Feeën met machinegeweren

Parijs is anno 1911 een echte sprookjesstad: kabouters, feeën, reuzen, et cetera bewegen zich dankzij poorten met de zogenaamde Elderwereld vrij en vreedzaam tussen het gewone mensenvolk. Aan die vredigheid komt een eind wanneer drie ondernemende dames met een ruime opvatting over privébezit en flink wat ervaring in overvallen, ontvoeringen en nog meer onbetamelijk gedrag een bank kraken, in opdracht. Vanaf dat moment is het definitief uit met de rust.

BOEM (de kluis wordt opgeblazen en een magisch voorwerp buitgemaakt)

FUUUUT (de Parijse dienders komen op een hoopje gelopen)

VROAAAAR (de gedistingeerde Britse Lady Audrey Remington, de wulpse Amerikaanse miss Kathryn Winchester en de onstuimige Parijse stadsfee Louison Gatling maken zich echter succesvol uit de voeten... euh wielen)

WAFWAFWAF (de Artilleuses duiken onder bij een bevriend kabouter-knutselaar en zijn mechanische hond Boutje)

BRATATATATATA (de overhandiging van het zegel loopt... euh, uit de hand door de tussenkomst van een schietgrage drone)

BLAM BLAM BLAM (bovendien worden de dames thuis door de flikken belaagd)

PAF CLAC WAK CRASH (en alsof dat nog niet volstaat, komen sadistische Duitsers zich ook in het spel mengen)

TATATATATATATATATATA (maar vooral juffrouw Gatling houdt met haar gun het gezelschap uit de armen van de wet)

Tussen al dat geweld krijgen we een beetje steampunk, een beetje humor, een beetje bloot, een beetje geheimzinnigheid en een beetje magie voorgeschoteld. Het levert een beetje goed avonturenverhaal op, dat wil zeggen niet bijster origineel, maar wel leuk genoeg dankzij de uitgesproken personages, de raadselachtige zegelring en de nu al denderende actie.

KOEN DRIESSENS