Onder een vergrootglas

New York, 1918. Ex-detective John Lord is net teruggekeerd van het oorlogsfront als hij wordt aangesproken door Clara Dummers. Hun gemeenschappelijk vriend, psychiater en professor Winkley, is gruwelijk vermoord. Via de burgemeester slaagt Clara erin om zichzelf aan het hoofd te stellen van het opgedoekte UPI, de Unlimited Private Investigators, waar John Lord ooit het uithangbord van was. Natuurlijk klettert het binnen dit onwaarschijnlijke duo, maar de gezamenlijke drijfveer om de moord op hun vriend op te lossen, drijft hen voort. Stilaan maken ze voortuitgang en komen ze dichter bij de waarheid. Steeds meer moorden kunnen ze aan elkaar linken. Steeds spelen panterklauwen een rol. Steeds wordt er gemoord volgens de natuurlijke cyclus van de vrouw. Steeds vissen ze achter het net. Tot nu.

Als lezer weet je echter al lang hoe de vork in de steel zit. Scenarist Denis-Pierre Filippi (De Buitengewone Reis, Ethan Ringler, De Kapers van Alcibiades, Kolonisatie) koos ervoor om zijn wat banaal detectiveverhaal te larderen met verschillende, ruime flashbacks over de onthutsende geschiedenis van de moordenares. Die tekstloze, keiharde pagina’s staan in schril contrast met de drukke pagina’s vol tekst die Filippi ons serveert. Het waren ook die flashbacks die ons voor dit drieluik deden vallen. Wat is dit prachtig getekend. Gamedesigner Patrick Laumond maakt van elk prentje een overweldigend kijkstuk. Wat een zin voor detail! Je voelt wel dat dit een debuut is. Stapsgewijs wordt Laumond beter. Helaas wordt zijn kunde niet altijd beloond door zijn scenarist. Prachtige perspectieven moest hij wegmoffelen in kleine prentjes op overvolle pagina’s. Ettelijke keren hebben we gevloekt omwille van dit gebrek aan ruimte. Eigenlijk moet je deze strip lezen met een vergrootglas. Maar ja, het verhaal moet ook verteld worden. Bovendien merk je duidelijk dat de Fransman op het eind wat pagina’s tekortkwam. Te veel, te druk, te eenvoudig. Jammer.

Denis-Pierre Filippi en Patrick Laumond maakten intussen ook al twee delen van het intrigerende en hyperambitieuze drieluik Terra Prohibita, maar dit debuut mag er ook best zijn. Het verhaal is pure detectivepulp waarbij de knappe tekeningen zelfs een blinde doen knipperen met zijn ogen.

WOUTER PORTEMAN