Just Imagine

Wat als de wereld twaalf seconde lang zonder stroom viel, en The Beatles sindsdien uit het collectieve geheugen lijken gewist? Het is de premisse van de stemmige feelgoodfilm Yesterday waarin acteur Himesh Patel Beatles-songs in een nieuw jasje steekt.

In fictie is er de laatste jaren een heuse fascinatie ontstaan over zogenaamde What if?-verhalen. Verhalen die het verleden of  bepaalde feiten (daarin) niet ontkennen, maar zich simpelweg openlijk afvragen hoe die feiten zouden zijn gelopen als één of meerdere elementen anders waren geweest. Rond dat idee wordt dan een verhaal gebouwd in een soort van alternatieve werkelijkheid, die vaak wel aannemelijk lijkt omdat zoveel elementen nog wel blijven gelijklopen met de werkelijkheid.

Terug naar Liverpool is zo’n strip, en wat ons betreft eentje van het frisse en originele soort. Het verhaal gaat uit van de volgende vraag: Wat als The Beatles in 1980 een reünie hadden gehouden? Deze stelling hoeft zelfs niet eens zover van de realiteit te liggen. Relatief kort na het splitten van de groep doken al de eerste reüniegeruchten op en dergelijke geruchten gingen nooit helemaal liggen, tot die noodlottige dag in december 1980.

Hervé Bourhis en Julien Solé werken het idee uit. Wat als het tot een reünie was gekomen? Het viertal dat zelfs niet eens hun achternamen hoeft te vermelden om mensen enthousiast te krijgen, is uitgewaaierd naar elke uithoek van de planeet en houdt zich bezig met allerlei activiteiten. Zelden zijn die activiteiten succesvol en ook het sociale leven van The Fab Four is niet meteen een feelgoodfilm. Alle vier voelen ze enige melancholie naar hun illustere periode. Maar is het water tussen hen te diep voor een spontane reünie. En toch komt-ie er, althans volgens het What-if?-scenario van Bourhis. Met opvallend scherpe pen en soms pijnlijk rake typeringen legt Bourhis pijnpunten binnen het viertal bloot. De kleine kantjes van de vier grootheden worden heerlijk humoristisch uitvergroot. In combinatie met de best humorvolle portretteringen is dit een heerlijk luchtige strip. De snijdende, stekelige humor heeft best wel stevige weerhaakjes, die niet enkel de popiconen maar de hele maatschappij en de muziekindustrie op de korrel nemen. Hadden de tekeningen van Solé zachte pastelkleurtjes gehad, dan had dit zomaar een strip van Bruno Duhamel kunnen zijn. De toon is even maatschappijkritisch, de plottwist even verrassend. We love it. Mooi is bovendien dat je geen Beatles-kenner hoeft te zijn om van dit album te genieten.

De auteurs geven een welkom chronologisch overzicht van de werkelijke feiten en de geruchten en theorieën, zodat je als lezer vlot kan destilleren welke elementen uit de strip ontsproten zijn uit de fantasie van de auteurs. Het voorkomt dat je talloze Beatles-biografieën moet hebben gelezen om  je weg te vinden in deze vertelling. Een plaat van The Fab Four als achtergrondmuziekje volstaat. Andermaal slaat Concerto Books de juiste toon aan.

DIEDERIK VAN DE VELDE