Meer diepgang en minder bordkarton

Na 196 delen waren we in 2003 gestopt als trouwe volger van de avonturen van de dolende ridder. De verhalen uit die periode zijn niet de geschiedenisboeken ingegaan als het beste dat Johan ooit heeft meegemaakt. Dat geldt ook voor de tekeningen van Karel Biddeloo. Na zijn overlijden ontfermde het duo Claus Scholz en Martin Lodewijk zich over zijn lot. Weer later kwam Marc Legendre in beeld als scenarist en Peter Van Gucht heeft toen ook een paar albums lang de schrijverspen gehanteerd. In 2016 besloot Standaard Uitgeverij dat het tijd werd voor een frisse start en werd gekozen voor een meer moderne tekenstijl in de persoon van tekenaar Fabio Bono. Op scenario van Marc Legendre werden nieuwe personages geïntroduceerd en werd er een begin gemaakt met een run van verhalen die pas werd afgerond in deel 276 met de veelzeggende titel Het Einde van Alles. Legendre sloot zijn De Rode Ridder-tijdperk af met deel 277, Tuan de Barbaar, en nu is Peter Van Gucht weer aan boord om de verhaallijnen verder uit te diepen. Een logische keuze, want hij staat ook in voor de spin-off over Galaxa, de fee van het licht die strijdt tegen Bahaal, de prins van het duister.

Zo af en toe bladerden we wel eens door een nieuw album van De Rode Ridder, maar we vonden het aantal pagina’s aan de karige kant en toch volgden we altijd braaf de nieuwsberichten over de reeks. Met deel 278, Het Bloedmoeras, besloten we te kiezen voor een hernieuwde kennismaking en eerlijk als we zijn, valt dat zeker niet tegen. Fabio Bono hanteert een moderne stijl en er wordt veel gehakt met zwaarden, met alle gevolgen van dien. De brave kinderreeks van weleer heeft zich aangepast aan de moderne tijd. Marc Legendre was al begonnen met het inkleuren van Johans verleden en Peter Van Gucht gaat hier in dit nieuwe deel mee verder. Hoe de nieuwe handlanger van Bahaal (ja, hij doet ook weer mee) zo eenvoudig aan deze essentiële informatie komt, raakt verder niet bekend. Dat zorgt aan de ene kant voor het gevoel van een makkelijke oplossing waar je als lezer 278 albums op hebt moeten wachten. Aan de andere kant zorgt het ook voor een diepgang in het personage van Johan. Het imago van de bordkartonnen ridder die braaf vecht zonder noemenswaardig geweld te gebruiken, wordt aangepast aan wat gangbaar is anno 2023.

Het aantal bladzijdes is sinds het vorige deel uitgebreid zodat je als lezer weer een volwaardig album mag verwachten. Als deze lijn wordt voortgezet, kan De Rode Ridder weer jarenlang mee en haken wij ook weer aan als vaste volger.

DAI HEINEN