Naast Manon

Messara is een trilogie die zich twaalf eeuwen voor Christus afspeelt op het eiland Strongyli met het moedereiland Kreta dat net te ver weg ligt voor een verzekerde veiligheid. De jonge Egyptische slavin Kantana komt aan op Strongyli op het moment dat legers van Achaeërs (de eerste Hellenen) een bedreiging betekenen en kort voor huurlingen van (verre) volkeren zich aanmelden op het eiland. Ze kan meteen op de aandacht dan wel begeerte rekenen van Hermian, de zoon van haar nieuwe eigenaar. Hermians vader vergrijpt zich aan haar terwijl hij zelf hopeloos verliefd op haar is. Uiteindelijk wint hij haar hart, maar de omstandigheden maken hem gek. Negen maanden later wordt Messara geboren. Zij vertelt het verhaal via een andere vertelling aan ons terwijl ze koers zet naar Strongyli, maar wie is haar vader? Voor de geboorte een feit is, barst de strijd om het eiland los.

Deze trilogie dateert uit medio jaren 1990 en is het werk van Jacques Terpant van wie bij Silvester al De Verdwaalde Kapitein en Zeven Ruiters verschenen. Scenarist Philippe Bonifay startte in dezelfde periode een andere trilogie, Zoo. Zo'n tien jaar geleden raakte hij zodanig ontgoocheld door het uitgeversbeleid dat hij stopte met het schrijven van strips. Toch wel een gemis, want een paar personages die hij heeft bedacht, blijven ons bij. Ook al ontbindt Messara pas in het volgende deel haar duivels, hebben we nu al het sterke vermoeden dat ze op één lijn naast Manon uit Zoo kan geplaatst worden, ook al verschillen beide personages ontzettend van elkaar.

Dat uitgevers bij een succes van een nieuwere reeks weleens teruggrijpen naar oudere publicaties van een tekenaar om ook op de markt te gooien, is een dubbeltje op zijn kant. Veel tekenaars evolueren en worden alsmaar beter hoe langer ze tekenen. Anderen hebben zelf niet door dat ze al lang over hun hoogtepunt heen zijn. Brwuhhermann... Zowel het oude als het nieuwe werk van Jacques Terpant is bewonderenswaardig en behoorlijk uniform in de kwaliteiten. Zijn geschilderde platen zijn een lust voor het oog. Hij heeft ook een talent om in dit soort realisme juiste en geloofwaardige expressies aan zijn personages te geven. Bij andere tekenaars neigen die al snel naar het groteske, met een overdreven, opzichtig valse weergave van de realiteit. Bekijk alleen nog maar de cover, waarin van alles en niets uit de gelaatstuitdrukking van Kantana valt af te lezen. Dit dus.

DAVID STEENHUYSE