Ontdek dit!

Ledeberg. Ledeberg begot. Voor bijna elke Belg is Ledeberg het dorp naast Gent, ingesloten tussen de Schelde, de drukste spoorlijnen van het land en de lawaaierige autosnelweg met al haar Gentse afritten. En op dat eiland wonen mensen. Voor tekenaar Jeroen Janssen en verhalenverstelster Arezoo Maradi is Ledeberg echter meer dan een vergeten kruispuntplek. Het is hun alles. Het is hun wereld. Met Landloos als de Wind gaan ze tv-maker Joris Hessels, die onlangs de buurtgemeente Gentbrugge warm in beeld bracht, achterna, maar hun Ledeberg snijdt dieper.

Landloos als de Wind is het verhaal van een wandeling door het omknelde dorp. Je komt er op onbekende plaatsen, zoals een verlaten reactor, een prachtige art-decowoning en een idyllische aanmeerplaats voor woonboten. Er is echter meer. De Iraanse Arezoo praat er met de inwoners: een visser, een jong koppel, een kraker, een caravanbewoonster, een gescheiden man,... Elk verhaal gaat over dromen, tradities, ambities en afscheid. Vooral afscheid. Zonder enige pretentie of dadendrang beschrijft Arezoo de inwoners. Haar stijl is subtiel, teder, maar enorm trefzeker. Het pakt je. Neem nu het  verhaal van Shirley, de onbereikbare ex voor wie Henri alles gedaan heeft tot hij haar eindelijk kon vervangen door een opblaasbare sekspop. Eentje met drie openingen. Of het verhaal van het straatje van verzoening. Zo smal dat je elkaar niet kan kruisen en wandelaars wel moeten praten met elkaar. Of het verhaal van het oudere koppel dat overmorgen eindelijk een beter leven gaat opzoeken in Canada. Alleen sleept die overmorgen al tien jaar aan. Helemaal overstag gingen we bij Matthieu, bij wie Arezoo Maradi een weekje langer wilde blijven. Ze wilde zelfs Iraans koken voor hem. Alleen jammer dat de dag en het uur van zijn euthanasie al langer vaststonden. Ja, soms worden ook onze ogen nat. Net als de regen die vandaag ook in Ledeberg naar beneden gutst. Landloos als de Wind is een boek dat je week maakt. 

Niemand kan beter Ledeberg in beeld brengen dan Jeroen Janssen. De nieuwsgierige observator toont het dorp zoals het is. Overwoekerd door wilde stadsnatuur. Overwoekerd door de autosnelweg, de Schelde en de treinsporen. Overwoekerd door de tijd. En daartussen leven warme mensen die Janssen trefzeker met zijn kleurpotloden tot leven brengt. Janssen laat het dorp en haar mensen in hun waarde. Dit is nog beter dan zijn bekroonde graphic novel over Doel.

Meer nog. Landloos als de Wind is een van de mooiste boeken die we dit jaar al lazen. Toch hadden we het bijna niet gelezen. Het is haast geruisloos gedropt. De titel is een gedrocht en staat haaks op de vlot lezende, intieme teksten in het boek. "Gewoon Ledeberg" dekt veel meer de lading. Tenslotte is er de drempel om aan een Janssen te beginnen. Illustraties, veel tekst, brute tekeningen. Niettemin is dit een echte strip. Alleen is de winnaar van de Bronzen Adhemar in 2018 de tekstballonnetjes en kadertjes vergeten. Je moet er gewoon durven aan beginnen.

Landloos als de Wind kon een hard, triestig fotoboek in zwart-wit zijn over een plaats waar je echt niet wil wonen. Voor Jeroen Janssen en Arezoo Maradi is het glas meer dan halfvol. De kleuren spatten van de pagina’s. De teksten bruisen. Samen bewijzen ze dat de mooiste verhalen echt wel achter de hoek liggen. Dit is human intrest op zijn best.

WOUTER PORTEMAN