Op hoog niveau

Kort na de oorlog leren Edmond en Olympe elkaar kennen. Hij is een ouderwetse ingenieur die eerst een goede baan wil, om haar vader te bewijzen dat hij zijn dochter waard is. Zij is een vrijgevochten feministe die werkt als zelfstandige naaister die zowaar broeken voor vrouwen ontwerpt, en koppig: als haar neef vermist raakt op de Mont Blanc wil zij mee om hem te zoeken. Olympe dweept met haar tante, de alpiniste Henriette d’Angeville (in 1838 de tweede vrouw op de Mont Blanc), en droomt ervan de berg te bedwingen. Edmond kent niets van het hooggebergte, maar na zijn dienstplicht in Chamonix is hij om. Ze verhuizen naar Annecy in de Haute-Savoie, maar voordat ze samen de berg kunnen beklimmen, krijgt Olympe een ongeval. Edmond vindt er echter wat op...

Dit liefdesverhaal van Cédric Mayen is based on a true story, of toch dat van zijn grootouders, of toch het romantische gedeelte. Dat van de berg en het feminisme is fictie. Althans, de berg is geen fictie. Die staat er. En feminisme is uiteraard ook geen fantasie. Vertel dat Donald Trump maar.

Net als de onontkoombare Mont Blanc is Olympes kinderwens een rode draad in het boek die enkele hartverscheurende scènes oplevert. Het kleurgebruik van Lucy Mazel (Op de Barricades!) speelt daarbij een sterke rol. Schitterende, menselijke tekeningen overigens. Mazel is een meester in heel kleine, natuurlijke gebaren (een lok achter een oor steken, een sigaret uitduwen,...), blikken (van spijt, verwijt, schuldbesef,...) en houdingen (een omhelzing, gekruiste armen en benen bij ruzie, verveeld naar buiten kijken, een laatste trek aan een sigaret...). 

Kortom, een verhaal van hoog niveau op een hoog niveau.

KOEN DRIESSENS