Kickmoment

Negentiende eeuw, diep in de Afrikaanse jungle, zo ergens in de voormalige Belgische kolonie Congo, valt een apenfamilie een paalhut binnen en rooft een mensenbaby. Het kind wordt opgevoed alsof het zelf een aap is. De jongen kan best aarden tussen zijn nieuwe familie, maar hij moet zich ook onderwerpen aan de wet van de natuur, de wet van de sterkste. Eenmaal hij een man is geworden, ontdekt hij de afgelegen hut en leert daar dat hij een mens is. Door regelmatig een dagboek te bekijken, leert hij zelfs lezen en een eigen naam te bedenken. Bij een treffen met het machtigste mannetje van de apenstam krijgt Tarzan het leiderschap over de stam. Hij is nu de koning van de apen. Zijn leven zal drastisch veranderen wanneer een expeditie diep in de jungle dringt. Ze zijn op zoek naar de ontbrekende schakel, een grote ontdekking van een onbekende apensoort. Een van de expeditieleden kent de ware familie van Tarzan, de rechtmatige eigenaar van een rijke Britse aristocratische familie. Een ander expeditielid heet Jane...

Tarzan is cultureel werelderfgoed. Een eindeloze reeks romans, comics, strips, films, tv-reeksen en andere vormen van media zijn aan de bekende figuur van Edgar Rice Burroughs (1875-1950) opgehangen. Burroughs schreef zelf vierentwintig Tarzan-romans, maar nog steeds bedenken creatievelingen nieuwe avonturen of baseren ze zich op oorspronkelijke verhalen. Nadat de rechten enkele jaren geleden tot het publieke domein behoorden, kreeg Christophe Bec het aanbod om het oorspronkelijke boek met de legende over Tarzan te verstrippen. Bec kent Tarzan door en door sinds zijn zijn kindertijd en de vele films, romans en vooral stripverhalen die hij tot zich nam. Vele daarvan heeft hij voor het opzetten van deze strip opnieuw tot zich genomen. De film Greystoke (1984), met Christopher Lambert in de hoofdrol, heeft hem het meest beïnvloed. Dat was al een getrouwere versie van de oorspronkelijke eerste roman uit 1912. En die filminvloed is ook te merken aan Becs sombere vertelling. Scène na scène, de ene al belangrijker dan de andere, bouwt hij zijn verhaal lineair op. Het is makkelijk te volgen en vooral in het eerste gedeelte spreken de beelden voor zich. 

Het ook letterlijk donkere album is getekend door Stevan Subic, die met Bec als scenarist ook een Conan-verhaal heeft bewerkt in de reeks die na Glénat nu door Dark Dragon Books wordt vertaald. Subics bladschikkingen zijn lekker dynamisch, maar blijven altijd toegankelijk. Filmische effecten zijn er bij de vleet, al blijft het een grafisch spektakelstuk. Hij windt er geen doekjes om als er bloedvergieten aan te pas komt. We hebben ons wellicht nooit eerder zo ongemakkelijk gevoeld door in een strip iemands huid van zijn schedel gerukt te zien. Andere soorten diepe wonden tekent hij open en bloot zonder omzien. Een blote Tarzanpiemel zal je dan weer niet in het album aantreffen. Voor het tekenen van de vele natuur dachten we lange tijd dat Subic hiervoor foto's bewerkte. Uit de extra pagina's van de luxe-editie leerden we echter dat hij er een bijzonder grafisch proces op nahoudt, al blijft er wel twijfel. In ieder geval versterken zijn tekeningen de alomtegenwoordige grauwe realiteit die wordt geschetst in plaats van een geromantiseerde mythe. En toch blijft er dat magisch kickmoment, die wereldberoemde uitspraak... "Ik, Jane! Jij, Tarzan!"

Deel 2 is al verschenen in het Frans en is lichtvoetiger van aanpak. Het is meer te lezen als een pulpverhaal en het is gebaseerd op Edgar Rice Burroughs The Return of Tarzan uit 1913 en Tarzan at the Earth's Core uit 1930, waarin Tarzan in een prehistorische wereld terechtkomt. Het tweede album is grotendeels getekend door Roberto de la Torre. Het laatste derde van het album is getekend door Becs trouwe tekenmaatje Stefano Raffaele (Prometheus, Olympus Mons, Sarah,...). Er waren nog plannen voor een derde album, getekend door Éric Bourgier, die beide covers tekende, maar de Franse verkoop bleek onvoldoende om met het avontuur door te gaan. Dat hoef je niet erg te vinden, want beide albums bieden complete verhalen.

Wij blij, nu jij.

DAVID STEENHUYSE