Onverbloemd

Het grote publiek in Europa leerde Willie Hugh Nelson kennen in 1983 dankzij een duet met de Spaanse charmezanger Julio Iglesias. To All The Girls I've Loved Before werd een megahit. Een fantastisch nummer en de combinatie van de hippie-countryster Nelson en de netjes in een pak gestoken Spanjaard sprak de mensen ook wel aan. Verder heeft Nelson, op twee andere bescheiden hitjes na, in onze contreien nooit veel potten gebroken. In de getekende biografie komen de song en de naam Iglesias niet eens voor. Toch Is Nelson in eigen land een grote ster die met ups en downs heel wat bereikt heeft in het wereldje van de countrymuziek.

Uit de biografie leren we dat Willie niet alleen een performer was, maar ook een organisator van een groot jaarlijks festival. Een bezige bij die jarenlang vocht om erkenning. En wanneer die erkenning er dan eindelijk komt en hij een gevierde ster wordt, komt hij in aanvaring met de Amerikaanse belastingdienst. Hoe dat alles in zijn werk ging, kan je ontdekken in deze door T.J Kirsch geschreven levensgeschiedenis van Willie Nelson.

Uniek aan deze getekende biografie is dat naast scenarist Kirsch, nog zeven andere tekenaars aan dit verhaal gewerkt hebben. Kirsch zelf nam het laatste hoofdstuk onder handen, terwijl de andere delen van tekeningen voorzien werden door Håvard S. Johansen, Coşkun Kuzgun, Jesse Lonergan, Jeremy Massie, Jason Pittman en J.T. Yost. Tekenaar Adam Walmsley was dan weer verantwoordelijk voor de illustraties bij de inleiding, het nawoord en de overgangen.

Al deze mensen zullen voor de Nederlandse en Vlaamse stripliefhebber zo goed als onbekend zijn, daar hun andere werk enkel in het Engels gepubliceerd werd. Toch maken ze allen indruk in deze uitgave. Je krijgt natuurlijk zeven verschillende tekenstijlen te verwerken, die elk een periode uit het leven van Willie Nelson behandelen. Die stijlen sluiten echter naadloos aan elkaar aan en werken nergens storend. Komt daar bij dat Kirsch een goede verteller is en het verhaal van Nelson in klare taal overbrengt zonder dingen te verbloemen.

PETER ROTTHIER