Recht uit het hart, recht naar je hart

De zestienjarige Morgane is net verhuisd naar een nieuwe stad. Dolenthousiast starten de ouders hun nieuwe leven en laden gezwind de verhuiswagen uit. Maar Morgane, die haar vrienden moest achterlaten, weigert een vinger uit te steken. Ze haat het nieuwe huis nu al. Ze haat haar ouders. Ze haat de wereld. Na alweer een woelige avond trekt ze zich opgefokt terug in haar nieuwe kamer. Plots ziet ze achter de radiator een pakje zitten. Het is een dagboek! Morgane kan zich niet bedwingen en begint het te lezen. Het is het dagboek van de zeventienjarige Max die lijdt aan de erg zeldzame ziekte Xeroderma pigmentosum. Zijn huid kan absoluut niet tegen UV-stralen waardoor hij een leven moet leiden ver weg van de zon, TL-licht, en andere lichtbronnen. Als Max veilig buiten wil gaan, moet hij zich omkleden tot een halve astronaut. Hij wordt er gek van. De enige plaats waar de tiener tot rust kan komen is 's nachts op het dak van het huis, turend naar de maan. Hoe meer Morgane leest in het dagboek, hoe verliefder ze wordt op het maankind, haar maankind! Ze wil hem in levenden lijve ontmoeten. Maar hoe?

We blijven het moeilijk hebben met strips die een ziekte als rode draad hebben. Vaak verzanden deze in geforceerd sentiment of een goedbedoelde informatieoverload. Als het evenwicht daarentegen goed zit en het verhaal de ziekte overschrijdt, krijg je stripparels die recht naar je hart gaan. Denk maar even aan Een Paar Dagen Samen (progeria), Wills Kracht (borstkanker), Rimpels (dementie), Toen David Zijn Stem Verloor (keelkanker), Vallende Ziekte (epilepsie) of Het Zotte Geweld (pancreaskanker). Ook dit Dagboek van een Maankind belandt aan de goede kant van het genre.

Scenarist Joris Chamblain (Het Dagboek van Cerise, Enola, Heksengrietjes, Yakari) benadert het delicate onderwerp heel gevoelig, poëtisch bijna, maar laat zich niet verleiden tot goedkoop drama. Integendeel, hij maakte er een uitstekende jeugdstrip van! Max, het maankind, en Morgane zijn hier vooral echte tieners. Met gezond naïeve, puberale dromen en wensen. Het is hun delicaat opgebouwde verhaal dat we lezen, en dat ons begeestert. Niet voor niets won deze jeugdstrip al negen stripprijzen. De tekeningen van Anne-Lise Nalin balanceren ergens tussen Gung Ho en euromanga. Hun openheid en leesbaarheid, gecombineerd met vlotte dialogen, maken dit een uiterst toegankelijke jeugdstrip over een delicaat onderwerp. Dit is gewoon sterk gedaan.

De baseline van uitgeverij Kennes luidt "Recht uit het hart". Zelden werd een slogan zo bevestigd. Knappe jeugdstrip.

WOUTER PORTEMAN