijn rug naar ons, uitkijkend over de West-Vlaamse velden, een weeë geur van verschaalde glühwein en dennendeo kwam ons tegemoet. "Ochgot, ons Grinchke!", beet hij ons toe, de kerstmuts op halfzeven. "Ik heb het ideale cadeau voor u gevonden! Hier zie!’ En voor we het wisten, stonden we weer buiten met dit album van Maxe L’Hermenier en Thomas Labourot in onze pollen. "Maak er iets moois van!", hoorden we hem nog roepen vanachter de vuistdikke deur. We zullen proberen!

In deze Een Kerstvertelling probeert L’Hermenier het overbekende A Christmas Carol van Charles Dickens in een kindvriendelijk stripjasje te steken en hij slaagt daar al bij al heel goed in. Heel wat Dickensiaanse maatschappijkritische details die we bij het origineel terugvinden laat hij achterwege, zodat er een verhaal zonder al te veel franje overblijft dat linea recta naar het alom bekend positief einde leidt. Labourot portretteert een degelijke Ebenezer Scrooge en zet een sfeervolle negentiende-eeuwse setting neer. Zijn inkleuring oogt niettemin op de meeste pagina’s net iets te fris om het gothic sfeertje de nodige eer aan te doen. Misschien had deze uitgave dan ook beter gepast in de Diedeldus-imprint van de uitgeverij, omdat ze hier toch eerder op een jonger publiek lijken te mikken.

De oorspronkelijke klassieker dook doorheen de jaren al ontelbare keren op in diverse media en vooral de versies van Blackadder en The Simpsons zijn ons na al die jaren bijgebleven. Ook op stripgebied waren er al heel wat interpretaties, zoals die van Dick Matena uit 2004 en eentje met een vrouwelijke Scrooge van Jose Luis Munuera uit 2022. Deze versie van A Christmas Carol kleurt nergens buiten de lijntjes, maar lijkt ons wel de ideale stocking filler voor de eindejaarsfeesten.

En nu is het tijd voor onze Stille Nacht, eentje die hopelijk duurt tot begin januari! No dennenboom!!!

MARIO STABEL