Laat het nu maar beginnen

We kennen allemaal de legende van koning Arthur en zijn ridders van de ronde tafel. Maar ook ridders waren ooit jong. Ergens in het zuiden van Engeland, in de tijd van steeds machtelozer wordende elfjes en trollen, woont Parcival nog bij zijn moeder in een godverlaten hutje in het dichte bos. Op een vervelende vos na die hun kippen — en af een toe een elfje — oppeuzelt, is alles er peis en vree. Tot op een dag Parcival ziet hoe hordes Saksen de vallei binnenvallen en er alles platbranden. Nog voor hij zijn moeder kan verwittigen, botst hij op drie ridders van koning Arthur. Ze zijn verbaasd de jongen hier te ontmoeten. Kent hij wel het geheim van zijn geboorte?

De Verloren Legende van Parcival is een nieuwe vierdelige jeugdreeks van het topduo Federico Bertolucci en  Frédéric Brrémaud (Love, Sprietje,...). Ze blijven hun DNA van feetjes en beestjes trouw, en gelukkig maar. Hun pagina’s zijn weer pareltjes voor het oog. Wie de straffe pagina van het steigerend paard gezien zal hebben, zal ons zeker niet tegenspreken.  Over het scenario kunnen we kort zijn: dit is een puur introductiedeel zonder meer. Het verrassendste is dat de Franse scenarist Brrémaud dat op pagina 43 nog eens treffend samenvat. In acht prenten stelt hij nog eens de acht stukken van zijn schaakspel voor. Het kon evengoed het introductieblad zijn van het drieluik dat nog moet komen.

Dit introductiedeel van De Verloren Legende van Parcival is verhaaltechnisch dus een maat voor niets. Alles moet immers nog beginnen. Grafisch is dit andere koek, want het tekenplezier spat van de pagina’s. Kortom, de mooie schaakstukken staan netjes uitgestald op het bord. Laat het spel nu maar beginnen!

WOUTER PORTEMAN