Piekfijn afgerond

In een niet zo verre toekomst, op 300.000 hectare, met bijna achttien miljoen bezoekers per dag, is Plezierpiek het grootste pretpark van de Melkweg, en de stad van alle ondeugden! Een wereld waar mensen twee weken per jaar kunnen genieten, terwijl ze de rest van het jaar uitgebuit worden. Het wonderland wordt gerund door de gekke dictator Springy Fool, die zich laat bijstaan door de robot en besturingssysteem van het park, A.L.I.C.E. Na de dood van een jongen, wordt het park opgeschrikt door terroristische aanslagen in opdracht van diens familie. Iedereen probeert Plezierpiek te ontvluchten. Het is een en al chaos en de Federatie besluit ter plaatse het heft in eigen handen te nemen. Het einde is nabij.

Acht jaar gelden braken we het kot af toen we het eerste deel van de nieuwe sf-reeks Urban lazen. Dit was zo geweldig. Zo straf. De Italiaanse tekenaar Roberto Ricci overdonderde ons met overvolle tekeningen waar we tot op vandaag door de vele knipoogjes niet op uitgekeken raken. Bij het snel doorbladeren lijkt dit snel té barok te zijn, maar het past wonderlijk in deze maffe actieserie. Ook het grondig uitgewerkte scenario van Luc Brunschwig was een schot in de roos. Actie, cynisme, mysterie, moord, hoop, liefde en voorzichtige humor. Alles zit perfect gedoseerd in Urban. Dit duo had goud in handen. Helaas waren de verschijningsdata van de albums nog onregelmatiger dan de koers van de bitcoin. Elk nieuw deel dat verscheen, was niet minder dan een onverwachte comeback. Maar elke nieuw deel werd steeds weer zo bejubeld dat het de auteurs moed gaf om zich toch nog éénmaal te gooien.

Vandaag wordt met het vijfde deel een punt gezet achter deze geweldige reeks. En de auteurs doen dit met stijl. Ricci heeft in een decennium zijn stijl wat aangepast, iets vlotter en losser uit de pols, maar hij blijft een weergaloze tekenaar. De grootste verrassing komt van scenarist Brunschwig. De vorige vier delen koos hij steeds voor een nieuwe invalshoek die het verhaal grootser dan ooit maakte. Voor het slotdeel kiest hij voor samenhang en nederigheid, en dat zijn we niet gewoon van de Fransman. Geen nieuwe impulsen, geen grote verrassing, maar elk draadje wordt netjes opgepikt en afgerond. Wie een grootste ontploffing, een ontspoord verhaal of een deus ex machina verwacht, is eraan voor de moeite. Dit einde lijkt zo atypisch Urban. Wie echter de vorige delen herleest, slaat met een brede glimlach dit slotdeel dicht. Dit einde klopt. Urban is niets minder dan een topreeks.

Wie Urban nog niet kent, kan zich voor de Sint of voor onder de Kerstboom geweldig verrassen met het pakket van deel 1 en 2. En koop er dan. meteen de overige delen bij. Als er één stripreeks is waarbij binge-lezen aan te raden is, dan is het Urban wel. Deze reeks is het mooiste geschenk dat je jezelf of een stripliefhebber kan geven.

WOUTER PORTEMAN