Een pluim voor Rudel

Fans van pilotenreeksen weten niet wat eerst te lezen. Romain Hugault heeft projecten op stapel staan en bij Daedalus is de reeks Warbirds onlangs van start gegaan. Deze keer gelukkig geen fantasy-elementen van Richard D. Nolane, bekend van Wunderwaffen, Het Kasteel van Miljoenen Jaren en Millennium, maar bittere ernst. Wat wil je met als onderwerp Hans-Ulrich Rudel (1916-1982) alias "The Tank Killer", een Duitse gevechtspiloot van een JU 87G Stuka?

Rudel was de meest gedecoreerde Duitse soldaat van de Tweede Wereldoorlog en was zelfs op één been niet te stoppen. Jozef Stalin besefte dat Rudel een mascotte was geworden voor Adolf Hitler. Er werd voor Rudel zelfs een onderscheiding speciaal voor hem ontworpen: het Ridderkruis met gouden Eikenloof, Zwaarden en Briljanten. Stalin loofde dan ook een premie uit van 100.000 roebel om Rudel te pakken te krijgen. Hij mocht het geld op zak houden, want ondanks dat Rudel tweeëndertig keer werd neergeschoten, kon hij nooit gevangengenomen worden.

De inhoud van dit album kan je het best omschrijven als het curriculum vitae van Hans-Ulrich Rudel. Het scenario van Nolane blijft heel fragmentarisch. Voor een coherent verhaal moet je elders zijn. Meer dan tweeduizendvijfhonderd gevechtsvluchten samenpersen in 56 pagina's is dan ook een onmogelijke opgave. Bruggen, treinen, havens, fabrieken, tanks, enzovoort vernietigen, alle opdrachten weet Rudel met succes te volbrengen. De twee 37 mm-antitankkanonnen onder de vleugels waren daarbij een welgekomen hulp. De beroemde duiksirene (te bewonderen op YouTube, zie filmpje hieronder) kondigde de "dood uit de hemel" aan. De topsnelheid van de Stuka Ju 87G was slechts 390 kilometer per uur, maar met de juiste piloot toch verrassend wendbaar! Rudel is zo verstandig zich gevangen te laten nemen door de Amerikanen en ondanks zijn prothese wist hij nog een bekend alpinist te worden en skiles te geven aan toeristen. Zijn politieke overtuiging bleef hij (spijtig genoeg) tot aan zijn dood in 1982 trouw.

De tekenaars Aleksandar Sotirovski en Vladimir Davidenko, die respectievelijk 10 en 40 pagina's voor hun rekening namen, brengen de carrière van de Stuka en van Rudel prachtig en realistisch in beeld. Gelukkig merken we geen stijlverschillen.

CHRIS HUYBRECHTS