Bestemming onduidelijk

De Italiaanse beeldende kunstenaar Silvio Camboni kent in Nederland en Vlaanderen (nog) geen bekendheid. Het enige verhaal dat van hem in Nederlandse vertaling verkrijgbaar is, is De Buitengewone Reis, dat hij maakte met Denis-Pierre Filippi. Deze Fransman zouden we wat beter moeten kennen, als scenarist van onder andere Kolonisatie, John Lord en Het Boek van Jack. De Italië-Frankrijk combinatie slaat opnieuw de handen ineen en start de sf-reeks Prima Spatia met het eerste album, getiteld De Erfgename.

Het jagersruimteschip De Flèche dwarrelt door secundaire sferen op zoek naar energievoorraad en stellaire wezens. Als ze op drie ‘categorie 6’-wezens stuiten en hierbij beschadigd raken, moeten ze noodgedwongen terug naar de haven, zonder jachtbuit. De bemanning — bestaande uit een kapitein en haar luitenant, een navigator, een mechanicus (de aap Houg), een schutter en de alleskunner Emett met zijn drie Tri-ogs — besluit het anders aan te pakken en gaat in zee met een concurrerend schip om te jagen op een ‘categorie 8’-monster. Een spannende klus, zelfs voor deze ervaren crew. Het wordt nog gevaarlijker als ze twee verstekelingen opduiken, waarvan één de erfgename is van een belangrijke hoogwaardigheidsbekleder. Ze waren ontvoerd, maar zweefden doelloos in een gesloten kist door de ruimte. Of ze voor De Flèche een welkome toevoeging van de crew zijn of juist lokaas voor vijanden, moet nog blijken.

Wie Prima Spatia openslaat, zal wellicht denken dat het hier geen eerste boek betreft, daar we zonder duidelijke introductie midden in een wereld belanden die we niet kennen. Er wordt een bak met termen, personages en verbanden over ons heen gestort en enige structuur is ver te zoeken. Het is een wirwar, maar wel een dusdanige warboel die genoeg belangstelling opwekt om de touwtjes aan elkaar te willen knopen. De opvallende, kleurrijke figuren maken nieuwsgierig, en hun humoristische interactie is aanstekelijk. Wanneer hun rollen en verbanden eenmaal helder zijn, ontvouwt zich dan ook een amusant geheel, zeker wanneer Filippi het gaspedaal intrapt en er wat vaart inbrengt.

Toch moeten de makers ervoor waken niet tot het ‘dertien-in-een-dozijn sci-fi’ te geraken. Interstellaire premiejagers zijn uitgebreid behandeld in onder andere Star Wars, Star Trek, Guardians of the Galaxy, dus om je tussen deze grootheden te wurmen, is veel voor nodig. Nu zal dat niet de insteek zijn van de auteurs, en dus mogen we ervan uitgaan dat ze in volgende verhalen hun eigen koers zullen varen. De bestemming van deze reeks is na het dichtslaan van De Erfgename nog onduidelijk. Blijven deze scifi-striphelden eeuwig in de ruimte achter stellaire wezens jagen, of beleven ze nog iets groters dan dat? Enkele voorzichtige uitspraken van protagonist Alba hinten naar meer, maar daar zullen we het volgende deel voor moeten afwachten.

Prima Spatia is een Guardians of the Galaxy light met prentenboekachtige illustraties, een prachtig coverontwerp, en een inhoudelijk, olijk gezelschap. Het zou tevens goed werken als televisieserie, maar het verhaal werkt vooralsnog ook prima als sciencefictionentertainment op papier!

MADS BRUYNESTEYN