Lonesome 4: Het Territorium van de Tovenaar

Met het album Het Territorium van de Tovenaar sluit Yves Swolfs zijn vierdelige westernreeks Lonesome op een waardige wijze af. Elijah Dawson maakt jacht op de moordenaar van zijn moeder. Deze rekening met de predikant Markham heeft hij al in het tweede album vereffend, maar de opdrachtgever is senator Dawson en deze was in het vorige deel gevlucht uit New York. Dawson heeft onderdak gevonden bij zijn vriend Cromley, die in een imposante villa midden in het bos bij de Canadese grens woont. De Pinkerton-agente en halfzus van Elijah, Mary Lyle, is Dawson op het spoor en zij en haar collega’s sluiten het net rondom Dawson steeds meer. Ondertussen heeft Cromley de beschikking over een privémilitie die niet op een paar kogels meer of minder kijkt. Elijah gaat zijn eigen weg en etaleert opnieuw een voortreffelijk schutter te zijn.

In de grote finale vallen genoeg slachtoffers en de kogels vliegen van de pagina’s af. Dat alles in de kenmerkende stijl van Yves Swolfs, wellicht de meest getalenteerde westerntekenaar van de huidige generatie. Ooit maakte hij furore met de western Durango, maar hiervoor schrijft hij alleen nog het scenario. De tekeningen worden sinds enkele jaren verzorgd door Iko, die we vooral kennen van de reeks Duisternis.

Het album wordt afgesloten als een cyclus, wat er op kan duiden dat Elijah Dawson nog meer avonturen zal beleven. Een mysterieuze revolverheld met een onbekend verleden, het biedt legio mogelijkheden voor meerdere vervolgdelen. Toch krijg ik het gevoel dat Swolfs in eerste instantie een andere verhaallijn voor ogen had. In het eerste deel werd veel nadruk gelegd op de periode en de locatie waarin het verhaal zich afspeelt. Elijah had mysterieuze krachten waarmee hij in iemands ziel kon kijken. Daar zien we in dit vierde deel weinig van terug. Het is vooral de nodige actie en achtervolgingen door het bos.

Lonsesome is zeker de moeite waard en westernliefhebbers kunnen gerust overgaan tot een aankoop. Wat me ook opviel, was de gekozen inkleuring. Jarenlang deed Swolfs' vrouw Sophie de inkleuring, maar dit album is ingekleurd door Jackie De Gennaro. Ze kiest haar eigen kleuren en soms lijken de personages last te hebben van geelzucht. Ik vond de hand van mevrouw Swolfs meer passen bij de stijl en tekeningen.

DAI HEINEN